Tatiana Jachyra

Przez całą książkę czekałam na to, żeby odkryć to, co miało skandalizować i bulwersować. W końcu się doczekałam i nie ukrywam, że rzeczywiście nie było przyjemnie czytać pewnych opisów. Ale to tylko zaledwie parę stron, zbyt mało żeby można było uznać ją za bulwersująca i skandalizująca. Sześć gwiazdek to maksymalna liczba, na którą zasłużyła. Do przeczytania na raz. Ot, kolejny kryminał, który nie pozostaje na dłużej w pamięci. Plus za okładkę, jak dla mnie skromna, ale ciekawa. Drugi za szybkość w czytaniu. Trzeci za czcionkę i papier. Czwarty za pomysł na fabułę. Piąty za poruszenie niewygodnych tematów (ale bardzo skrótowo i ogólnie). Szósty za całokształt i w miarę udany debiut literacki. Podsumowując, nie polecam osobom wrażliwym czy szukającym czegoś mocniejszego (tutaj lepiej sprawdzi się Max Czornyj i jego Cztery Iks). Minus za próbę zwiększenia stron poprzez duże odstępy między rozdziałami i pobieżne potraktowanie pewnych tematów.