Nie spodziewałem się, że spodoba mi sę książka o Chinach, ogólnie mam z nimi jako fan Japonii problem, ale dałem się porwać narracji autora i jak tylko będę przy większej forsie lecę pierwszym lotem zaaplikować sobie danie ze szczura :)

Nie spodziewałem się, że spodoba mi sę książka o Chinach, ogólnie mam z nimi jako fan Japonii problem, ale dałem się porwać narracji autora i jak tylko będę przy większej forsie lecę pierwszym lotem zaaplikować sobie danie ze szczura :)

Ciekawa relacja Amerykanina, który kawał życia spędził w Chinach. Książka na pewno warta przeczytania, można się sporo dowiedzieć o życiu codziennym, jedzeniu, sporcie, a także o tym jak wielka polityka wpływa na zwykłych ludzi.

Ciekawa relacja Amerykanina, który kawał życia spędził w Chinach. Książka na pewno warta przeczytania, można się sporo dowiedzieć o życiu codziennym, jedzeniu, sporcie, a także o tym jak wielka polityka wpływa na zwykłych ludzi.

Autor ma dość lekkie pióro i ciekawe spojrzenie na ludzi Wschodu, zatrzymuje się by nieśpiesznie opisać wiele drobnych, takich codziennych historii i zdarzeń, których bohaterami są całkiem zwyczajni najczęściej ludzie, co może dodaje im autentyczności. Dużo się skupia na opisaniu cech i osobowości spotykanych osób, wczuwaniu się w ich emocje, nie ma w tej książce prawie nic o wielkiej polityce. Większość reportaży zawiera historie o Chinach, jeden o Japonii a chyba trzy są o USA. W sumie więc dominuje zdecydowanie Azja ale to akurat duży plus bo dla mnie te rozdziały były znacznie bardziej przykuwające uwagę, może po części dlatego że wciąż nie wiem prawie nic o azjatyckich społeczeństwach i czytanie o nich wydaje mi się być zupełnie jak odkrywanie nieznanego, nowego świata. W każdym razie i nie zdradzając nic z fabuły mam wrażenie, że Hessler do obu kultur, i Wschodu i Zachodu autor podchodzi z dość jednakowym dystansem, często wręcz dość beznamiętnie, dużo zostawia do własnych przemyśleń, rzadko i dyskretnie posługuje się własnymi komentarzami. Muszę jednak przyznać, że niektóre z rozdziałów wydały mi się nieco nużące, chociaż jako całość narracja zostawia raczej dobre wrażenie. Trochę mi tylko przeszkadzał brak jakiegoś klucza, powiązania między poszczególnymi opowieściami. Gdyby część z nich wyjąć i wstawić inne nikt nie zauważyłby pewnie nawet różnicy. Brak też w sumie jakieś przewodniej myśli czy podsumowania całości, opisania wzajemnych relacji między Wschodem a Zachodem, te historię się toczą raczej w oderwaniu od siebie. I zastanawiam się nad tym właśnie ale może jednak jest to właśnie zaleta? Bo dzięki temu nie ma w książce żadnego przeciwstawiania kultur, uwypuklania ich odmienności tylko właśnie bez wskazywania gotowych tropów poznajemy je sami, tylko że oczami naszego reportera..

Autor ma dość lekkie pióro i ciekawe spojrzenie na ludzi Wschodu, zatrzymuje się by nieśpiesznie opisać wiele drobnych, takich codziennych historii i zdarzeń, których bohaterami są całkiem zwyczajni najczęściej ludzie, co może dodaje im autentyczności. Dużo się skupia na opisaniu cech i osobowości spotykanych osób, wczuwaniu się w ich emocje, nie ma w tej książce prawie nic...

W tej książce są przedstawione zwykłe codziennie życie ludzi z różnych krain. Dzięki pisarzowi te historie ukazują jak zwykłe losy człowieka mogą wiele znaczyć.

W tej książce są przedstawione zwykłe codziennie życie ludzi z różnych krain. Dzięki pisarzowi te historie ukazują jak zwykłe losy człowieka mogą wiele znaczyć.

Historie o ludziach. Dobrze napisane. Zbiór reportaży. Szczerze mówiąc to nie mogłam doczekać się kiedy ją skończę. Do niczego te historię nie prowadzą

Historie o ludziach. Dobrze napisane. Zbiór reportaży. Szczerze mówiąc to nie mogłam doczekać się kiedy ją skończę. Do niczego te historię nie prowadzą

Zacznijmy od pytań. Gdzie w Chinach można kupić tytułowe „dziwne kamienie”? Czy potrawka ze szczura lepiej smakuje z czarną fasolą czy też pikantnie doprawiona? Na co należy uważać, decydując się na wypożyczenie samochodu w Chinach i poruszając się po tamtejszych drogach? O co tak naprawdę chodzi z eksperymentem w strefie Shenzhen? Czy jest tylko jeden Chiński Mur i jak długo można go badać? Kim są uranowe wdowy? Zainteresowani odpowiedziami? Jeśli tak, zapraszam do lektury książki Petera Hesslera „Dziwne kamienie. Opowieści ze Wschodu i Zachodu”. To bardzo dobrze napisany cykl reportaży dotyczący Chin (więcej) oraz Stanów Zjednoczonych (mniej),w których autor odsłania przed czytelnikami mnóstwo interesujących faktów dotyczących tych dwóch diametralnie różnych kultur.

