https://www.kawaiksiazki.pl/2022/02/na-krawedzi-widelca-spowiedz-bulimiczki.html

https://www.kawaiksiazki.pl/2022/02/na-krawedzi-widelca-spowiedz-bulimiczki.html

Poddałam się. Nie dałam rady skończyć tej książki i nie przez problemy, które opisuje, ale przez narrację, która zwyczajnie jest nużąca. Autorka beznamiętnie opisuje fakty że swojego życia, ale nie wierzę w ani jedno jej słowo. Nie czuję cierpienia, którego doświadczyła, nie wchodzę w relacje, które budowała i traciła. Na początku próbowałam wytłumaczyć to próbą zdystansowania się od przeżyć, ale nadal miałam wrażenie, że czytam raport z bardzo nudnego projektu. Mimo, iż nie szukałam tu lawiny emocji ani nie liczyłam na rollercoaster, jestem zawiedziona. Spowiedź, której dokonała autorka, nie poruszyła mnie...

Poddałam się. Nie dałam rady skończyć tej książki i nie przez problemy, które opisuje, ale przez narrację, która zwyczajnie jest nużąca. Autorka beznamiętnie opisuje fakty że swojego życia, ale nie wierzę w ani jedno jej słowo. Nie czuję cierpienia, którego doświadczyła, nie wchodzę w relacje, które budowała i traciła. Na początku próbowałam wytłumaczyć to próbą...

Umęczyłam się czytając.Przed połową przygnieciona ciężarem treści i jakością jej podania(rozciągłość i liczne powtórzenia)zrobiłam przerwę na inne książki.Dokończyłam czytać.Każdy ma prawo opowiedzieć swoją historię.Podobały mi się szkice i część wierszy,które oddają wszystko a nie mają dłużyzn.

Umęczyłam się czytając.Przed połową przygnieciona ciężarem treści i jakością jej podania(rozciągłość i liczne powtórzenia)zrobiłam przerwę na inne książki.Dokończyłam czytać.Każdy ma prawo opowiedzieć swoją historię.Podobały mi się szkice i część wierszy,które oddają wszystko a nie mają dłużyzn.

Podziwiam autorkę za to, że mimo tak ciężkiej choroby udało jej się skończyć uniwersytet medyczny. Naprawdę, ogromne pokłony i oczywiście bardzo dobrze, że po tylu latach wyszła z objęć choroby.

Podziwiam autorkę za to, że mimo tak ciężkiej choroby udało jej się skończyć uniwersytet medyczny. Naprawdę, ogromne pokłony i oczywiście bardzo dobrze, że po tylu latach wyszła z objęć choroby.

Książka, która niesie nadzieje.

Fabuła: Jest to książka autobiograficzna zatem główna bohaterka i autorka to jedna osoba. Natalia była szczęśliwym i kochanym dzieckiem. Pewnego dnia jej życie się zmienia. Zaczyna obsesyjnie się odchudzać w wyniku czego popada w anoreksje. Przez wiele lat zmagała się z tą chorobą oraz towarzyszącą jej depresją. Gdy autorka myśli, że jej problemy się skończyły do jej życia wkrada się bulimia. Wszystko to sprawia, że ciężko bohaterce funkcjonować w życiu codziennym. Kobieta próbuje na własną ręke odnaleść swą traume z dzieciństwa. Według psychologów to właśnie traumy są źródłem zaburzeń odżywiania. Natalia jednak wie, że jej rodzina zawsze była dla niej dobra. Kochała ją ponad wszystko ze wzajemnością. Czy uda jej się odnaleść źródło problemów? Autorka podejmuje się trudnego zadania. Samodzielnie stara się sobie pomóc. Jej jedynym pomocnikiem są książki. Bulimia jest trudnym przeciwnikiem jednak Natalia również staje się silnym rywalem.

Moja opinia: Podziwiam autorkę za niezwykłą szczerość. Nie ukrywa się z niczym. Krzesłowska zdradza czytelnikowi wszystkie, nawet najbardziej przerażające myśli. Książka nie jest do końca chronologiczna. Opisana jest konkretnymi etapami w życiu np. bulimia, depresja. Na początku troche mi to przeszkadzało. Jednak poznając coraz lepiej tę historie było mi to obojętne. W książce odnajdą się nie tylko osoby z zaburzeniami odżywiania ale również osoby chore na depresje, ich rodziny czy osoby chcące same sobie pomóc. Jednak nie jest to poradnik! Autorka nie jest psychologiem. Opisuje tylko swoją historie! Niesamowity jest fakt, że bohaterka postanowiła podjąć się terapi bez terapauty. Wiem, że praca z terapeutą jest bardzo trudna. Gdy walczy się samemu staje się to jeszcze cięższe.

