W pierwszej części książki znajdziemy informacje o składnikach posiłków, przetwarzaniu i konserwacji oraz zapleczu kuchennym słowian i wikingów. Mam wrażenie, że w książce jest troszkę więcej informacji o słowianach niż wikingach.

W drugiej części mamy autorskie rekonstrukcje przepisów takich jak podpłomyki, zakwas, kasze z dodatkami i inne.

Książkę przyjemnie się czyta, w środku znajdziemy sporo narysowanych obrazków. Minusem jest użycie czcionki bezszeryfowej.

W pierwszej części książki znajdziemy informacje o składnikach posiłków, przetwarzaniu i konserwacji oraz zapleczu kuchennym słowian i wikingów. Mam wrażenie, że w książce jest troszkę więcej informacji o słowianach niż wikingach.

W drugiej części mamy autorskie rekonstrukcje przepisów takich jak podpłomyki, zakwas, kasze z dodatkami i inne.

Książkę przyjemnie się czyta,...

Lisioł w sosie słowiańsko-wikińskim.

W trakcie trwania Świąt, Lisioła zainteresowały ciekawe zapachy niedaleko jego norki, dlatego wystawił uszy i z zainteresowaniem wyruszył na poszukiwania źródła tego nieprzyzwoitego kuszenia z samego rana. Tak natrafił na nietypowe zbiegowisko Słowian i Wikingów, którzy pichcą niezłe kłopoty na środku lasu. Niezrażony możliwym niebezpieczeństwem, Lisioł podkradł się bliżej, zanurzając łeb w dzbanie pełnym mleka, pozyskanym z reniferów - lepiej nie pytać głośno, jeszcze pomylą Lisioła z reniferem i dopiero będzie problem! Oblizał pyszczek, po czym ruszył dalej, podglądając z ukrycia jak postawna wikińska kobieta robi przetwory podobne do kiełbasy. Trzeba przyznać, że te jelita wypchane słoniną, krwią i mięsem wyglądają mało apetycznie. Do tego doszło wypiekanie chleba przaśnego, z mąki żytniej, jęczmiennej, a nawet grochowej, z dodatkiem kory sosnowej i piasku. Lisioł przekrzywił głowę nieco w bok, uważając, że bardzo dziwne mają tutaj zwyczaje, ale trzeba przyznać, że od samego patrzenia na cudzą pracę Lisioł zmęczył się, podgryzając świeżo zrobiony podpłomyk z ogórkami z miodem. Pociągnął nosem, wyczuwając w garnku polewkę mięsną. Zaintrygowany zbliżył się do naczynia postawionego na ogniu i tak się wyciągał, żeby powąchać, że aż wpadł do gara. Z dzikim piskiem wyskoczył z polewki, przewracając przy tym garnek, po czym porwał książkę Małgorzaty Krasna-Korycińska „Słowianie i wikingowie przy stole” jako księgę pełną ciekawych przepisów ze wstępem historycznym, po czym rzucił się do ucieczki, obrzucany przekleństwami i nożami. Zdecydowanie Lisioł nie nadaje się na potrawę słowiańsko-wikińską z obowiązkowym czosnkiem!

Lisioł w sosie słowiańsko-wikińskim.

W trakcie trwania Świąt, Lisioła zainteresowały ciekawe zapachy niedaleko jego norki, dlatego wystawił uszy i z zainteresowaniem wyruszył na poszukiwania źródła tego nieprzyzwoitego kuszenia z samego rana. Tak natrafił na nietypowe zbiegowisko Słowian i Wikingów, którzy pichcą niezłe kłopoty na środku lasu. Niezrażony możliwym...

Wydawnictwo Triglav, określając swoją misję, pisze, że chce popularyzować historię, ale w swoich zainteresowaniach sięga tak daleko w przeszłość, że tu historia niewiele ma do powiedzenia, a głos zabiera archeologia, choć ona ponoć niema. To książka dla tych, którzy chcą się bawić w kulinarną rekonstrucję. Jak gotować, z czego, za pomocą jakich naczyń i narzędzi i na czym. Kiedyś na wsi można się pobawić. Pożywka dla wyobraźni też jest. Bo książka to bardziej spekulacja na niemal powszechnie znanych przesłankach niż coś odkrywczego.

Wydawnictwo Triglav, określając swoją misję, pisze, że chce popularyzować historię, ale w swoich zainteresowaniach sięga tak daleko w przeszłość, że tu historia niewiele ma do powiedzenia, a głos zabiera archeologia, choć ona ponoć niema. To książka dla tych, którzy chcą się bawić w kulinarną rekonstrucję. Jak gotować, z czego, za pomocą jakich naczyń i narzędzi i na czym....

Książka jest dziełem archeolożki i muzealniczki zajmującej się archeologią eksperymentalną i biorącej udział w działaniach rekonstrukcyjnych. Na podstawie badań, opracowań naukowych i swoich doświadczeń napisała językiem "dla laików" barwny przegląd zwyczajów żywieniowych Słowian i wikingów, zawierając w nim mnóstwo ciekawych detali i fascynujących odwołań do średniowiecznych źródeł. Część poświęcona sposobom konserwacji żywności wzbudziła mój wielki entuzjazm: zamierzam sama wykorzystać sporo z tych prostych pomysłów na ekologiczne przechowywanie jedzenia (płótno lniane!).
Druga część książki jest zbiorem przepisów na proste potrawy. Są to rekonstrukcje oparte "na wiedzy merytorycznej, informacjach o składnikach dostępnych we wczesnym średniowieczu, sprzętach i urządzeniach oraz zapleczu kuchennym". Można tu znaleźć m.in. cztery przepisy na podpłomyki, przepisy na polewki, kule z mięsem (gotowane w lnianych woreczkach),bób z mięsem i desery, takie jak gałganek (rozbite jajka z miodem, mąką, śmietaną i siekanymi suszonymi owocami, gotowane w "gałganku"). Mmm...
Książkę czyta się świetnie; moje zarzuty dotyczą braku korekty (sporo literówek) i wyboru czcionki (ale może w publikacji tego typu, w dodatku tak ciekawej, można wydawnictwu to wybaczyć).

Książka jest dziełem archeolożki i muzealniczki zajmującej się archeologią eksperymentalną i biorącej udział w działaniach rekonstrukcyjnych. Na podstawie badań, opracowań naukowych i swoich doświadczeń napisała językiem "dla laików" barwny przegląd zwyczajów żywieniowych Słowian i wikingów, zawierając w nim mnóstwo ciekawych detali i fascynujących odwołań do...

Bardzo ładnie wydana książka (w Starym stylu). Zawiera dużo ciekawych informacji. Więcej treści dotyczącej Słowian niż Wikingów.

Bardzo ładnie wydana książka (w Starym stylu). Zawiera dużo ciekawych informacji. Więcej treści dotyczącej Słowian niż Wikingów.