Bronia to ziemianka, którą ojciec nazywa Siteczkiem, bo dziewczyna szybko zapomina o tym, co jej mówiono, czego ją uczono. Jako dziecko była mocno związana z ojcem. Wyszła za rosyjskiego urzędnika i zapomniała o swoich korzeniach i ideałach wpajanych przez ojca. Dzięki pojawieniu się przedmiotu z przeszłości zaczyna myśleć o zmianach, które zaszły w jej życiu i o ich wpływie na tożsamość. Ale czy powrót do ideałów z lat dziecinnych będzie możliwy?

Bronia to ziemianka, którą ojciec nazywa Siteczkiem, bo dziewczyna szybko zapomina o tym, co jej mówiono, czego ją uczono. Jako dziecko była mocno związana z ojcem. Wyszła za rosyjskiego urzędnika i zapomniała o swoich korzeniach i ideałach wpajanych przez ojca. Dzięki pojawieniu się przedmiotu z przeszłości zaczyna myśleć o zmianach, które zaszły w jej życiu i o ich...

Refleks z przeszłości, ale czy na tyle silny by nie pozostał tylko ulotnym wrażeniem. Mam wątpliwości, choć od autorki i z opowiadania bije nadzieja, że może jednak...., chciałoby się...
Mamy otwarte zakończenie, można pogdybać.

Opis wydawcy: Historia o tym, jak łatwo zapomnieć o tym, kim jest się naprawdę oraz o niezwykłej mocy przedmiotów.
W tym utworze Eliza Orzeszkowa przedstawia historię Bronisławy, Polki, ziemianki, która nazywana była przez ojca Siteczkiem. Pseudonim wziął się stąd, że Bronia szybko zapominała o tym, co jej mówiono, czego jej uczono oraz była niestała w poglądach i uczuciach. Jako dziecko mocno związana z ojcem, z którym dzieliła pasję do portretów malarskich, zwłaszcza do wizerunku Stefana Czarneckiego. Po wyjściu za mąż za rosyjskiego urzędnika zapomniała o swoich korzeniach oraz o ideałach przekazywanych jej przez ojca. Dzięki nagłemu pojawieniu się przedmiotu z przeszłości Bronisława zaczyna myśleć o zmianach, które zaszły w jej życiu i o ich wpływie na jej tożsamość, ale czy zechce wrócić do korzeni?

Refleks z przeszłości, ale czy na tyle silny by nie pozostał tylko ulotnym wrażeniem. Mam wątpliwości, choć od autorki i z opowiadania bije nadzieja, że może jednak...., chciałoby się...
Mamy otwarte zakończenie, można pogdybać.

Opis wydawcy: Historia o tym, jak łatwo zapomnieć o tym, kim jest się naprawdę oraz o niezwykłej mocy przedmiotów.
W tym utworze Eliza Orzeszkowa...

Dobra, ale to tylko początek zagadki.

Dobra, ale to tylko początek zagadki.