Wartościowa wspomnieniowo, ale zbyt chaotyczna. Rozmowa skacze z tematu na temat, zakręca i wraca, co w przekazie live w Eurosporcie miało swój urok, ale tu rozprasza. Rozumiem, że taki był zamysł powstawania książki, przeniesienie stylu z komentarza, ale jednak dużo przystępniejsza w odbiorze jest forma zastosowana w biografii Włodzimierza Szaranowicza. Bo niby to samo, ale jednak inaczej.

Wartościowa wspomnieniowo, ale zbyt chaotyczna. Rozmowa skacze z tematu na temat, zakręca i wraca, co w przekazie live w Eurosporcie miało swój urok, ale tu rozprasza. Rozumiem, że taki był zamysł powstawania książki, przeniesienie stylu z komentarza, ale jednak dużo przystępniejsza w odbiorze jest forma zastosowana w biografii Włodzimierza Szaranowicza. Bo niby to samo,...

Świetny duet dziennikarzy, których z przyjemnością słuchałam z rodzicami podczas Tour de France a później zawodów biatlonowych. Rzetelni, dowcipni, wzbogacający relacje anegdotami. Wprowadzający "powiedzonka" (np. obydwa tytułowe),które przyjęły się w świecie sportu.
Rozmowa, spisana na kartach tej książki utrzymana jest w podobnym tonie. Pozwala poznać ich samych. Choć nie brakuje też odniesień do ważnych wydarzeń w historii polskiego i światowego sportu.
Dziś, kiedy nie obejrzę już z rodzicami żadnej transmisji ta książka pozwala poczuć tamten klimat.

Świetny duet dziennikarzy, których z przyjemnością słuchałam z rodzicami podczas Tour de France a później zawodów biatlonowych. Rzetelni, dowcipni, wzbogacający relacje anegdotami. Wprowadzający "powiedzonka" (np. obydwa tytułowe),które przyjęły się w świecie sportu.
Rozmowa, spisana na kartach tej książki utrzymana jest w podobnym tonie. Pozwala poznać ich samych. Choć...

Panowie Jaroński i Wyrzkowski sprawili, że wiele lat niecierpliwie czekałam na lipiec i Tour de France. Nie, wcale nie jestem fanką kolarstwa. Rower mam, miejski z koszyczkiem i jeżdżę nim głównie na szybkie zakupy. Patrzenie na profesjonalne rowery kolaży wywołuje u mnie silny ból tyłka i uważam, że jeżdżenie na tych delikatnych konstrukcjach wymaga co najmniej siódmego wtajemniczenia. A jednak jak zaklęta siedziałam przed telewizorem, czekałam, co wymyślą „dzielni Francuzi”, ściskałam kciuki za uciekających i z całych sił pchałam Rafała Majkę na każdym podjeździe.

Przez Jarońskiego i Wyrzykowkiego zaczęłam oglądać biatlon. Myślę, że gdyby ci Panowie zaczęli komentować grę w bierki, natychmiast dałabym się porywać sportowym emocjom towarzyszącym rozgrywkom. A wszystko przez mojego tatę, bo to on na dwa tygodnie lipca przejmował władzę nad telewizorem i w ciągu dnia nic innego nie można było zobaczyć tylko facetów na rowerach. I chcąc nie chcąc człowiek zaczynał słuchać komentatorów…no i przepadł z kretesem.

„Rach-ciach-ciach czyli pchamy, pchamy!” kupiłam właśnie dla taty. I nawet dałam w prezencie, po czym szybciutko przejęłam książkę i z wielką przyjemnością przeczytałam historie o zapleczu dziennikarstwa sportowego. Wyrzykowski i Jaroński to klasa sama w sobie. Inteligentni, dowcipni, specjaliści w swojej dziedzinie. Tworzą znakomity duet i właśnie ten oryginalny sposób komentowania – koleżeńskiej rozmowy, przyciąga.

Dla mnie książka dziennikarzy była czymś w rodzaju odświeżenia wspomnień, bo obecnie inaczej wygląda współpraca Jarońskiego i Wyrzykowskiego. Mogę tylko z całego serca życzyć sobie i przyszłym komentatorom, by jak najwięcej się od obu Panów nauczyli.

Panowie Jaroński i Wyrzkowski sprawili, że wiele lat niecierpliwie czekałam na lipiec i Tour de France. Nie, wcale nie jestem fanką kolarstwa. Rower mam, miejski z koszyczkiem i jeżdżę nim głównie na szybkie zakupy. Patrzenie na profesjonalne rowery kolaży wywołuje u mnie silny ból tyłka i uważam, że jeżdżenie na tych delikatnych konstrukcjach wymaga co najmniej siódmego...

Byłem bardzo ciekaw tej pozycji gdyż uwielbiam komentarz obu panów w trakcie zawodów sportowych: kolarstwa, tudzież biatlonu.
Jednakże jest to pozycja dla fanów historii dziennikarstwa bo szczerze nie wiem kto inny mógłby z wypiekami na twarzy zaczytywać się tą książką. Gdzieś po 30% byłem już bardzo znużony i każda kolejna strona była trudniejsza do przebrnięcia.

Byłem bardzo ciekaw tej pozycji gdyż uwielbiam komentarz obu panów w trakcie zawodów sportowych: kolarstwa, tudzież biatlonu.
Jednakże jest to pozycja dla fanów historii dziennikarstwa bo szczerze nie wiem kto inny mógłby z wypiekami na twarzy zaczytywać się tą książką. Gdzieś po 30% byłem już bardzo znużony i każda kolejna strona była trudniejsza do przebrnięcia.

"Wzajemna biografia" jedynego w swoim rodzaju duetu komentatorów sportowych. Nie napiszę "najlepszego", bo drugiego takiego nie ma. Szkoda, że nie pracują już razem.

