Nie dałem rady. To nie dla mnie.
Po namyśle mogę określić jako napisaną prozą poezję oniryczną, ale na podstawie jakiegoś horroru i snów zwykłych oraz ponarkotykowych.

Nie dałem rady. To nie dla mnie.
Po namyśle mogę określić jako napisaną prozą poezję oniryczną, ale na podstawie jakiegoś horroru i snów zwykłych oraz ponarkotykowych.

Kolejna książka bez konkretnej historii (to chyba jakaś plaga, wszyscy piszą obecnie krótko, jakiś reportażyk, opowiadanko, wpis na blogu, nikomu nie chce się już wymyślać skomplikowanych, wielopoziomowych historii),taki misz-masz różnych opowiastek, trochę bez ładu i składu. Ponieważ jednak książka jest dobrze napisana, dowcipna i czyta się ją całkiem przyjemnie, a nawet potrafi doprowadzić do śmiechu (kilka razy szczerze się zaśmiałam),to daję 4 gwiazdki.

Kolejna książka bez konkretnej historii (to chyba jakaś plaga, wszyscy piszą obecnie krótko, jakiś reportażyk, opowiadanko, wpis na blogu, nikomu nie chce się już wymyślać skomplikowanych, wielopoziomowych historii),taki misz-masz różnych opowiastek, trochę bez ładu i składu. Ponieważ jednak książka jest dobrze napisana, dowcipna i czyta się ją całkiem przyjemnie, a nawet...

Z jednej strony niekiedy dość czerstwe nawiązania do popkultury, z drugiej jednak kończący tryptyk opis życia Arkadiusza Pszczoły z Bytomia pozwala mi ocenić tę książkę jako dobrą. Czy bez żywotu poety też by tak było? Chyba nie do końca.
Nie powiem, niejednokrotnie uśmiechnąłem się (gorzko bądź słodko) podczas lektury, niemniej jednak odnosiłem wrażenie, że wątki są posklejane z przypadkowych przebłysków świadomości, płynących strumieniem, czasem wartkim, a czasem nie. Ironizowanie z hipsterów może było modne te dwa lata temu, w czasie ukazania się książki, teraz to już jednak przecież chleb powszedni, a ironizują z nich wszyscy: od prawdziwych, nabuzowanych patriotów, przez normalsów, po samych hipsterów. Internet już w 2014 r. był tego pełen, zatem nihil novi. o Lanie del Rey też sporo się pisało (mam wrażenie, że była jedną z głównych inspiracji). Twórczość Paula Coelho też była dość mocno walcowana. Zatem pozostaje Arkadiusz Pszczoła z Bytomia, w młodości kujon w szkole, swetr na studiach, przegryw w dorosłym życiu. Nie brzmi znajomo? A jednak podziwiam Arkadiusza za konsekwencję, z jaką trzyma się przy swoim życiu - i że ono w sumie mu się podoba! O tej postaci można by napisać coś zgrabnego.
Joanna Dziwak zagrała na automacie, trzy wisienki pokazały się jednak dopiero za trzecim razem.

Z jednej strony niekiedy dość czerstwe nawiązania do popkultury, z drugiej jednak kończący tryptyk opis życia Arkadiusza Pszczoły z Bytomia pozwala mi ocenić tę książkę jako dobrą. Czy bez żywotu poety też by tak było? Chyba nie do końca.
Nie powiem, niejednokrotnie uśmiechnąłem się (gorzko bądź słodko) podczas lektury, niemniej jednak odnosiłem wrażenie, że wątki są...

Książka składa się z dwóch głównych części, choć wątków znacznie więcej jest. Irytująca składnia ma do mowy współczesnego pokolenia odnosić się, ale zbyt często powtarzana, na myśl mistrza Yodę przywodzi. Tematyka na pewno jest bliska autorce, w końcu zna ją od podszewki, tak? W przeciwieństwie do Arkadiusza, jednego z głównych bohaterów (którzy w ogóle wydają się być swoistymi alter ego twórczyni),już jednak pewną pozycję i fejma zdobyła. Z ulgą stwierdzam jednak, w wieku zbliżonym do autorki będąc, że współczesność nie wydaje mi się aż tak beznadziejna, jak ta w dziele tym zaprezentowana, tak?
Pozycja, raczej trudna, miejscami zabawna, warta choćby otaksowania wzrokiem ze względu na powiew świeżości w krajowej literaturze. Mnie jednak nie przekonała.

