Nie mogę o sobie powiedzieć, że byłam weganką zanim stało się to modne. Faktem jest, że nigdy nie przepadałam za mięsem, więc unikałam go na wszelkie sposoby, ale nie miałam pojęcia jak zbilansować dietę, aby pozostać zdrową. Od kilku lat na szczęście moda na wegańską dietę zatacza coraz szersze kręgi, w związku z czym w sieci pojawiają się jak grzyby po deszczu blogi kulinarne poświęcone diecie roślinnej, z których bezwstydnie korzystam na co dzień. Dla części popularnych blogerów kulinarnych (i nie tylko) kolejnym krokiem jest wydanie książki – tak stało się w przypadku Marty Dymek i jej Jadłonomii, którą recenzowałam na początku tego roku, tak też stało się w przypadku Magdaleny Cielengi-Wiaterek, autorki bloga Zielenina. W maju tego roku nakładem wydawnictwa Druga Strona ukazała się jej pierwsza książka kulinarna zatytułowana „Zielenina na talerzu – wegetariańsko, sezonowo, lokalnie”.

Książka jest pięknie wydana, duży format, który ułatwia rozłożenie jej na stole na odpowiednim przepisie, twarda oprawa, piękne zdjęcia, miła dla oka zielona szata graficzna ze szkicami roślin, co przywodzi na myśl stare książki kucharskie. No i to, co w książce kucharskiej najważniejsze – przepisy! Ponad 100 przepisów! Wszystkie podzielone w bardzo przystępny i, muszę powiedzieć logiczny, sposób – na pory roku, w których występują dane warzywa i owoce oraz na konkretne posiłki: śniadania, obiady i kolacje.

Autorka we wstępie zaznacza, że stosuje dietę wegetariańską – ale wyklucza wszystkie produkty, które wymagają śmierci zwierząt np. podpuszczka zwierzęca czy żelatyna, nie stosuje też mleka krowiego (używa tylko mleka roślinnego) oraz stawia na produkty lokalne i sezonowe. Większość jej przepisów daje się spokojnie podciągnąć pod dietę wegańską, naliczyłam raptem kilkanaście przepisów, w których występuje masło, ser, feta lub maślanka. Niektórzy moi mięsożerni znajomi twierdzili, że w Jadłonomii i w ogóle w kuchni wegańskiej denerwuje ich „podrabianie” mięsnych dań: seler, który udaje rybę, boczniaki, które udają flaki, roślinny bigos, parmezan z migdałów i płatków drożdżowych, steki z czerwonej kapusty etc. – tego typu przepisów w „Zieleninie” nie znajdziecie, a przynajmniej nie w ogromnej liczbie (pojawiają się gulasz, klopsiki i bigos). Nie ma też tofu, tempehu, topinamburu czy humusów. Jest za to całe mnóstwo pysznie wyglądających dań, które mogą uchodzić za kuchnię polską tylko bez mięsa, przetworzonej mąki, białego cukru i ogromnych ilości tłuszczu. Są gryczane pierogi ze szpinakiem, mus z agrestu, zupa pomidorowa z gryczanymi kluseczkami, racuszki z żurawiną i makiem, krem buraczany z prażonym słonecznikiem czy koktajl gruszkowo-buraczany z amarantusem.

Myślę, że jest to książka, po którą sięgnąć mogą zatwardziali mięsożercy, żeby znaleźć jakieś urozmaicenie dla swojej kuchni, a także Ci, którym nie chce się szukać po wszystkich miejskich rynkach dziwnych warzyw czy egzotycznych owoców. Magdalena Cielenia-Wiaterek udowadnia, że żeby jeść zdrowo i smacznie nie trzeba szukać przepisów na drugim końcu świata, wystarczy wejść do najbliższego warzywniaka, po drodze kupić kilka przypraw i ziół i można wyczarować pyszny wegański (lub wegetariański) posiłek.

Wracam do kuchni. Wszak gulasz z dyni, jarmużu i białej fasoli z suszonymi śliwkami sam się nie zrobi.

Anna Misztak