Równonoce

Rysunki cudne, niestety tłumaczenie jakby było robione w tłumaczu google, a szkoda....

Rysunki cudne, niestety tłumaczenie jakby było robione w tłumaczu google, a szkoda....

Piękne ilustracje. Zaduma nad przemijaniem, szczęściem, samotnością, sukcesami, relacjami. Wszystko się pięknie ze sobą przeplata.

Piękne ilustracje. Zaduma nad przemijaniem, szczęściem, samotnością, sukcesami, relacjami. Wszystko się pięknie ze sobą przeplata.

Fenomenalne ilustracje. Poszczególne kadry mogą funkcjonować jak osobne obrazy. Przeczytałam ją w odpowiednim momencie, bo historia bardzo do mnie trafiła. Chciałabym wrócić do niej za 10 lat i spojrzeć na nią z innej perspektywy.

Tłumaczenie dla mnie momentami nie zrozumiałe. Niektóre imiona są spolszczone, inne zostawione oryginalne. Na niektórych ilustracjach są jednocześnie napisy polskie i francuskie (ilustracje) - z czego to wynika? tłum. Katarzyna Sajdakowska

Fenomenalne ilustracje. Poszczególne kadry mogą funkcjonować jak osobne obrazy. Przeczytałam ją w odpowiednim momencie, bo historia bardzo do mnie trafiła. Chciałabym wrócić do niej za 10 lat i spojrzeć na nią z innej perspektywy.

Tłumaczenie dla mnie momentami nie zrozumiałe. Niektóre imiona są spolszczone, inne zostawione oryginalne. Na niektórych ilustracjach są...

Oceniam wyżej niż "Portugalię", bo podoba mi się konstrukcja i to jak poszczególne historie powoli zbliżają się do siebie. Nadal jednak uważam, że Pedrosa jest bardziej do oglądania niż śledzenia fabuł. Fragmenty złożone z ciągłego tekstu to enigmatyczne strumienie świadomości poszczególnych osób uchwyconych w kadrze - wydaje mi się, że zamieszczenie ich nie było koniecznym zabiegiem. W sumie niepotrzebnie rozbijają tę narrację i nadają jej nieco zbyt pretensjonalny charakter. Ale generalnie i tak duży plus za całość

Oceniam wyżej niż "Portugalię", bo podoba mi się konstrukcja i to jak poszczególne historie powoli zbliżają się do siebie. Nadal jednak uważam, że Pedrosa jest bardziej do oglądania niż śledzenia fabuł. Fragmenty złożone z ciągłego tekstu to enigmatyczne strumienie świadomości poszczególnych osób uchwyconych w kadrze - wydaje mi się, że zamieszczenie ich nie było koniecznym...

Być jak mąż Virginii Woolf. Wspaniałe.

Być jak mąż Virginii Woolf. Wspaniałe.

Niezwykły to komiks – pozbawiony akcji i superbohatera, a opowiadający o przemijaniu, starości, alienacji, niemożności porozumienia, o samotnej wędrówce przez życie i wreszcie o poszukiwaniu własnego w nim miejsca. Ale także o przyjaźni, braterskich uczuciach i pomocy innemu w potrzebie. Wszystko to zilustrowane delikatną kreską i subtelnie opowiedziane niewielką ilością słów. Pięknie, ciepło i wzruszająco.

„Znak, ślad, trop, być może dla kogoś, kiedyś, później”.

Niezwykły to komiks – pozbawiony akcji i superbohatera, a opowiadający o przemijaniu, starości, alienacji, niemożności porozumienia, o samotnej wędrówce przez życie i wreszcie o poszukiwaniu własnego w nim miejsca. Ale także o przyjaźni, braterskich uczuciach i pomocy innemu w potrzebie. Wszystko to zilustrowane delikatną kreską i subtelnie opowiedziane niewielką ilością...

Przepiękna powieść graficzna! Lubię ten rodzaj konstrukcji, gdy losy różnych, obcych ludzi łączą się ze sobą w jedną całość. Autor potrafi uchwycić emocje, marzenia, rozterki i ulotne chwile, te najważniejsze. Przemawia do mnie każdy obraz i każde słowo. Od dziś Pedrosa to mój ulubiony autor komiksowy.

Przepiękna powieść graficzna! Lubię ten rodzaj konstrukcji, gdy losy różnych, obcych ludzi łączą się ze sobą w jedną całość. Autor potrafi uchwycić emocje, marzenia, rozterki i ulotne chwile, te najważniejsze. Przemawia do mnie każdy obraz i każde słowo. Od dziś Pedrosa to mój ulubiony autor komiksowy.

Komiks narysowany z wykorzystaniem różnych technik - każda interesująca i atrakcyjna dla oka. Ciekawe historie, dobrze naszkicowani bohaterzy. Bardzo intrygująca pozycja.

Komiks narysowany z wykorzystaniem różnych technik - każda interesująca i atrakcyjna dla oka. Ciekawe historie, dobrze naszkicowani bohaterzy. Bardzo intrygująca pozycja.

