Superman: Kuloodporny

Jest jednak szansa dla tej serii. Po pierwszym tomie nie byłam zbytnio przekonana co do Supermana, ale ostatecznie drugi tom całkiem mi się spodobał i wzbudził moją ciekawość. Co do przeskoków w czasie i przestrzeni to nie mam z tym problemu, urozmaica mi to nieco czytanie. Akcja jest żwawa, więc daję okejkę.

Jest jednak szansa dla tej serii. Po pierwszym tomie nie byłam zbytnio przekonana co do Supermana, ale ostatecznie drugi tom całkiem mi się spodobał i wzbudził moją ciekawość. Co do przeskoków w czasie i przestrzeni to nie mam z tym problemu, urozmaica mi to nieco czytanie. Akcja jest żwawa, więc daję okejkę.

Pokaż mimo to

- Ciężka, nieprzyciągająca uwagi lektura.
- Postacie są wprowadzane na szybko i chaotycznie, przez co nie wzbudzają jakichkolwiek emocji
- Fabuła tak samo chaotyczna

- Ciężka, nieprzyciągająca uwagi lektura.
- Postacie są wprowadzane na szybko i chaotycznie, przez co nie wzbudzają jakichkolwiek emocji
- Fabuła tak samo chaotyczna

Pokaż mimo to

Druga część trylogii o nowym Supermanie z Nowego DC Comics. Za sterami wciąż Grant Morrison. Szalony Szkot nie próżnuje, gdyż z każdą przeczytaną stroną robi się coraz bardziej dziwacznie i psychodelicznie. Przyznam się, iż nienawidzę przeskoków w czasie i przestrzeni, a tu mamy tego aż od zatrzęsienia. Cały album składa się z migawek różnych, niby przypadkowych, zdarzeń toczących się w przeszłości, teraźniejszości, bądź przyszłości, a czasami wręcz w innych wymiarach...
Jedyną klamrą spinającą ze sobą owe migawki jest pewien karzeł, który przewija się w tle każdej z nich i ewidentnie rekrutuje wrogów wielkiego eSa tworząc prywatną armię...

Szalonego Szkota w kwestii scenariuszowej (przy kilku nowelkach) wspierają Sholly Fisch i Max Landis.
Rysunkami zajmują się Rags Morales (etatowy rysownik tej serii) oraz Gene Ha, Rick Bryant, Brad Walker, Cafu, Ben Oliver, Cully Hamner, Ryan Sook.

Czy warto? Trudne pytanie...
Chyba jednak pozycja niniejsza dedykowana jest wyłącznie dla zagorzałych fanów eSka...

PS.
Zapomniałbym, po wydarzeniach z poprzedniego tomu Supek nie jest już wrogiem publicznym numbero uno. Teraz wszyćkie Ziemiany (nie Ziemniaki) go znają i kochają niczym Pszczółkę Maję :P

Druga część trylogii o nowym Supermanie z Nowego DC Comics. Za sterami wciąż Grant Morrison. Szalony Szkot nie próżnuje, gdyż z każdą przeczytaną stroną robi się coraz bardziej dziwacznie i psychodelicznie. Przyznam się, iż nienawidzę przeskoków w czasie i przestrzeni, a tu mamy tego aż od zatrzęsienia. Cały album składa się z migawek różnych, niby przypadkowych, zdarzeń...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tom jest lekko chaotyczny, nie łączy się w jakoś całość i nie ma jakiegoś większego powodu by była to jedna całość. Zaletą jest nieliniowość historii i pokazywanie postaci Supermana z różnej perspektywy. Od innych supermanów z innych rzeczywistości. Podkreślenia roli Kenta w życiu Supermana. Trochę nowych przeciwników. Lekkie knucia tych z poprzedniego tomu. Ogółem nawet dobrze się czyta. Rysunki nie są jakieś piękne, ale nie ma też brzydactw. Warto przeczytać.

Tom jest lekko chaotyczny, nie łączy się w jakoś całość i nie ma jakiegoś większego powodu by była to jedna całość. Zaletą jest nieliniowość historii i pokazywanie postaci Supermana z różnej perspektywy. Od innych supermanów z innych rzeczywistości. Podkreślenia roli Kenta w życiu Supermana. Trochę nowych przeciwników. Lekkie knucia tych z poprzedniego tomu. Ogółem nawet...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dalszy ciąg nowej wersji Supermana w wykonaniu Granta Morrisona. Jest to właściwie zbiór paru historii.

