Krzysztof Wyrzykowski

Książka zapowiadała się dobrze. Główny bohater, wielki człowiek, mistrz kolarskiego świata, jeden z moich idoli, z niezliczoną ilością historii do opowiedzenia i setkach przejechanych kilometrów. Niestety całość wypada słabo. Już od samego początku jest jeden wielki chaos. Mam wrażenie, że o Wyścigu Pokoju z danego roku - przykładowo z 1968 czytam po kilka razy. Oprócz samych opowieści Ryszarda Szurkowskiego, są także wtrącenia innych kolarzy, trenerów itp. Niestety o tym, że jest to wzmianka kogoś innego dowiadujemy się kilka stron później, kiedy znajdujemy pod koniec danego tekstu podpis autora. Dlaczego nie można takiej informacji było dać na początku tekstu, żeby wiedzieć z czyim punktem widzenia będziemy się zapoznawać? Kolejna kwestia, to na siłę przekonywanie czytelnika, jak to kiedyś było ciężko, że kiedyś Kolarstwo to było coś, nie to co teraz. "Zabawa", brak treningu, ciągłe jazdy na wycieczki itp. Dla sympatyków kolarstwa warto przeczytać. Chociażby po to, żeby wyrobić sobie jakąś opinię. Dla pozostałych, nie polecam. Są lepsze książki, chociażby książka Langa.