Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Odchudzamy nasze ciało. Niszczymy nasze ciało. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta - bo to klatka, która więzi nas i zmusza do stykania się z emocjami, od których pragniemy uciec i którym nie jesteśmy w stanie stawić czoła.

Osoba z depresją i zaburzeniami odżywiania zwykle nie chce sięgnąć po jakąkolwiek pomoc. Zawsze uważa, że ze wszystkim poradzi sobie sama, a właściwie to nie ma z czym sobie radzić, bo wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Z czasem odkryłam, że podróż do wnętrza samej siebie bywa nawet bardziej ekscytująca od najbardziej egzotycznych wypraw. Taka już jest ludzka natura, że chwalimy i pragniemy wszystkiego, czego nie możemy mieć, absolutnie nie dostrzegając skarbów u progu naszych drzwi.

Jak mogłam więc zostawić bulimię na zawsze? Jaka zła by ona nie była, zawsze wiernie za mną szła, krok w krok, gdziekolwiek się nie wybrałam. Jak byłoby bez niej, nie umiałam sobie wyobrazić. Bez niej byłabym samotna.

Wielokrotnie więc będę podkreślać, że warto jest uważnie słuchać innych ludzi, ich historii, przekonań i doświadczeń, bo nigdy nie wiemy, kiedy będziemy mogli odwołać się do nich we własnym życiu. Każdy dzień jest lekcją, a każda napotkana osoba może stać się życiowym nauczycielem.

Momentami nachodziła mnie myśl - "co ja w ogóle robię, to nie ma sensu, tylko się wygłupię". Starałam się z nią walczyć, bo wiedziałam dokładnie, że to chora część mnie buntuje się i broni przed wyzdrowieniem. Nie mogłam wydobyć z siebie słowa, tylko płakałam.

Niesamowicie irytowały mnie komentarze typu: "Ludzie umierają na raka lub inne nieuleczalne choroby, a ty się nad sobą użalasz." Może i się nad sobą użalałam, ale bądźmy szczerzy, nasze problemy zawsze wydają nam się najgorsze i największe. Każda choroba jest poważna i tak też trzeba do niej podchodzić.

Byłam słaba, a jednocześnie niewytłumaczalnie silna.

Kiedy pomagałam innym, czułam się pożyteczna, potrzebna, coś warta. Dodawało mi to również motywacji i energii, żeby znaleźć w sobie siłę do walki, bo mam osoby, które są słabsze i potrzebują mojej pomocy, więc nie mogę się poddać własnym problemom.

Czasem myślę, że to niesamowite, jaką moc ma nasz umysł, by przekonać nas o prawdziwości naszych destrukcyjnych wymysłów.