Piękne rysunki ukazujące osobliwą wrażliwość autora. Fabuła nie zmierza donikąd - jest zbiorem swoistych zatrzymań chwil samych w sobie. Problematyka śmierci bliskich i sensu życia ujęta w sentymentalnej, nieco naiwnej aurze, ale bez złudzeń. Skłania do zawieszenia się na chwilę by zajrzeć w głąb własnej bądź cudzej egzystencji. Bardzo ładne wydanie.

Piękne rysunki ukazujące osobliwą wrażliwość autora. Fabuła nie zmierza donikąd - jest zbiorem swoistych zatrzymań chwil samych w sobie. Problematyka śmierci bliskich i sensu życia ujęta w sentymentalnej, nieco naiwnej aurze, ale bez złudzeń. Skłania do zawieszenia się na chwilę by zajrzeć w głąb własnej bądź cudzej egzystencji. Bardzo ładne wydanie.

Cyril Pedrosa należy do grupy artystów komiksowych, których każdą kolejną produkcję można zakupić w ciemno, mając niezachwianą pewność, że nowa rzecz będzie dobra. Najnowszy komiks francuskiego twórcy ukazał się równocześnie w kilku europejskich krajach, za sprawą oficyny Timof comics także w Polsce. Równonoce to dzieło przenikliwe, wymuszające czytelniczy respekt, imponujące treścią, formą i rozmachem.

Na tylnej okładce możemy przeczytać: „dzieło polifoniczne o niepowtarzalnej wrażliwości i intensywności narracji”. Do wydawniczych blubrów należy podchodzić z dystansem i nieufnością, jednak w tym konkretnym przypadku nie rozmijają się z prawdą. Równonoce to rzecz konstrukcyjnie niewiarygodna. Ilość wątków, postaci, dialogów, plenerów, ważnych wydarzeń i epizodycznych zdarzeń jest tak duża, że ciężko w kilku zdaniach przybliżyć fabułę. I nie, nie jest to przerost formy nad treścią.

Pedrosa skupia całą uwagę czytelnika na występujących bohaterach, pozwala im dojść do głosu, ustąpił im miejsca, a sam usunął się w cień. Liczy się to, co mają do opowiedzenia o swoim życiu. Oni nie opowiadają swoich historii z perspektywy czasu, to nie są retrospekcje. Czytelnik zapoznaje się z życiem bohaterów, ich postawami, wypowiedziami i różnorakimi wydarzeniami na bieżąco. Początkowo powoduje to pewnego rodzaju zagubienie, gdyż zostajemy wrzuceni w środek opowieści, nie znając jej początku. Sami powoli musimy składać ze sobą różne urywki, aby uzyskać pełen obraz. Dla narracji, która dzieje się współcześnie we gdzieś we Francji, nadrzędne są cztery postaci, to z nimi splatają się losy pozostałych, występujących w komiksie, osób.

(...) Na kolana powala misterna konstrukcja komiksu. Całość podzielono na cztery rozdziały, które odpowiadają następującym po sobie porom roku. Każdy rozdział otwiera krótka sekwencja kadrów ukazująca perypetie prehistorycznego młodzieńca-łowcy. Prawie do ostatniej planszy nie wiadomo, dlaczego Pedrosa zdecydował się przed współczesną akcją umieścić tego typu prologi. Ostatecznie wydarzenie sprzed ponad 15 tysięcy lat mają niebagatelne znaczenie – pozwalają spojrzeć na wydarzenia z właściwej perspektywy. Oprócz stricte komiksowej narracji w albumie znajdują się także spore fragmenty napisane prozą, które pojawiają się wówczas, gdy Camille pstryknie zdjęcie przypadkowo spotkanej osobie. Dzięki tym prozatorskim wszywkom możemy głębiej wniknąć w osobowość występujący w książce postaci, gdyż pisane są w pierwszej osobie liczby pojedynczej i mają charakter autoreferencyjny.

Graficznie i kolorystycznie opowieść także została podzielona na cztery części. Cyril Pedrosa przygotował ilustracje rożnymi technikami, dopasowując obraną stylistykę do „klimatu” konkretnej pory roku. W podobny sposób użyto kolorów, jesienią dominują brązy i szarości, zimą błękity, wiosna to zieleń, a lato to prawdziwa feeria odblaskowych kolorów.

Czytając drugi rozdział nieprzypadkowo włączyłem sobie muzykę z filmu Wszystkie poranki świata. Nostalgiczny klimat filmu jest kompatybilny z komiksu. Równonoce to rzecz godna wielokrotnej lektury. Nie tylko po to, aby wyłapać wszystkie nici, którymi powiązane są postaci czy też po to, aby podziwiać maestrię rysunku. A przede wszystkim, aby „przystanąć” i zastanowić się nad możliwymi strategiami, dzięki którym możemy sobie radzić z chwilami nagłej ciemności…

- - -
cały tekst można przeczytać tu:
https://dybuk.wordpress.com/2015/11/25/rownonoce/

Cyril Pedrosa należy do grupy artystów komiksowych, których każdą kolejną produkcję można zakupić w ciemno, mając niezachwianą pewność, że nowa rzecz będzie dobra. Najnowszy komiks francuskiego twórcy ukazał się równocześnie w kilku europejskich krajach, za sprawą oficyny Timof comics także w Polsce. Równonoce to dzieło przenikliwe, wymuszające czytelniczy respekt,...