Kolejne kręgi... tym razem sięgające aż albumów Rorka. Powroty do miejsc, powroty postaci. Andreas tworzy niesamowity labirynt fabularny, materializując go w postaci rysunków i przemyślanych kadrów. Pojawiają się nowe tajemnice, kiedy stare obracają się w popiół. Jeszcze kilka tomów pozostało do końca serii... ale wcale nie wygląda na to, że fabuła zmierza ku finałowi. Wcale. Wciąż nowe tajemnice, wciąż nowe elementy, a jedno rozwiązanie powoduje kolejne pytania. Andreas nas nie oszczędza. I jak tutaj wybrać najciekawszy wątek? Każdy zwraca uwagę... jednak plansze z Jeźdźcami są niezwykłe. Hmmm... zostały jeszcze dwie karty przeznaczenia. Cudownie będzie odbyć tę podróż do końca.

Kolejne kręgi... tym razem sięgające aż albumów Rorka. Powroty do miejsc, powroty postaci. Andreas tworzy niesamowity labirynt fabularny, materializując go w postaci rysunków i przemyślanych kadrów. Pojawiają się nowe tajemnice, kiedy stare obracają się w popiół. Jeszcze kilka tomów pozostało do końca serii... ale wcale nie wygląda na to, że fabuła zmierza ku finałowi....

Wracamy do Rorka! Pewien Ktoś słusznie zauważył, że tytułowych jeźdźców można znaleźć w moim ukochanym Rorku... co skłoniło mnie do powrotu, do szukania... I to jest piękne w tych historiach. Andreas wprowadza wydawałoby się totalny chaos... ale tak naprawdę ten chaos jest najpiękniejszą rzeczą, z jaką przyszło mi w życiu obcować. W tym tomie powalił mnie sposób narysowania przez niego ptaków, przywodzą na myśl jakieś drapieżne stwory, nieoczywiste i przepiękne. Jak cała twórczość Andreasa.

Wracamy do Rorka! Pewien Ktoś słusznie zauważył, że tytułowych jeźdźców można znaleźć w moim ukochanym Rorku... co skłoniło mnie do powrotu, do szukania... I to jest piękne w tych historiach. Andreas wprowadza wydawałoby się totalny chaos... ale tak naprawdę ten chaos jest najpiękniejszą rzeczą, z jaką przyszło mi w życiu obcować. W tym tomie powalił mnie sposób...