Główną osią fabuły większości opowieści jest decyzja Supermana o porzuceniu tożsamości Clarka Kenta – jestem ciekawy jak to odkręcą, bo wątpię aby to był trwały stan rzeczy. Podobało mi się przy tym, że Superman tworzy tutaj kolejną tożsamość i pomaga ludziom jako strażak – bardzo pasuje do postaci. W takiej sytuacji bohater musi zmierzyć się z nowymi przeciwnikami - nową wersją Kapitana Cometa oraz K-manem. Pierwszy z nich skojarzył mi się z marvelowskimi mutantami z „X-men” – też jest głosem „nowej lepszej rasy” i na dodatek nie jest jednoznacznie zły. Starcie z nim było bardzo emocjonujące, a także zapowiedziało parę przyszłych wydarzeń. Trochę może wprawdzie przeszkadzać, że Superman sam sobie tutaj nie poradził, ale w kontekście całej sytuacji było to jak naprawdę uzasadnione. Strasznie przesadzony był za to sposób w jaki Superman uratował Lois – czułem się jakbym oglądał tandetnego „Supermana IV”. Jeżeli chodzi o K-mana, to nie jest to specjalnie ciekawy przeciwnik – jest to znany z poprzedniego tomu damski bokser, który tutaj zyskuje supermoce. Typowy jednotorowo myślący zły. Żeby było zabawniej tutaj protagonista także korzysta z czyjejś pomocy, tym razem Steela – i znowu wychodzi całkiem sensownie. Trzeba też wspomnieć o starciu z myśliwym z tomu pierwszego – bardzo rozczarowująca walka, ale zakończenie jest intrygujące. Krótki występ ma też znany z serii „Batman and Robin” Metalek – ciężko coś więcej powiedzieć o tej istocie, służy tu bardziej za symboliczne zagrożenie. Konieczne jest zaznaczenie, że pojawiają się kolejne wskazówki, które w następnym tomie prawdopodobnie połączą się w całość – pojawia się wyjaśnienie pochodzenia części superłotrów z poprzedniego tomu, a także możemy się domyślać pochodzenia nowego potężnego przeciwnika sterującego wszystkim z cienia.

Jednakże wspomniane historie to nie wszystko. Po pierwsze, jest historia z przeszłości Supermana, gdzie pelerynę superbohatera znajduje mały chłopiec – cakiem sympatyczna Mamy tu dwie opowieści o czarnoskórym Supermanie-prezydencie (skojarzenia z Barackiem Obamą jak najbardziej dobre) z innego wymiaru. Obie bardzo przyjemne – w pierwszej dłuższej z nich poznajemy nowe międzywymiarowe zagrożenie – mam nadzieję, że wątek będzie kontynuowany. A druga to króciutkie starcie z bliskowschodnim dyktatorem – nic wielkiego, ale przyjemnie się czyta. Mamy też krótkie pożegnanie z Clarkiem Kentem – bardzo wzruszające, a także zabawną historyjkę o pochodzeniu t-shirta Supermana. Krótką historię dostaje też Erik Drekken, naukowiec badający sprawę Kapitana Cometa – moim zdaniem historia ta do niczego ciekawego nie prowadzi i jest zupełnie niepotrzebna. Tom kończy niema opowieść o pewnym rozbitku – intrygujące, mam nadzieję, że wątek będzie kontynuowany.

Jeżeli chodzi o rysunki, to swój popis daje tu wielu artystów. Najbardziej do gustu przypadł Brad Walker - bardzo realistyczna kreska bez zbędnych udziwnień, ale bardzo dobrze poradził sobie też Ben Oliver rysujący historię z przeszłości – pastelowe kolory świetnie oddają nastrój. Dominujący w tomie Rags Morales też dawał radę, ale miał parę wtop (np. twarz rozpaczającej Susie), które psują lekturą. Najmniej za to przemówił do mnie Cully Hammer – nie lubię aż tak kanciastej kreski.

Tom lepszy niż poprzedni i warto się zapoznać.

Dalszy ciąg nowej wersji Supermana w wykonaniu Granta Morrisona. Jest to właściwie zbiór paru historii.

Główną osią fabuły większości opowieści jest decyzja Supermana o porzuceniu tożsamości Clarka Kenta – jestem ciekawy jak to odkręcą, bo wątpię aby to był trwały stan rzeczy. Podobało mi się przy tym, że Superman tworzy tutaj kolejną tożsamość i pomaga ludziom jako...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Grant Morrison. Jeżeli to nazwisko pojawia się na okładce albumu komiksowego, to trudno obok niego przejść w sposób zupełnie obojętny. Szkocki scenarzysta już dawno na dobre wpisał się do historii sztuki komiksowej, ale co ważniejsze – dalej powiększa swój dorobek. W zeszłym roku w ręce polskich czytelników trafił Superman i Ludzie ze stali, bardzo udana próba napisania od nowa historii najsłynniejszego z bohaterów. Kilka tygodni temu światło dzienne ujrzał kolejny tom tej serii. Czy Kuloodporny okazał się godnym następcą?