Peter Hessler, amerykański dziennikarz przez lata zamieszkujący i pracujący w Chinach, zabiera czytelnika w niezwykłą podróż, w której przedstawia nam opowieści ze Wschodu i Zachodu. Nie szuka na siłę elementów wspólnych, nie tworzy narracji podkreślającej różnice lub wskazującej podobieństwa. Wybór tematów jest tutaj bowiem czysto subiektywny i nie ma w nim ukrytego jakiegoś klucza, który zmuszałby czytelnika do poszukiwania głębszego sensu, a kolejne teksty o różnej długości nie są ze sobą powiązane. Wnioski końcowe autor pozostawia czytelnikowi, a sam skupia się na przystępnym i interesującym przedstawieniu kolejnych historii. Osobiście niczego więcej się nie spodziewałem, więc czuję się w pełni usatysfakcjonowany.

Ludzie i zdolność kreślenia ich sylwetek - to na pewno mocny element warsztatu pisarskiego autora. Trzeba przyznać, że odmalowanie żywych ludzi z pewnością dodaje jego reportażom dodatkowego waloru. Jest to szczególnie istotne w przypadku Chińczyków, którzy raczej nie należą do ludzi otwartych i wylewnych. Zdobycie ich zaufania i nakłonienie do głębszych zwierzeń zajmuje znacznie więcej czasu, niż ma to miejsce w przypadku Amerykanów. Ci z kolei, jak twierdzi autor, skłonni są raczej do poszukiwania wiernych słuchaczy dla własnych przemyśleń, niż rzeczywistego partnera do obustronnej rozmowy. W książce Peter Hessler wykorzystuje swój długoletni pobyt w Chinach, aby odmalować przed nami Chińczyków takimi, jakimi ich poznał na co dzień. Efektem jest ciekawe zderzenie dwóch typów osobowości, tym cenniejsze w czasie, gdy wzajemne relacje USA i Chiny coraz mocniej wpływają na losy świata. Warto je poznać na przykładzie drobnych, codziennych spraw, które są przecież jakimś wyznacznikiem przy podejmowaniu kluczowych, globalnych decyzji.

Jeśli chodzi o dobór opisywanych tematów, muszę zauważyć, że teksty dotyczące Chin o wiele bardziej przyciągnęły moją uwagę niż reportaże poświęcone Stanom Zjednoczonym. Oczywiście, autor pisał głównie z myślą o amerykańskim odbiorcy, dla którego tematy takie jak Korpus Pokoju, koszykówka czy historia aptekarza ze stanu Colorado mogą być o wiele bardziej interesujące, ale chyba dla polskiego czytelnika „opowieści ze Wschodu” niosą o wiele większą wartość poznawczą. Szczególnie jeśli niewiele wiemy o Chinach i tamtejszym społeczeństwie. W takim wypadku kolejne reportaże z pewnością zachwycą nas bogactwem szczegółów dotyczących zwykłego życia milionów mieszkańców Państwa Środka. Mi szczególnie do gustu przypadły reportaż „Kwartet”, poświęcony przygodom autora z ruchem samochodowym oraz ogólną kulturą jazdy w Chinach. Świetnie napisany, pełen humoru oraz paradoksalnych wręcz ciekawostek o szkoleniu kierowców w jednym z najdynamiczniej rozwijających się rynków motoryzacyjnych świata. Świetna wizytówka całej książki.

Styl autora „Dziwnych kamieni” określiłbym jako bezstronny, klarowny i interesujący. Okraszony humorem i szczyptą ironią, wzbudza zainteresowanie praktycznie od samego początku. Bezproblemowo pochłania się kolejne strony, a jeśli dodatkowo wciągnie nas tematyka danego reportażu, naprawdę ciężko oderwać się od lektury. Sprawia to, że książkę można ukończyć naprawdę szybko i mogę ją z czystym sercem polecić każdemu, kto chciałby w przyjemny sposób poszerzyć swoją wiedzę o świecie. Sądzę, że im mniej wiemy o Chinach, tym bardziej spodoba nam się ta książka.

