"Problem wyczerpującego zdefiniowania kultury to problem zrozumienia podstawowych, życiowych sił człowieka, jego ułomności, ale i nieskończonych przejawów rozwoju i twórczości. To jak pojmuje się kulturę, związane jest z tym, jak pojmuje się człowieka, jakie wyznacza mu się misje i czego się od niego oczekuje: posłuszeństwa i bierności czy też fantazji i wolności".
"[...] świat znaczeń nie może istnieć w próżni społecznej, jest zawsze czyimś światem, ze wszystkimi konsekwencjami tego stwierdzenia. Nawet najbardziej cenione i nasycone treścią znaczenia mogą wygasnąć społecznie, jeżeli nie znajdą swego kulturowego podmiotu. [...] Te same przedmioty i zdarzenia, których symbolika jest dla nas oczywista, obdarzona czasami powszechną czcią i postrzegana jako rodzaj świętości, mogą nie budzić w kim innym żadnego respektu lub oznaczać zupełnie inną treść. Wielokrotnie fakt ten stawał się powodem poważnych konfliktów, nieporozumień, uniemożliwiał skuteczną komunikację, niwelował działania w wielu dziedzinach życia".
"Pytanie: Jak przebiega proces tworzenia sensu?, z pewnością należy do tych, które bardziej inspirują, niż znajdują wyczerpującą odpowiedź. Już samo postawienie tego pytania odsłania wieloaspektowy i wielopoziomowy charakter fenomenu kultury i uwrażliwia na nieunikniony niemal na gruncie nauk szczegółowych redukcjonizm kryjący się w wyborze kierunku i metod analiz. Pytanie: Kim jest człowiek?, nie może być zastąpione pytaniem: Jak się zachowuje?, a w skrajnych przypadkach: Jak funkcjonuje?"