dla każdego, kogo interesują tamte strony, to mus.

Ostrzeżenie: w wielu tekstach, stylizowanych na reportaż albo wspomnienia, prawda miesza się z fikcją. Dotyczy to zwłaszcza fragmentów niby-autobiograficznych.

Ja zapamiętałem przede wszystkim "Balladę o nowym sterniku". Niby reportaż, niby wspomnienie, niby nowela. Jesteśmy na Prypeci, żydowski stateczek pyrka sobie powoli z handełesem i kilkoma pasażerami gdzieś między Pińskiem a Dawidgródkiem. Na dziobie nowy sternik, białoruski młodzian, pilnie wypatruje korzeni, kłód i mielizn. Świtkę zamaszyście zarzucił sobie na plecy, stoi wyprostowany a wiatr rozwiewa mu kołtun. Z nadbudówki ukradkiem zerka na niego żydowska córka właściciela łajby, która liczy słupki liczb dla stojącego obok, niepismiennego ojca.... krótki, kilkustronicowy traktat o tożsamości, o tym co mogło być i się nie stało, o tamtym kraju, przez duże K.

dla każdego, kogo interesują tamte strony, to mus.

Ostrzeżenie: w wielu tekstach, stylizowanych na reportaż albo wspomnienia, prawda miesza się z fikcją. Dotyczy to zwłaszcza fragmentów niby-autobiograficznych.

Ja zapamiętałem przede wszystkim "Balladę o nowym sterniku". Niby reportaż, niby wspomnienie, niby nowela. Jesteśmy na Prypeci, żydowski stateczek pyrka sobie...

Ściągaczki z szuflady Pana Boga to książka będąca zbiorem opowiadać wyselekcjonowanych i opatrzonych posłowiem, przez żonę autora Barbarę Toporską.
Opowiadania są podzielone na dwa podtytułu: 1. Pod każdym niebem, w skład którego wchodzi siedem opowiadań i Z tomu 16-GO Między trzecią i siódmą; ta część składa się z trzech króciutkich opowiadań.
Tematyka w nich zawarta jest ciekawa i różnorodna. Jedne opowiadania są dłuższe, mroczniejsze, inne krótsze, filuterne. Zawsze pobudzają do refleksji i zadumy. Natomiast każde- z punktu widzenia dzisiejszego czytelnika- historyczne. Wszystkie traktują o czasach przeszłych, dawno przebrzmiałych, ale których konsekwencje dotykają nas dziś i teraz. Mamy tu zabory, mamy czasy II RP, ale także historie toczące się po II WŚ. Wszystkie opowiadania cechuje głębszy sens, często na pierwszy rzut oka ukryty, ale częściej oczywisty, przy pewnej znajomości faktów.

Każde z tych opowiadań zrobiło na mnie wrażenie, ale największe chyba to pt. Fotograf. Nie najdłuższe w stawce, ale i nie najkrótsze. Metafizyczne i zaskakujące, a przecież osadzone w ramach żelaznych i nieubłaganych realiów. Drugie w kolejności, które zapamiętam na długo pt. Kamienica nad morzem w pewnym sensie podobna do poprzedniego, a jednak diametralnie różna.

Wszystkie cechuje wysoka kultura języka, jakim posługuje się Józef Mackiewicz. Takiej polszczyzny - trochę miejscami anachronicznej, ale bynajmniej nie przestarzałej - nie praktykuje dziś już żaden współczesny twórca. Piszę twórca, bo wielu zasługuje przy J.M. tylko na ten tytuł. Termin: pisarz rezerwując dla stosunkowo niewielkiego grona dzisiejszych "pismaków". Sposób w jaki pisarz potrafi w kilku słowach odmalować pejzaż otaczający bohatera, zapiera dech w piersiach, a np. opisanie jednym, dwoma zdaniami pory roku, w jakiej toczy się dana fabuła, wprawia w zdumienie. Mistrz pióra, oszczędnie operujący słowem, który swoim minimalizmem przyćmiewa innych bogactwem wypowiedzianych myśli. Coś niesamowitego. Powtórzę: dziś nikt już tak nie cyzeluje myśli, słów, zdań.
Cudowna literatura, choć zdecydowanie dla dorosłego i dojrzałego odbiorcy, gdyż czytelnik nieprzygotowany, może się zderzyć z murem, nie rozumiejąc, że uległ wypadkowi. Gorąco polecam, tę pozycję, jak i inne książki Mackiewicza, które także zamierzam zgłębić.

Ściągaczki z szuflady Pana Boga to książka będąca zbiorem opowiadać wyselekcjonowanych i opatrzonych posłowiem, przez żonę autora Barbarę Toporską.
Opowiadania są podzielone na dwa podtytułu: 1. Pod każdym niebem, w skład którego wchodzi siedem opowiadań i Z tomu 16-GO Między trzecią i siódmą; ta część składa się z trzech króciutkich opowiadań.
Tematyka w nich zawarta...