Zacznijmy od pytań. Gdzie w Chinach można kupić tytułowe „dziwne kamienie”? Czy potrawka ze szczura lepiej smakuje z czarną fasolą czy też pikantnie doprawiona? Na co należy uważać, decydując się na wypożyczenie samochodu w Chinach i poruszając się po tamtejszych drogach? O co tak naprawdę chodzi z eksperymentem w strefie Shenzhen? Czy jest tylko jeden Chiński Mur i jak...

Miało być o Chinach, o Ameryce, o relacjach Wschodu z Zachodem. Jest miszmasz szczurów w czarnej fasoli z wydobyciem uranu z Kolorado. W sumie nie byłoby tak źle gdyby eseje zamieszczone w "Dziwnych kamieniach" miały jakiś wspólny mianownik. Niestety z matmy zawsze byłam tępa, mianownika nie znalazłam.

Książka to zbiór opowieści z kilku rejonów Chin napisanych na przestrzeni dziesięciu lat. Czytelnik znajdzie w niej również kilka historii rozgrywających się w Stanach Zjednoczonych. Problem polega na tym, że tematyka jest bardzo szeroka.I rozrzucona bez ładu i składu. Od nieco egzotycznej dla cudzoziemców kuchni południowych Chin, przez Olimpiadę w Pekinie, po zawodową koszykówkę. Gdyby chociaż jakoś rozmyślnie je pogrupować...Na niekorzyść działa również przedział czasowy, w którym eseje powstały. Hessler rozwijał się jako pisarz przez cały ten okres, miewał dni lepsze i gorsze i niestety łatwo wyłapać te niedociągnięcia. Do gustu przypadł mi rozdział o Tamie Trzech Przełomów. Ta kontrowersyjna budowla wprowadziła niemałe zamieszanie w życiu prowincji Hubei. Rejsy po Jangcy już nigdy nie będą takie same. Hessler w swoim krótkim eseju przedstawia rodzinę, która obserwując wzbierające wody, pakuje swój dobytek i powoli transportuje swój dobytek wyżej i wyżej...Chyba najciekawszy fragment "Dziwnych Kamieni".

Pomimo wszystko zarekomenduje Hesslera jako autora innej książki, bardziej sympatycznej: "Przez drogi i bezdroża. Podróż po nowych Chinach". Będzie jakoś tak ciekawiej. W przypadku Hesslera długi pobyt w Chinach nie uczynił go lepszym pisarzem, jego reportaże nie spowodują, że czytelnik zapragnie rzucić wszystko i wyjechać. Zapewne zapragnie jeszcze poczytać. A to już połowa sukcesu.

Miało być o Chinach, o Ameryce, o relacjach Wschodu z Zachodem. Jest miszmasz szczurów w czarnej fasoli z wydobyciem uranu z Kolorado. W sumie nie byłoby tak źle gdyby eseje zamieszczone w "Dziwnych kamieniach" miały jakiś wspólny mianownik. Niestety z matmy zawsze byłam tępa, mianownika nie znalazłam.

Książka to zbiór opowieści z kilku rejonów Chin napisanych na...

Nie do końca rozumiem połączenia reportaży z USA i Chin (poprzednie książki Hesslera o Chinach są o niebo lepsze),ale coś jest w tej pozycji. Czytając zdajesz sobie sprawę, ze dzięki tej książce czytasz dwie naraz...

Nie do końca rozumiem połączenia reportaży z USA i Chin (poprzednie książki Hesslera o Chinach są o niebo lepsze),ale coś jest w tej pozycji. Czytając zdajesz sobie sprawę, ze dzięki tej książce czytasz dwie naraz...

Zacznę od razu od tego, że nie dostałam od Hesslera tego, czego się po jego publikacji spodziewałam. Skoro sugeruje się, począwszy od tytułu, a nie podważą nawet w opisie na okładce, iż będziemy mieć do czynienia z reportażami na temat Wschodu (Chin) i Zachodu (USA) to mamy prawo spodziewać się wyraźnego ukazania odmienności kultur. Podkreślenia tego co przeciwstawne, od czego się wywodzi i na koniec do jakich wniosków to nas doprowadza. "Dziwne kamienie" są zaprzeczeniem mojego toku myślenia. Zawierają luźne reportaże, od takich błahostek, na które natchnąć się może przybysz na chwilę zadomowiony w Chinach, jak chęć wyswatania autora, poprzez reporterskie spostrzeżenia na temat społeczności w Kolorado, gdzie wydobywano uran. Teksty niczym nie powiązane z sobą, nawet nie są ułożone wedle dat ich powstawania, w przewadze spisane podczas pobytu w Chinach, w rozpiętości czasowej 12 lat, kiedy to w życiu autora zachodziło mnóstwo zmian. Najbardziej rozczarowujące, iż nie odnajdziemy w tym stosie prawdziwych relacji, jakie zachodzą w obu kulturach, nie będzie też żadnego głosu na koniec, który by powiązał jakość całość. Gdybyśmy zaczęli wyrywać poszczególne teksty, nie byłoby obaw, że kolejny czytelnik nie połapie się w konstrukcji całości.