"Wzajemna biografia" jedynego w swoim rodzaju duetu komentatorów sportowych. Nie napiszę "najlepszego", bo drugiego takiego nie ma. Szkoda, że nie pracują już razem.

Książka napisana w formie rozmowy dwóch panów. Kto ogląda biatlon lub kolarstwo w Eurosporcie ten wie jak rozmawiają obaj panowie - trochę historii swojej lub regionu lub dyscypliny, uszczypliwości wobec siebie, anegdoty. Jak lubi ich styl to czytanie tej książki to czysta przyjemność.

Książka napisana w formie rozmowy dwóch panów. Kto ogląda biatlon lub kolarstwo w Eurosporcie ten wie jak rozmawiają obaj panowie - trochę historii swojej lub regionu lub dyscypliny, uszczypliwości wobec siebie, anegdoty. Jak lubi ich styl to czytanie tej książki to czysta przyjemność.

Czytając tą książkę miałem wrażenie, iż towarzyszyłem redaktorom podczas ich rozmowy, a oni przy okazji tworzyli swoje wspomnienia. Publikacja świetnie przywołuje wspomnienia ze świata sportów jaki był dawniej, a dla młodych rzuca zupełnie inne światło na to jak on wyglądał kilka/kilkanaście lat temu. Wszystko to obarczone w stylu jaki towarzyszy obu redaktorom podczas ich relacji na antenach Eurosportu.

Czytając tą książkę miałem wrażenie, iż towarzyszyłem redaktorom podczas ich rozmowy, a oni przy okazji tworzyli swoje wspomnienia. Publikacja świetnie przywołuje wspomnienia ze świata sportów jaki był dawniej, a dla młodych rzuca zupełnie inne światło na to jak on wyglądał kilka/kilkanaście lat temu. Wszystko to obarczone w stylu jaki towarzyszy obu redaktorom podczas ich...

Wszyscy pasjonaci sportu kojarzą z pewnością dwójkę legendarnych już komentatorów kolarstwa i biathlonu w Eurosporcie. Tym razem zamiast transmisji można trochę poczytać o tej sympatycznej dwójce. Książka jest prowadzona w formie dialogu między komentatorami, którzy dyskutują na różne tematy. Jest trochę wspomnień z dzieciństwa, rozmów o początkach kariery dziennikarskiej, piłce nożnej czy igrzyskach olimpijskich. Na pierwszy plan jednak zdecydowanie wysuwa się kolarstwo i aż szkoda, że panowie poświęcili tak mało miejsca swojej drugiej dyscyplinie, czyli biathlonowi. Przyznam też, że jestem zaskoczony, że autorzy nie gryzą się w język. Jest trochę narzekań na współczesne dziennikarstwo czy redaktora naczelnego "Przeglądu Sportowego". Poza tym mamy do czynienia z kawałem historii polskiego sportu czy dziennikarstwa. Można się dowiedzieć jak wyglądały redakcje sportowe w latach 70 - tych czy 80 - tych, jak relacjonowano Wyścigi Pokoju itp. Ze świata sportowego autorzy dyskutują chociażby o polskim czy światowym kolarstwie, o Szurkowskim i Armstrongu. Mnie osobiście zaskoczyła dyskusja o pierwszym polskim medalu olimpijskim podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu w 1924 roku. Do tej pory myślałem, że to Adam Królikiewicz trzyma palmę pierwszeństwa, jeśli chodzi o pierwszy polski medal, a tymczasem sprawa nie jest tak oczywista. Jeśli ktoś ogląda regularnie Eurosport, to z pewnością wie czego się spodziewać po książce. Pozycja pełna humoru i pasji, w sam raz na kilka dni przed igrzyskami.

Wszyscy pasjonaci sportu kojarzą z pewnością dwójkę legendarnych już komentatorów kolarstwa i biathlonu w Eurosporcie. Tym razem zamiast transmisji można trochę poczytać o tej sympatycznej dwójce. Książka jest prowadzona w formie dialogu między komentatorami, którzy dyskutują na różne tematy. Jest trochę wspomnień z dzieciństwa, rozmów o początkach kariery dziennikarskiej,...

Ci dwaj panowie są jednością - czytając książkę nie orientowałem się, który akurat ma głos, bo było to zupełnie nieistotne. Mogę chyba z czystym sumieniem polecić każdemu kibicowi - ja mimo że nie interesuję się ani kolarstwie ani biathlonem, bawiłem się przy lekturze doskonale. Pozycja wybitnie rozrywkowa, lekka, "dobrze wchodzi".

Ci dwaj panowie są jednością - czytając książkę nie orientowałem się, który akurat ma głos, bo było to zupełnie nieistotne. Mogę chyba z czystym sumieniem polecić każdemu kibicowi - ja mimo że nie interesuję się ani kolarstwie ani biathlonem, bawiłem się przy lekturze doskonale. Pozycja wybitnie rozrywkowa, lekka, "dobrze wchodzi".

kto zna tych Panów, ten nie powinien być zaskoczony ani formą ani stylem ani tematyką książki. czytając ją, czułam się jakbym oglądała kolejny wyścig kolarski, prowadzony przez dwóch niezawodnych i na pewno nie do podrobienia dziennikarzy w dojrzałym wieku i z bardzo ciekawym bagażem doświadczeń.

kto zna tych Panów, ten nie powinien być zaskoczony ani formą ani stylem ani tematyką książki. czytając ją, czułam się jakbym oglądała kolejny wyścig kolarski, prowadzony przez dwóch niezawodnych i na pewno nie do podrobienia dziennikarzy w dojrzałym wieku i z bardzo ciekawym bagażem doświadczeń.