Cała recenzja na naszym blogu:
http://czasnakomiks.pl/index.php/superman-kuloodporny/

Oceniał Mariusz

Grant Morrison. Jeżeli to nazwisko pojawia się na okładce albumu komiksowego, to trudno obok niego przejść w sposób zupełnie obojętny. Szkocki scenarzysta już dawno na dobre wpisał się do historii sztuki komiksowej, ale co ważniejsze – dalej powiększa swój dorobek. W zeszłym roku w ręce polskich czytelników trafił Superman i Ludzie ze stali, bardzo udana próba napisania od...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Kuloodporny" powiela styl pierwszego tomu Action Comics Granta Morrisona: alternatywne rzeczywistości, mnóstwo wątków i postaci. Wciąż nie można się pozbyć wrażenia niczym z serialu "Zagubieni", a więz zastanawiania się co się do cholery dzieje.
Ale tym razem wątki są świeższe niż kolejna inwazja Brainiac'a. Superman będzie musiał sobie radzić z indywiduami, które znamy jako Antyarmia, i które był obecne w tomie pierwszym. W alternatywnej rzeczywistości zaś Superman prezydent USA doświadcza Supermana z innej alternatywnej rzeczywistości... Ech, to jest jednak skomplikowane.
Na szczęście nie zabrakło króciutkich historyjek, których zadaniem jest chyba dać nam trochę wytchnienia od "kontinuów" i innych "multiwersów". Sklepik, w którym sam Superman zamawia t-shirty, czy short o chłopcu, który ukradł pelerynę Człowieka ze Stali to przyjemne opowiastki.
Podoba mi się również to, jak wiele osób zaangażowało się w rysunki w tym tomie. Oprócz Moralesa szatę graficzną poszczególnych historii tworzyło aż 9 osób, co sprawia, że nie można się znudzić oprawą komiksu. Udział innych scenarzystów też wyszedł komiksowi na dobre; ekscentryczny Morrison jeszcze do mnie nie przemawia.
Podsumowując: natłok wątków i postaci sprawia, że komiks ten czyta się trudno, ale jednak zachęca do kupna dalszych tomów. Może coś jednak jest w tej pogmatwanej wizji Morrisona? Swoje robi też oprawa komiksu, która stoi na naprawdę wysokim poziomie.

"Kuloodporny" powiela styl pierwszego tomu Action Comics Granta Morrisona: alternatywne rzeczywistości, mnóstwo wątków i postaci. Wciąż nie można się pozbyć wrażenia niczym z serialu "Zagubieni", a więz zastanawiania się co się do cholery dzieje.
Ale tym razem wątki są świeższe niż kolejna inwazja Brainiac'a. Superman będzie musiał sobie radzić z indywiduami, które znamy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

4/10 – MOŻE BYĆ

Liczba wrogów Supermana rośnie z dnia na dzień i co chwila musi on stawiać czoła kolejnym przeciwnikom. Tym razem człowiek ze stali będzie musiał zmierzyć się z myśliwym, którego kolejnym wyzwaniem ma być zapolowanie na bohatera, tajemniczą istotą zwaną Metallekiem, przybyszem z kosmosu o wielkiej sile umysłu oraz nie do końca jasnych motywach, a także człowiekiem, który z jakiegoś powodu zrobi dosłownie wszystko, by dokonać zemsty na Supermanie. Największe zagrożenie pochodzi jednak z innego wymiaru i jeszcze nie ujawniło w pełni swego prawdziwego oblicza.

Drugi tom przygód Supermana jest jeszcze bardziej chaotyczny fabularnie niż jego pierwsza odsłona. Zaczyna się od wizyty w innym wymiarze, żeby następnie na zmianę mieszać wydarzenia teraźniejsze z retrospekcjami opowiadającymi o początkach człowieka ze stali w Metropolis. Prowadzona nieliniowo zdawkowa fabuła oraz fakt, że Superman musi co chwila mierzyć się z innym przeciwnikiem, sprawia, że całość robi wrażenie wybełtanej naprędce niestrawnej papki. Ciągła akcja nie pozwala skupić się na bohaterach tej opowieści, o czym najdobitniej świadczy fakt, że Clarka Kenta poznajemy lepiej dopiero po jego „śmierci”. Nawet jeśli uda się odnaleźć w tej historii kilka naprawdę fajnych rozwiązań, to są one od razu przykrywane zastraszającymi wręcz bzdetami (operacja przeprowadzona na Lois to są jakieś gigantyczne brednie). Pod względem graficznym nie jest źle, ponieważ większość prac stoi na przynajmniej zadowalającym poziomie. W tym miejscu muszę poświęcić dwa słowa artyście, który narysował epizod zatytułowany „Chłopak, który ukradł pelerynę Supermana”. Ben Oliver, bo o nim mowa, jest fenomenalny! Stylem przypomina mi nieco jednego z moich ulubionych rysowników – Adiego Granova (znanego w Polsce z komiksu „Iron Man: Extremis”). Mam nadzieję, że jeszcze nie raz będę miał okazję zetknąć się z tym niezwykle utalentowanym artystą.

