Tom ten stanowi drugą część dylogii „Stracone lata” osadzonej między drugim a trzecim tom serii. Poprzednia odsłona dylogii zdawała się rozstawiać pionki na szachownicy. Liczyłem więc, że druga część będzie naładowana akcją. Jednakże przy tym byłem świadomy, że nie może wprowadzić żadnych większych zmian bo zaprzeczałoby to wydarzeniom z poprzednich tomów. Czy Brianowi Lumleyowi udało się zachować złoty środek?

Zbliża się czas przebudzenia wampyra Radu Lykana po 600 latach. Skłania to do większej aktywności dwa inne wampirze rody – Ferenczych we Włoszech i ostatniego z Draculów w Tybecie. W tym samym czasie nekroskop Harry Keogh dalej przebywa pod wpływem Bonnie Jean Marlu.

Podobnie jak w poprzednim tomie akcja toczy się bardzo powoli. Książka przeskakuje od jednego wątku do drugiego, które często nie posuwają fabuły do przodu. Przez to zanim dojdzie do finału można być bardzo zmęczonym tą powieścią.

Nie wszystkie wątki też do czegoś prowadzą czy zostają sensownie zakończone. Pojawia się tu parę interesujących problemów, które aż się proszą o większe rozwinięcie, bo są naprawdę obiecujące, a kończą się w bardzo prostacki sposób. Poza tym autor bardzo bezceremonialnie pozbywa się postaci, który były starannie wcześniej budowane. Tak jakby miał ich dosyć albo nie miał pomysłu co z nimi zrobić.

Trochę też irytuje bezradność Harry’ego Keogha i Wydziału E. Mają wszystkie elementy układanki, a nie potrafią ich ułożyć. Często też zachowują się bardzo naiwnie i przez to ciężko brać ich na poważnie.

Książka byłaby lepsza gdyby ją skrócić do jakiś 200 stron. Autor ma parę dobrych pomysłów, ale nie potrafi ich wykorzystać. Przez to cała dylogia wydaje się zupełnie niepotrzebna dla reszty serii.

Tom ten stanowi drugą część dylogii „Stracone lata” osadzonej między drugim a trzecim tom serii. Poprzednia odsłona dylogii zdawała się rozstawiać pionki na szachownicy. Liczyłem więc, że druga część będzie naładowana akcją. Jednakże przy tym byłem świadomy, że nie może wprowadzić żadnych większych zmian bo zaprzeczałoby to wydarzeniom z poprzednich tomów. Czy Brianowi...

Cykl Nekroskop - nie można się oderwać! Fenomenem jest to, że tyle napisanych części, a tak samo historia fascynuje, nawet może coraz bardziej...:-)

Cykl Nekroskop - nie można się oderwać! Fenomenem jest to, że tyle napisanych części, a tak samo historia fascynuje, nawet może coraz bardziej...:-)

Cały cykl rewelacyjny, uzasadnienie przy pierwszym tomie ;-)

Cały cykl rewelacyjny, uzasadnienie przy pierwszym tomie ;-)

O wiele lepsza część od poprzedniej. Dużo się dzieje, akcja toczy się szybko. Ciekawa akcja, jeśli ktoś zwątpił po poprzednim tomie to jednak polecam się przemęczyć :).

O wiele lepsza część od poprzedniej. Dużo się dzieje, akcja toczy się szybko. Ciekawa akcja, jeśli ktoś zwątpił po poprzednim tomie to jednak polecam się przemęczyć :).

Druga część poszła szybciej niż pierwsza. Odnoszę wrażenie, że nie ma w niej lejącej się treści. I na pewno streszczenia poprzednich książek, są krótsze.

Druga część poszła szybciej niż pierwsza. Odnoszę wrażenie, że nie ma w niej lejącej się treści. I na pewno streszczenia poprzednich książek, są krótsze.