Jak przyjemnie poczytać o czasach, gdy Polska przeżywała rozkwit tolerancji, różnorodności narodowej i religijnej oraz kultury, czyli swój „złoty wiek”.

W czasach reformacji, gdy w oszalałej z nienawiści i fanatyzmu religijnego Europie palono na stosach protestantów, Rzeczpospolita stała się ostoją zdrowego rozsądku, w której obok dotychczas żyjących ze sobą katolików, Żydów, prawosławnych, Karaimów i tatarskich muzułmanów, znaleźli schronienie także wyznawcy różnych nowinek religijnych: luteranie, kalwini, husyci, hugenoci, anabaptyści, kwakrzy, Bracia Polscy (lub jak kto woli: arianie, antytrynitarze czy socynianie),Bracia Czescy, menonici czy judaizanci. Masowy napływ prześladowanych w swoich krajach Niemców, Olędrów, Czechów, Francuzów, Włochów czy Szkotów, przyczynił się do wymiany poglądów i obyczajów, rozwoju rolnictwa oraz techniki, a także wzbogacenia kultury, sztuki, a nawet mody.

Królewskie edykty, dekrety, ustawy i przede wszystkim konfederacja warszawska, uniemożliwiły polskim katolikom nawracanie innowierców mieczem, pozostawiając im jedynie słowo, co wpłynęło ożywczo na ich intelektualny rozwój oraz poziom dysput teologicznych, kazań i rozpraw. Wolność sumienia pociągnęła za sobą także wolność słowa i druku.

Niezwykle pokrzepiająca lektura!

Jak przyjemnie poczytać o czasach, gdy Polska przeżywała rozkwit tolerancji, różnorodności narodowej i religijnej oraz kultury, czyli swój „złoty wiek”.

W czasach reformacji, gdy w oszalałej z nienawiści i fanatyzmu religijnego Europie palono na stosach protestantów, Rzeczpospolita stała się ostoją zdrowego rozsądku, w której obok dotychczas żyjących ze sobą katolików,...