Kto nie zna Kornela Makuszyńskiego!
A jednak takiego możecie go nie znać - nie tylko na wskroś prześmiewczego, ale i złośliwego, wyluzowanego, a za moment wstrząsająco zasmuconego kondycją psychiczną i duchową współczesnego mu człowieka...
Żywo zaniepokojonego, co z gatunkiem Homo sapiens się stanie w przyszłości.
Sporo tu o zdradach, Miłości przeklętej, małości i mierności ludzkiego charakteru, o lękach, sztuce, niepokorności, błędach. Wszystko podlane dystansem oraz czarnym humorem.
Wiele przemyśleń wartych poznania, choć nie wszystkie opowiadania mi się podobały (3/5).

Najbardziej rozbawił mnie utwór na temat kibiców brydża, przezabawna perełka.

Wśród opowiadań znajduje się też poezja, są humoreski, makabreski oraz felietony.

Ciekawostka dla fascynatów literatury polskiej.

Kto nie zna Kornela Makuszyńskiego!
A jednak takiego możecie go nie znać - nie tylko na wskroś prześmiewczego, ale i złośliwego, wyluzowanego, a za moment wstrząsająco zasmuconego kondycją psychiczną i duchową współczesnego mu człowieka...
Żywo zaniepokojonego, co z gatunkiem Homo sapiens się stanie w przyszłości.
Sporo tu o zdradach, Miłości przeklętej, małości i...

Na ten zbiór składają się wiersze o miłości i śmierci, humoreski, makabreski oraz felietony.

Autor jawi się tu jako wnikliwy obserwator rzeczywistości. Raz bawi, raz przeraża, innym razem filozofuje i daje do myślenia.

Mimo upływu czasu utwory Makuszyńskiego, zwłaszcza felietony, nie starzeją się, czego dowodem są np. teksty: „Jak żyć bez pieniędzy”, „Ozór po polsku”, ”Gość i jego zwyczaje”, „Kibic”.
Pisarz piętnuje i wyszydza tu m.in. plotkarstwo, które nieraz może doprowadzić do tragedii, zakłamanie, dwulicowość, bezkrytyczny stosunek do mody, hazard, naiwność…

Zabawne są humoreski i makabreski, w których dowcip, żart, satyra przeplatają się z groteską i wisielczym humorem.
Wisienką na torcie okazują się puenty. Makuszyński świetnie buduje napięcie, dzięki czemu czyta się szybko, bo chce się poznać zakończenie, zwłaszcza w „Adonis”, „Naczynie złości”, „Przykre położenie”.

Często w tych utworach pojawia się motyw miłości i zdrady, relacji między kobietami i mężczyznami. Niektóre kwestie dziś mogą wydawać się seksistowskie, co pokazuje jak na przestrzeni dziesięcioleci zmieniło się podejście do tej kwestii.

Polecam szczerze – „Makuszyński dla dorosłych” to potężna dawka humoru, ale i refleksji.

Na ten zbiór składają się wiersze o miłości i śmierci, humoreski, makabreski oraz felietony.

Autor jawi się tu jako wnikliwy obserwator rzeczywistości. Raz bawi, raz przeraża, innym razem filozofuje i daje do myślenia.

Mimo upływu czasu utwory Makuszyńskiego, zwłaszcza felietony, nie starzeją się, czego dowodem są np. teksty: „Jak żyć bez pieniędzy”, „Ozór po polsku”,...

Zawiera lepsze i słabsze utwory. Niektóre świetne. Makuszyński potrafi rozbawić. Jednak skąd u niego jakiś kompleks dotyczący literatów? Pomimo tego lubię go.

Zawiera lepsze i słabsze utwory. Niektóre świetne. Makuszyński potrafi rozbawić. Jednak skąd u niego jakiś kompleks dotyczący literatów? Pomimo tego lubię go.

Kornela Makuszyńskiego raczej nikomu przedstawiać nie trzeba, a jednak ten zbiór tekstów pokazuje inną stronę autora, niż ta zapamiętana w dzieciństwie. Mało kto pamięta, że Makuszyński pisał również dla dorosłych: wiersze, powieści, opowiadania. I taki właśnie zbiór zagościł oto w moich rękach.
W książce tej odnalazłam to, za co uwielbiałam Makuszyńskiego w dzieciństwie: doskonały styl, humor i komizm sytuacyjny. Po raz pierwszy dla mnie pojawiła się ironia, która w jego dziecięcych książkach nie była aż tak wyraźna. I okazało się, że tak jak Makuszyński był mistrzem dowcipu, tak również w kategorii "Ironia" zasługuje na wysokie miejsce na podium.
W zalewie współczesnych autorów zapomniałam już, ile przyjemności może dać smakowanie tak eleganckiego języka i podziwianie warsztatu. Czytelnik nie śmieje się w głos, ale uśmiecha bezustannie do tego pisarza, co tak przedziwnie słowem operuje. I choć trudno w przypadku Makuszyńskiego mówić o przeroście formy nad treścią, to jednak u tego autora forma nienachalnie wysuwa się na pierwszy plan.Cudowna lekkość pióra i zabawa słowem powodują, że czyta się ją znakomicie.
https://www.facebook.com/ksiazkikawaija/

Kornela Makuszyńskiego raczej nikomu przedstawiać nie trzeba, a jednak ten zbiór tekstów pokazuje inną stronę autora, niż ta zapamiętana w dzieciństwie. Mało kto pamięta, że Makuszyński pisał również dla dorosłych: wiersze, powieści, opowiadania. I taki właśnie zbiór zagościł oto w moich rękach.
W książce tej odnalazłam to, za co uwielbiałam Makuszyńskiego w dzieciństwie:...

Makuszyńskiego naprawdę nie da się czytać na raz. Ani nie jest ciężki, ani do rozkoszowania się. Tylko tak raz na jakiś czas jest myśl w głowie - Makuszyński! i maksimum przyjemności z tej jego zabawy słowem.

Świetne wiersze, dobre (tylko) opowiadania, udane felietony. Parę dobrych słów dla oddechu od.

I dobry powrót do dzieciństwa, bo bałam się trochę, że już nic mi nie zastąpi nieprzeczytanej Panny z mokrą głową. A chyba się udało.

Makuszyńskiego naprawdę nie da się czytać na raz. Ani nie jest ciężki, ani do rozkoszowania się. Tylko tak raz na jakiś czas jest myśl w głowie - Makuszyński! i maksimum przyjemności z tej jego zabawy słowem.

Świetne wiersze, dobre (tylko) opowiadania, udane felietony. Parę dobrych słów dla oddechu od.

I dobry powrót do dzieciństwa, bo bałam się trochę, że już nic mi nie...

Jak to Makuszyński. Trafne, zabawne i pokazujące, takie bezmiary miłości dla ludzi wokoło, że tylko się z niego uczyć.

Jak to Makuszyński. Trafne, zabawne i pokazujące, takie bezmiary miłości dla ludzi wokoło, że tylko się z niego uczyć.