Peter Hessler ma lekkie pióro i ogólnie sympatycznie wypada na tle innych, często meczących własną osobą, autorów. Jest zatrzymanie się nad zdarzeniem, bądź losem człowieka, przy tym odczuwamy szczerość i autentyczność relacjonującego pisarza. Jednak muszę się przyczepić do tego nie jak, ale co zaproponował w "Dziwnych kamieniach". Nawet pisząc o degustacji szczurów i zapewne celowo umieszczając ów tekst na początku wydania, nie robi to na czytelniku specjalnego wrażenia. Po przeczytaniu większości można dojść do wniosku, że przecież musiał od czegoś zacząć, więc czemu by nie miało być tendencyjnie i przyswajalne od kulinariów? W sumie w artykułach nie ma emocjonalnej gry, wywierania wpływu na czytelnika swoimi odczuciami niechęci bądź zadowolenia, a to w przypadku reportaży liczy się na plus.
W gronie zaprezentowanych tekstów są takie, które mają według mnie więcej do zaoferowania. Będzie to:"Szczyt na plaży" odnoszący się do codzienności społeczności chińskiej oraz zmian gospodarczych. "Pod wodą" skupiający się na przesiedleniach setek Chińczyków w miejscu powstania Zapory Trzech Przełomów. "Uranowe wdowy" przenoszący nas do Kolorado i czasów, gdy wyprodukowano pierwszą bombę atomową, szkicując jednocześnei dzisiejszą atmosferę względem energii jądrowej. W "Chińskim Barbizon" znajdzie się pewne odniesienie do Zachodu, ale widziane oczami Chińczyków i to jak oni postrzegają te część świata dzięki docierających do nich zaledwie fragmentów spod znaku kultury. Natomiast "Na Zachód" zawierający refleksje autora przeprowadzającego się do USA są już konkretnym odbiciem różnic między mentalnym postrzeganiem człowieka Wschodu i Zachodu. Ten przedostatni, niezbyt długi tekst jest namiastką ratującą, jako tako, nieporadnie stworzony zbiór o wszystkim i o niczym, a mający odnosić się do dwóch jakże odmiennych społeczeństw.

To jak pisze Hessler jest na plus, natomiast to w jaki sposób dokonał wyboru swoich artykułów przy jednoczesnym braku ogólnego opracowania podsumowującego niestety, w mojej ocenie nie sprawdził się. Zatem pierwszy kontakt z autorem uważam za niebyt udany, ale właśnie ze względu na sposób pisania, jak i sam ton wypowiedzi wyzbyty osobistych podtekstów, chętnie sięgnę po kolejne publikacje by móc szerzej zapoznać się ze spojrzeniem Hesslera na temat człowieka Wschodu.

Zacznę od razu od tego, że nie dostałam od Hesslera tego, czego się po jego publikacji spodziewałam. Skoro sugeruje się, począwszy od tytułu, a nie podważą nawet w opisie na okładce, iż będziemy mieć do czynienia z reportażami na temat Wschodu (Chin) i Zachodu (USA) to mamy prawo spodziewać się wyraźnego ukazania odmienności kultur. Podkreślenia tego co przeciwstawne, od...

Hessler jest reporterem idealnym: nie będąc do końca ani częścią świata wschodu, ani zachodu, podchodzi do obu z odpowiednim dystansem. Dystans ten wysuwa na pierwszy plan bohaterów książki: całe narody i miasta, poszczególnych ludzi, a nawet z pozoru martwe i nieme kamienie. Kamienie leżące setki lat przy Wielkim Murze, kamienie radioaktywne, podróżujące z Kolorado do Nagasaki, kamienie zatopione na dnie Jangcy, ale przede wszystkim dziwne kamienie. Hessler lubuje się w tropieniu dziwności: paradoksów rządzących ludzkimi żywotami, wymownych zbiegów okoliczności, przypadkowo (lub nie?) kojarzących ze sobą to co tak od siebie inne i dalekie. Ta podróż ze wschodu na zachód i z powrotem każe nam porzucić wszystkie znane współrzędne, kompasy wariują, a drogi na mapach prowadzą w kółko. Nie można zawrócić, trzeba podróżować dalej.

Hessler jest reporterem idealnym: nie będąc do końca ani częścią świata wschodu, ani zachodu, podchodzi do obu z odpowiednim dystansem. Dystans ten wysuwa na pierwszy plan bohaterów książki: całe narody i miasta, poszczególnych ludzi, a nawet z pozoru martwe i nieme kamienie. Kamienie leżące setki lat przy Wielkim Murze, kamienie radioaktywne, podróżujące z Kolorado do...