Okładka książki - Osobisty (i osobliwy) niepamiętnik Niekrytego Krytyka Osobisty (i osobliwy) niepamiętnik Niekrytego Krytyka
Maciej FrączykWydawnictwo: Filia
Data wydania: 2015-11-04
Kategoria: Inne
ISBN: 9788380750432
Liczba stron: 168
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Dodał/a opinię: AraminaOcena: 2 (1 głosów)KUP TERAZoceńdodaj do biblioteczkiprzeczytaj opisDodaj własną recenzjęDodaj własne streszczenieDodaj cytat
Edytuj okładkęEdytuj książkęzgłoś duplikat / inne wydanie
Jak na Niekrytego słaba książka. Rozumiem zamysł stworzenie czegoś a'la "Zniszcz ten dziennik", jednak po lekturze kilku jego książek tą postrzegam jedynie jako pójście na łatwiznę - mało felietonów, dużo pustych stron do "wypełnienia" lub zrobienia pseudo-zadań. Teksty które są, trzymają poziom, jednak gdyby książka składała się tylko z nich, byłaby o 1/3 mniejsza objętościowo, a szkoda.

Okładka książki - Osobisty (i osobliwy) niepamiętnik Niekrytego Krytyka Osobisty (i osobliwy) niepamiętnik Niekrytego Krytyka
Maciej FrączykWydawnictwo: Filia
Data wydania: 2015-11-04
Kategoria: Inne
ISBN: 9788380750432
Liczba stron: 168
Język oryginału: polski
Tłumaczenie: brak
Dodał/a opinię: AraminaOcena: 2 (1 głosów)KUP TERAZoceńdodaj do biblioteczkiprzeczytaj opisDodaj...

Książkę przeczytałam, albo lepiej powiedzieć przeanalizowałam, w jeden dzień. Potrzebowałam czegoś szybkiego na poprawienie humoru i to dostałam.
Humor Niekrytego Krytyka jest dosyć specyficzny, a dokładniej czarny jak wnętrze komina krematorium w Auschwitz.
Ten typ humoru trzeba lubić, ale mi on przypada do gustu. W sumie sięgnęłam po książkę głównie dlatego, że rodzaj żartów autora znałam z jego kanału na YouTube.
Jest to cyniczna, prawdziwa i szczera do bólu odpowiedź na "Zniszcz ten Dziennik", skierowana (głównie narracją) do panów, ale jako przedstawicielce pań, również mi się nawet spodobało.
Lektura lekka i nie dla osób bez dystansu.

Książkę przeczytałam, albo lepiej powiedzieć przeanalizowałam, w jeden dzień. Potrzebowałam czegoś szybkiego na poprawienie humoru i to dostałam.
Humor Niekrytego Krytyka jest dosyć specyficzny, a dokładniej czarny jak wnętrze komina krematorium w Auschwitz.
Ten typ humoru trzeba lubić, ale mi on przypada do gustu. W sumie sięgnęłam po książkę głównie dlatego, że rodzaj...

Jak zwykle dobre, mocne teksty Niekrytego! Seria wulgarnych, chamskich żartów na najwyższym poziomie, książkę czyta się na raz!

Jak zwykle dobre, mocne teksty Niekrytego! Seria wulgarnych, chamskich żartów na najwyższym poziomie, książkę czyta się na raz!

Niestety pomimo, że bardzo lubię filmy autora tej książki, jego przezabawne i w brew pozorom szczere odbieranie i ukazywanie rzeczywistości, to ta książka nie trafiła w mój gust. Spodziewałam się czegoś innego.

Niestety pomimo, że bardzo lubię filmy autora tej książki, jego przezabawne i w brew pozorom szczere odbieranie i ukazywanie rzeczywistości, to ta książka nie trafiła w mój gust. Spodziewałam się czegoś innego.

Niestety Krytyk w swoim jak zwykle najlepszym wydaniu. Bawi, śmieszy i poprawia humor.

Niestety Krytyk w swoim jak zwykle najlepszym wydaniu. Bawi, śmieszy i poprawia humor.

Do przeczytania na luzie, na szybko, lekko, jednak nic szczególnie wnoszącego cokolwiek w życie człowieka ;p

Do przeczytania na luzie, na szybko, lekko, jednak nic szczególnie wnoszącego cokolwiek w życie człowieka ;p

Nie powaliła mnie na kolana. Jaknie macie co zrobić z pieniędzmi (35 zł) to polecam !

Nie powaliła mnie na kolana. Jaknie macie co zrobić z pieniędzmi (35 zł) to polecam !

Nie wiem, czy to przypadek, czy przemyślany chwyt marketingowy, ale Maciek już czwarty raz z rzędu wydaje na świat książkę w najbrzydszą porę roku po tej części globu. Zimno, ciemno, mokro, niczym w piwnicy pełnej martwych prostytutek, do której nasz ukochany komik z internetu z taką lubością nawiązuje w swojej twórczości. Taki Joseph Fritzl polskiego YouTube. Swoimi radosnymi wypocinami rozświetla mgliste, szare dni (pisząc to, wyobraziłam go sobie jako przerośnięte i wyjątkowo brzydkie słoneczko z Teletubisiów) paskudnej polskiej jesieni.

Choć pora publikacji poszczególnych książek pozostaje bez zmian, ogromne zmiany zachodzą w stylu pisania i dojrzałości Maćka Frączyka jako twórcy. Charakterologicznie Maciek jest jednak wiecznym Piotrusiem Panem, co, w połączeniu z jego rosnącą wiedzą i poszerzającym się warsztatem, owocuje takimi perełkami, jak wydany ostatnio “Osobisty (i osobliwy) niepamiętnik Niekrytego Krytyka”.