Język, którym napisano "Na krawędzi widelca" jest przystępny więc książke czyta się lekko mimo, że porusza bardzo ciężki temat. Lekture urozmaicają przejmujące wiersze oraz rysunki, których autorką jest również Natalia Krzesłowska.

Tytuł ten jest dowodem na niezwykłą siłe człowieka. Dowodem na to, że coś co dla dorosłego nie jest problemem, dla dziecka może być "końcem świata". Książka jest też piękny dowodem na poszukiwanie siebie aby żyć własnym życiem, a nie wykreowanym przez innych.

Chciałabym na końcu pogratulować autorce niezwykłej siły oraz umiejętności opisania tego co ją spotkało.

Moja ocena: ******

Skala ocen: * nie polecam ** nie moja bajka *** daje radę **** dobra ***** bardzo dobra ****** lotta poleca

www.lottaczyta.blox.pl

Książka, która niesie nadzieje.

Fabuła: Jest to książka autobiograficzna zatem główna bohaterka i autorka to jedna osoba. Natalia była szczęśliwym i kochanym dzieckiem. Pewnego dnia jej życie się zmienia. Zaczyna obsesyjnie się odchudzać w wyniku czego popada w anoreksje. Przez wiele lat zmagała się z tą chorobą oraz towarzyszącą jej depresją. Gdy autorka myśli, że jej...

Książka warta przeczytania, szczególnie dla osób zainteresowanych zaburzeniami odżywiania, jak i tych którzy sami są doświadczeniu w powyższym temacie. Polecam również psychologom, ponieważ jest to świetne studium przypadku. Nie ma co ukrywać, że prawdziwie historie uczą.

Książka może również stać się inspiracją dla każdego, kto chce coś zmienić w swoim życiu, a wydaje mu się, że jest to niemożliwe.

Lekkie pióro sprawia, że czyta się szybko i przyjemnie, mimo, iż temat nie jest łatwy, bo każde zaburzenie niesie za sobą wiele bólu.

Wiersze i rysunki dodają smaczku. Polecam.

Książka warta przeczytania, szczególnie dla osób zainteresowanych zaburzeniami odżywiania, jak i tych którzy sami są doświadczeniu w powyższym temacie. Polecam również psychologom, ponieważ jest to świetne studium przypadku. Nie ma co ukrywać, że prawdziwie historie uczą.

Książka może również stać się inspiracją dla każdego, kto chce coś zmienić w swoim życiu, a wydaje...

Jedyne, co powinieneś zrobić, to postarać się uszanować czyjeś emocje i cierpienie. Wszyscy radzimy sobie z problemami na własny sposób i wszyscy z czymś w swoim życiu się zmagamy. Jeśli ktoś mówi, że jego życie jest idealne- KŁAMIE!

Obecny kult zgrabnej sylwetki, jędrnego ciała, zdrowego odżywiania niesie za sobą ogromne zagrożenie dla dziewcząt i chłopców, kobiet i mężczyzn próbujących zmieścić się w obowiązujące kanony. Anoreksja, bulimia, samookaleczanie, samobójstwa zbierają coraz większe żniwo, zabiera coraz młodszych ludzi i niesie niewyobrażalny ból i cierpienie dla całych rodzin. Choć coraz więcej się o tym mówi, wciąż są tematem tabu wstydliwie skrywanym przed społeczeństwem, sąsiadami, bliskimi.


Natalia Krzesłowska wychodzi do czytelnika i z odwagą kreśli portret dziewczyny chorej, zdominowanej przez anoreksję, która zawłaszcza coraz więcej, domaga się więcej i sprowadza do pomocy podstępne "koleżanki". Sieją spustoszenie, nie pozwalają cieszyć się życiem, szczęściem na dłużej.


Autorka i zarazem bohaterka książki długo nie mogła zrozumieć przyczyn swoich dolegliwości. Przecież wychowywała się w pełnej, radosnej, kochającej się rodzinie. Co musiało się stać, że zadowolona z swego życia dziewczynka przestała wierzyć w siebie, przestała ufać swoim rodzicom, siostrze, zamknęła się w sobie i zaczęła dostrzegać niedostatki urody? Dopiero po latach cierpień i terapii udało jej się odkryć przyczynę, która dla dorosłej osoby była prozaiczna, dla dziecka katastrofalna w skutkach.

Gdybym tylko miała teraz wybór, zdecydowanie wolałabym być anorektyczką. Jako anorektyczka czułam się silna i byłam z siebie dumna. Jako bulimiczka czułam się brudna, obrzydliwa, słaba i nic niewarta.

Wbrew pozorom chory nie walczy z chorobą, a z samym sobą. Fakt, musi walczyć o każdy kęs jedzenia by jego organizm mógł prawidłowo funkcjonować, ale to jego psychika stanowi największe zagrożenie. Chory musi zaakceptować siebie, dojść do konsensusu z własnymi emocjami i uwierzyć, ze ciało nie jest wrogiem tylko myśli, kompleksy, brak akceptacji, poczucia własnej wartości, niska samoocena.