„Kuloodporny” nie zrobił na mnie wielkiego wrażenia. Jest to zagmatwany fabularnie komiks, z kilkoma dość marnymi pomysłami, które psują jego ogólny odbiór. Nie jest to niestety dzieło, jakie mógłbym z czystym sumieniem polecić innym czytelnikom.

4/10 – MOŻE BYĆ

Liczba wrogów Supermana rośnie z dnia na dzień i co chwila musi on stawiać czoła kolejnym przeciwnikom. Tym razem człowiek ze stali będzie musiał zmierzyć się z myśliwym, którego kolejnym wyzwaniem ma być zapolowanie na bohatera, tajemniczą istotą zwaną Metallekiem, przybyszem z kosmosu o wielkiej sile umysłu oraz nie do końca jasnych motywach, a także...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciut lepsze niż tom 1. Fabuła w "Ludziach ze stali" była pod koniec niezrozumiała. Możliwe, że to wina tego, że Egmont nie wydaje równolegle ukazującego się miesięcznika "Superman", a jedynie "Action Comics". Dopiero w "Kuloodpornym" pojawia się geneza niektórych postaci z pierwszego tomu, m. in. Kryptonite Mana. Fabuła kroczy dość nieoczekiwanymi ścieżkami, których nie zdradzę, ale rewolucji jednak nie ma. :>

W tomie 2 poznajemy Supermana z alternatywnego świata Ziemia-23, Calvina Ellisa, czarnoskórego prezydenta USA. Jest on bohaterem 9. numeru "Action Comics", w którym pojawia się też epizodycznie czarnoskóra Wonder Woman i inni członkowie alternatywnej Justice League (która ma nieco inny skład personalny). Okazuje się, że istnieje wszechświat, w którym Clark Kent jest zwykłym człowiekiem, a Superman to wytwór komercyjnej machiny.

W kolejnych numerach powraca eS znany z poprzednich zeszytów. Nadal często używa t-shirtów i jeansów zamiast klasycznego stroju. Fabuła dzieje się już po "Liga Sprawiedliwości: Początek", więc epizodycznie pojawiają się koledzy Kal-Ela po fachu (i jedna koleżanka). Przeciwnicy sprawiają mu mniejsze lub większe problemy, ale Superman zawsze znajdzie wyjście z sytuacji. A jak trzeba, przejdzie przyśpieszony kurs chirurgii, by na stole operacyjnym uratować umierającą pacjentkę.

4 numery "Action Comics" to zaledwie pierwsza połowa tomu. Druga połówka to już zawartość numeru zerowego AC i Annuala. "Zerówka" to oczywiście przygoda Supermana dziejąca się na początku jego kariery superbohatera. Szkoda, że nie było jej w pierwszym tomie, bo fajnie by było przeczytać ją na samym początku. Annual zawiera kilka krótszych historyjek, których bohaterami są zarówno eS z Ziemi-1, jak i Ziemi-23, Steel a nawet postacie, o których wiemy niewiele, jak sprzedawca ze sklepu z koszulkami, chełpiący się, że to właśnie on produkuje t-shirty specjalnie dla Supermana. Komiksy te są na swój sposób ciekawe, ale niewiele wnoszą do uniwersum, może poza tym o Kryptonite Manie.

Pozycja obowiązkowa, lecz chyba tylko dla zaciekłych zwolenników Człowieka ze stali. Fani innych superbohaterów nie znajdą tu wiele dla siebie. Żaden komiks nie powala, ani fabułą, ani ciekawymi postaciami. Supek dużo gada o pomocy głodującym czy też torturowanym ludziom, ale i tak nie wyściubia nosa poza Metropolis. :) Lekka lekturka do poduszki.

Ciut lepsze niż tom 1. Fabuła w "Ludziach ze stali" była pod koniec niezrozumiała. Możliwe, że to wina tego, że Egmont nie wydaje równolegle ukazującego się miesięcznika "Superman", a jedynie "Action Comics". Dopiero w "Kuloodpornym" pojawia się geneza niektórych postaci z pierwszego tomu, m. in. Kryptonite Mana. Fabuła kroczy dość nieoczekiwanymi ścieżkami, których nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to