Tę wyjątkowo jak na trzydziestojednolatka dziecinną część widać przede wszystkim w oprawie graficznej “Niepamiętnika” oraz tym, w jaki sposób nawiązuje on do wątpliwej wartości merytoryczno-edukacyjnej głośnego bestsellera “Zniszcz ten dziennik”. Brawo dla autorki za umiejętne sprzedanie kilkudziesięciu prawie pustych kartek z grubo dorobioną ideologią za TAKĄ cenę, ale Maciek zrobił to lepiej (laleczka voodoo jest bezbłędna). No i coś tam jednak napisał.

“Niepamiętnik”, w przeciwieństwie do wszystkich trzech części "Zeznań", powstał z myślą raczej o starszych czytelnikach. O ile dwie poprzednie książki miały już mocne znamiona literackiego stand-upu, to wydawać by się mogło, że, w porównaniu z “Niepamiętnikiem”, jeszcze dotyczyła ich jakaś tam, drobna cenzura. W “Niepamiętniku” jej już w ogóle nie ma. Kiedyś Mickiewicz wpływał na suchego przestwór oceanu, teraz Niekryty wpływa do Rowu Mariańskiego swojej wyobraźni, głębokiego jak rów na jego brodzie, pełnego całkiem niezłego shitu.

Pełno tu ironii i cynizmu, ale takich przyjaznych - takich, że pomyślisz “ja tak przecież mam!” i w głębi ducha niby trochę zapłaczesz, ale w sumie cię to rozbawi i zaśmiejesz się głośno, bo przynajmniej nie jesteś jedynym, który nienawidzi swojej roboty, a poza tym ten Frączyk to całkiem nieźle napisał. Całkiem nieźle rozpracował też kilka aforyzmów, reklam, wynalazków ludzkości i ważnych dat w kalendarzu. Ogólnie łebski z niego gość. Gdyby George Carlin jeszcze żył, i gdyby w ogóle pofatygował się, żeby przyjechać do Łodzi, to na pewno zbiłby z Maćkiem pionę - nawiązań do twórczości Carlina tu nie brak, są jednak udanym hołdem dla jednego z lepszych komików naszych czasów. Za to należą się Maćkowi ogromne brawa, choć zdaję sobie sprawę, jak ciężko będzie klaskać z książką w jednej ręce.

Szkoda tylko, że znowu tak krótko. Następnym razem musisz się nieco bardziej postarać, Maciek, bo o ile porównanie Twojej dupy na brodzie do Rowu Mariańskiego jest jeszcze całkiem spoko, to chyba nie chcesz, bym zaczęła porównywać długość Twoich książek do innej części Twojego ciała.

PS Pozdrawiam Cię serdecznie.

Nie wiem, czy to przypadek, czy przemyślany chwyt marketingowy, ale Maciek już czwarty raz z rzędu wydaje na świat książkę w najbrzydszą porę roku po tej części globu. Zimno, ciemno, mokro, niczym w piwnicy pełnej martwych prostytutek, do której nasz ukochany komik z internetu z taką lubością nawiązuje w swojej twórczości. Taki Joseph Fritzl polskiego YouTube. Swoimi...

Przeczytane, na półce, pozycja obowiązkowa.
Uwielbiam Pana, Panie Frączyk!

Przeczytane, na półce, pozycja obowiązkowa.
Uwielbiam Pana, Panie Frączyk!

Z niektórych rzeczy nie wypada się śmiać? Nie w tym przypadku. Oto kraina nieposkromionego i niepoprawnego śmiechu, ze wszystkiego!



Pierwsze określenie, które przychodzi na myśl, po przeczytaniu książki to „niepoprawna”. Wielu osobom taka, właśnie może się wydawać. Jednak ja, od zawsze, jestem fanką bezceremonialności, w jakiejkolwiek formie.



Od samego początku „polubiłam” autora, który swoimi słowami, jak pociskami, z taką celnością, mógłby z pewnością zabić. Jestem prawie pewna, że co niektórzy nie skumają przekazu płynącego z tych „sarkastycznych stron” i zgorszą się nim. (Oj, jest czym, zapewniam!) Jednak żadne hejty za to, przynajmniej z mojej strony, nie polecą. Chyba już gdzieś, wcześniej pisałam, że jestem zwolenniczką szczerości?



Czarny humor to, zdecydowanie, temat przewodni. Riposty, na głupoty XXI wieku są celne i cięte. Sposób, w jaki Pan Maciej posługuje się sarkazmem i ironią jest wprost powalający. To Ci się nie podoba? A , co! Mów głośno i wyraźnie. Tak ujawniona rzeczywistość pomimo, że nieciekawa zaczyna Cię rozbrajać i mimo woli śmieszyć, bo tak jest! Widać, że autor kipi spostrzegawczością i inteligencją. Jego oko wychwytuje, wszystkie te żenujące, niepoprawności codziennego funkcjonowania. Ten Pan zamienia wszystkie beznadziejne sytuacje w żart.



Na całą recenzję zapraszam na bloga! :)
http://zjadamszminke.blogspot.com/2015/10/premierowa-recenzja-osobisty-i-osobliwy.html

Z niektórych rzeczy nie wypada się śmiać? Nie w tym przypadku. Oto kraina nieposkromionego i niepoprawnego śmiechu, ze wszystkiego!



Pierwsze określenie, które przychodzi na myśl, po przeczytaniu książki to „niepoprawna”. Wielu osobom taka, właśnie może się wydawać. Jednak ja, od zawsze, jestem fanką bezceremonialności, w jakiejkolwiek formie.



Od samego początku...