Edward Redliński- autor- odkrycie. Po przeczytaniu „Konopielki” natychmiast zapragnąłem poznać jego twórczość. Sięgając po „Transformejszen” początkowo byłem rozczarowany. Wszakże spodziewałem się znowu wsi, choćby i w PGR, tymczasem trafiłem na powieść współczesną opisującą wydarzenia z początku XXI wieku. Z każdą stroną jednak zapominałem o „Konopielce” i wciągałem się w akcję czytanej powieści.

Gdyby tę książkę czytać dosłownie... Będzie to raczej żmudne i mało ciekawe zajęcie. Bo to nie jest zbyt ciekawa książka. Gdy jednak posiadamy wiedzę na temat tego co spotkało nasz kraj w ostatnich 27 latach i przede wszystkim zaczniemy odczytywać postaci i zdarzenia w sposób metaforyczny, wówczas dopiero wpadnie nam w ręce klucz do odczytania w prawidłowy sposób powieści. Kwintesencją takiej interpretacji „Transformejszen” jest sam koniec powieści. Dla niego warto było przebrnąć przez czasami mało ciekawe opisy golonek, grubasów czy młodych rewolucjonistów.

Warto jeszcze wspomnieć, że niezbędne do dobrej zabawy przy „Transformejszen” jest poczucie humoru podszyte kpiną i ironią. Bo jak tu nie kpić i nie ironizować z mądrości naszych polityków, ojców transformacji tłumaczących, że bezrobocie, żebractwo i upadek PGR o tak naprawdę rozwiązania niezwykle korzystne dla obywateli. gdyż dzięki temu uzyskali wolność. Niech każdy sam przez chwilę zastanowi się i przywoła własne wspomnienia dokąd nas zaprowadziła transformacja. Zwłaszcza w przededniu kolejnej rocznicy wyborów 4 czerwca. Bez mediów, partii politycznych, ale na podstawie własnych wspomnień i doświadczeń: gdzie był przed 1989 rokiem i gdzie jest teraz.

Edward Redliński- autor- odkrycie. Po przeczytaniu „Konopielki” natychmiast zapragnąłem poznać jego twórczość. Sięgając po „Transformejszen” początkowo byłem rozczarowany. Wszakże spodziewałem się znowu wsi, choćby i w PGR, tymczasem trafiłem na powieść współczesną opisującą wydarzenia z początku XXI wieku. Z każdą stroną jednak zapominałem o „Konopielce” i wciągałem się w...

Moje pierwsze spotkanie z Redlińskim oceniam zdecydowanie na plus. Cóż za jawna, bezczelna i ironiczna kpina. Cóż za powiedzonka i językowe twory (McCościół - made my day). Z założenia reportaż optymistyczny i tego się trzymajmy (Jurowie w końcu wyrwali się ze swojego bigosowo-golonkowego światka) ;). Z niekłamanym zaintrygowaniem sięgnę po resztę powieści tegoż Pana.

Moje pierwsze spotkanie z Redlińskim oceniam zdecydowanie na plus. Cóż za jawna, bezczelna i ironiczna kpina. Cóż za powiedzonka i językowe twory (McCościół - made my day). Z założenia reportaż optymistyczny i tego się trzymajmy (Jurowie w końcu wyrwali się ze swojego bigosowo-golonkowego światka) ;). Z niekłamanym zaintrygowaniem sięgnę po resztę powieści tegoż Pana.

A to Polska właśnie, po dziś dzień.
Czytałam już bardzo dawno, nawet nie pamiętam daty, chyba zaraz
jak weszła na rynek. Warto przeczytać i spojrzeć na siebie i innych
z pod zmrużonych powiek, leniwie, spokojnie przemyśleć i bez złości
wyciągnąć wnioski z pożytkiem dla siebie i innych. Z pożytkiem dla dzisiaj i jutro. Przeszłości już nie zmienimy więc pozostawmy ją tam gdzie jej miejsce, w przeszłości.

A to Polska właśnie, po dziś dzień.
Czytałam już bardzo dawno, nawet nie pamiętam daty, chyba zaraz
jak weszła na rynek. Warto przeczytać i spojrzeć na siebie i innych
z pod zmrużonych powiek, leniwie, spokojnie przemyśleć i bez złości
wyciągnąć wnioski z pożytkiem dla siebie i innych. Z pożytkiem dla dzisiaj i jutro. Przeszłości już nie zmienimy więc pozostawmy ją tam...

Moja pierwsza książka Redlińskiego. Moim zdaniem najsłabsza w dorobku tego autora, ale na tyle dobra, że przeczytałem całą resztę

Moja pierwsza książka Redlińskiego. Moim zdaniem najsłabsza w dorobku tego autora, ale na tyle dobra, że przeczytałem całą resztę

W zasadzie całkiem ciekawa... W pewnym momencie akcji zabrakło polotu, ale jakoś do końca dobrnąłem :)

W zasadzie całkiem ciekawa... W pewnym momencie akcji zabrakło polotu, ale jakoś do końca dobrnąłem :)

Redliński w najlepszej formie. Prowincja w krzywym zwierciadle.

Redliński w najlepszej formie. Prowincja w krzywym zwierciadle.

Nic dodać, nic ująć. Głowy nie urywa.

Nic dodać, nic ująć. Głowy nie urywa.

Kawał inteligentnego humoru

Kawał inteligentnego humoru

Był pomysł - transformację przedstawić w krzywym zwierciadle, wyśmiać taką czy inną postawę, wyszło tak sobie. Szczuropolacy jednak lepsi.

Był pomysł - transformację przedstawić w krzywym zwierciadle, wyśmiać taką czy inną postawę, wyszło tak sobie. Szczuropolacy jednak lepsi.