Każde destrukcyjne zachowanie było wciągające jak narkotyk.

"Na krawędzi widelca" to odważna książka, w której autorka rozlicza się ze swoją chorobą, głęboko sięga aż do jej korzeni, analizuje swoje zachowania, przybliża możliwości leczenia terapii, wskazuje na to co jej pomogło wydostać się z matni, z czym musiała się zmagać, do czego ją to doprowadziło i kto wspierał ją w karkołomnej drodze ku wyzdrowieniu. Bo ludzie otaczający chorego są bardzo ważni, to ich wsparcie, trwanie u boku pozwala pozwala w spokoju przejść proces leczenia.

Przejmujące są wiersze i obrazy, które pomogły Natalii w walce, które pozwoliły wyzbyć się negatywnych emocji, rozprawić się z nimi, a czas nad nimi spędzony z pewnością dodały dużo siły do walki, zagrzewały do boju.


Natalia Krzesłowska i jej książka "Na krawędzi widelca" to także swoisty apel o tolerancję i zrozumienie i akceptację dla ludzi, którzy na własny, inny sposób muszą radzić sobie z problemami. Im nie jest potrzebna litość, użalanie i ocena. Im potrzebne jest wsparcie, realna pomoc i obecność w trudnych chwilach bez pobłażliwego kiwania głową i cmokania z niezadowoleniem.

Tak ważne jest, żeby nie oceniać ludzkich zachowań zbyt pochopnie, ale postarać się zrozumieć i odczytać przekaz , jaki w sobie mają, by następnie wydać na ten temat jakąkolwiek opinię.

"Na krawędzi widelca" to książka, która może się stać ważna dla chorych na bulimię, anoreksję i zachowania wpływające destrukcyjnie na ich ciało i umysł. Może stać się pomocną furtką, wsparciem, kompendium wiedzy i ważnych informacji.

aleksandrowemysli.blogspot.com

Jedyne, co powinieneś zrobić, to postarać się uszanować czyjeś emocje i cierpienie. Wszyscy radzimy sobie z problemami na własny sposób i wszyscy z czymś w swoim życiu się zmagamy. Jeśli ktoś mówi, że jego życie jest idealne- KŁAMIE!

Obecny kult zgrabnej sylwetki, jędrnego ciała, zdrowego odżywiania niesie za sobą ogromne zagrożenie dla dziewcząt i chłopców, kobiet i...

Amerykański aktor Robin Williams powiedział kiedyś: „Wystarczy tylko się uśmiechać, by ukryć zranioną duszę, i nikt nawet nie zauważy, że cierpisz”. Trafne ujęcie całej Jego nad wyraz udręczonej sytuacji życiowej. Taki był. Cierpiał w samotności.
Nie przypadkowo wybrałam ten cytat. W takim kontekście jest bowiem cała książka Natalii Krzesłowskiej. Pełna cierpienia, bólu, buntu, nienawiści i walki o życie, o swoje wewnętrzne Ja. Powiedziałabym, że bardziej utrzymana w formie pamiętnika, wspomnień, ze stoczonej bitwy z chorobą, ogłupiającą ciało i duszę. Nie jest to też książka zwyczajna, bo wzbogacona o rysunki i wiersze samej autorki.

Zapraszam na całą recenzję:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2015/08/8222Na-krawedzi-widelca-Spowiedz-bulimiczki8221.html

Oraz wywiad z autorką:
http://nietypowerecenzje.blox.pl/2015/08/Wywiad-z-Natalia-Krzeslowska-autorka-Na-krawedzi.html

Amerykański aktor Robin Williams powiedział kiedyś: „Wystarczy tylko się uśmiechać, by ukryć zranioną duszę, i nikt nawet nie zauważy, że cierpisz”. Trafne ujęcie całej Jego nad wyraz udręczonej sytuacji życiowej. Taki był. Cierpiał w samotności.
Nie przypadkowo wybrałam ten cytat. W takim kontekście jest bowiem cała książka Natalii Krzesłowskiej. Pełna cierpienia, bólu,...

Wspaniała książka. Naprawdę warto przeczytać !!!

Wspaniała książka. Naprawdę warto przeczytać !!!

Życie nigdy nie jest usłane różami. Ważne by umieć zawalczyć o siebie i o to co kochamy.
Polecam przeczytać każdemu, komu brak sił w walce o życie i szczęscie.

Życie nigdy nie jest usłane różami. Ważne by umieć zawalczyć o siebie i o to co kochamy.
Polecam przeczytać każdemu, komu brak sił w walce o życie i szczęscie.