Książka składa się z dwóch głównych części, choć wątków znacznie więcej jest. Irytująca składnia ma do mowy współczesnego pokolenia odnosić się, ale zbyt często powtarzana, na myśl mistrza Yodę przywodzi. Tematyka na pewno jest bliska autorce, w końcu zna ją od podszewki, tak? W przeciwieństwie do Arkadiusza, jednego z głównych bohaterów (którzy w ogóle wydają się być...

Tego się nie da czytać! Język, fabuła, treść... Co to w ogóle ma być? Żeby naciągnąć to do tego jak książkę streszczają chociażby w niniejszym portalu trzeba się nieźle postarać.
Ja kompletnie nie widzę w tej książce drugiego dna. Historia nie trzyma się kupy i jest mocno naciągana moim zdaniem. Już samo to, że regularnie wygrywa na automatach akurat, gdy potrzebuje kasy. Jasne...
Do tego strasznie skacze w tematach i czasach przez co łatwo stracić wątek czy to co opisuje to jest teraz czy było czy będzie czy jak w końcu.
Książka pełna jest tekstów typu: "Postanawia nie rozważać kwestii, czy jest tezą, czy antytezą i gdzie jest w tym momencie synteza." To zdanie wyrwane z kontekstu wcale nie znaczy więcej, gdy czyta się je w tekście książki. Takich rzeczy jest mnóstwo.
Może i ma to być jakiś przerysowany obraz pokolenia, ale myślę, że z tym rysowaniem autorka nieco przesadziła.
Nie polecam, odradzam wręcz. Sama żałuję, że zmarnowałam kawałek życia na przeczytanie 30% tej książki (to mój limit jaki daję książkom, by się rozkręciły i mnie wciągnęły).

Tego się nie da czytać! Język, fabuła, treść... Co to w ogóle ma być? Żeby naciągnąć to do tego jak książkę streszczają chociażby w niniejszym portalu trzeba się nieźle postarać.
Ja kompletnie nie widzę w tej książce drugiego dna. Historia nie trzyma się kupy i jest mocno naciągana moim zdaniem. Już samo to, że regularnie wygrywa na automatach akurat, gdy potrzebuje kasy....

Pojawia się jakaś bohaterka, niby wszystko dzieje się w Ameryce, zawiązuje się jakaś historia, po czym wszystko przeradza się w nieco hejterskie utyskiwania na hipsterstwo, Janusza L. Wiśniewskiego i tępe nastolatki. Bywa zabawnie, jednak przytłacza poczucie bełkotu, przerysowania. Może i o to chodziło. Ja tego nie kupuję.

Pojawia się jakaś bohaterka, niby wszystko dzieje się w Ameryce, zawiązuje się jakaś historia, po czym wszystko przeradza się w nieco hejterskie utyskiwania na hipsterstwo, Janusza L. Wiśniewskiego i tępe nastolatki. Bywa zabawnie, jednak przytłacza poczucie bełkotu, przerysowania. Może i o to chodziło. Ja tego nie kupuję.

Książkę podsumowałbym zdaniem z 15 strony: "Pustka schowana za dekoracjami, brak emocji schowany za przesadnym okazywaniem emocji".

Książkę podsumowałbym zdaniem z 15 strony: "Pustka schowana za dekoracjami, brak emocji schowany za przesadnym okazywaniem emocji".

zabawnie i lekko o smutnych rzeczach-zaskoczenie na plus:)

zabawnie i lekko o smutnych rzeczach-zaskoczenie na plus:)

Kilka oczywistych oczywistości podanych w zgrabnej formie, trochę Masłowska wannabe, ale ogólnie na plus. Polecam, nie tylko do pociągu.

Kilka oczywistych oczywistości podanych w zgrabnej formie, trochę Masłowska wannabe, ale ogólnie na plus. Polecam, nie tylko do pociągu.

Szkoda, że nie zapoznałem się z opiniami przed sięgnięciem po lekturę. Zakończyłem czytanie na 22 stronie i... dobrze zrobiłem..

Szkoda, że nie zapoznałem się z opiniami przed sięgnięciem po lekturę. Zakończyłem czytanie na 22 stronie i... dobrze zrobiłem..