Jakoś mi się to nie widzi. Mocne rozbieżności między książką a komiksem, zupełnie jakbym czytał alternatywną historię, a nie spójną całość. Chaotyczne przedstawienie scen akcji, brak ciągłości między poszczególnymi kadrami, słaba interakcja między bohaterami i w większości za ciemne obrazki - to główne wady tego komiksu.

Najpomocniejsze strony to prolog i epilog, bo budzą zaciekawienie, graficznie lepiej się prezentują i mają więcej dialogów i humoru niż w historii głównej (a właściwie fragmencie jakiejś historii). Szkoda też, że więcej o przedstawionym świecie można dowiedzieć się z opisu na okładce niż z lektury zawartości albumu.

Minęły już trzy lata od wydania niby pierwszej części komiksowej trylogii, a kontynuacji ani widu, ani słychu. Być może to i dobrze, bo wygląda na to, że Łukasz Śmigiel lepiej się sprawdza w literaturze niż w scenariuszach komiksowych.

Jakoś mi się to nie widzi. Mocne rozbieżności między książką a komiksem, zupełnie jakbym czytał alternatywną historię, a nie spójną całość. Chaotyczne przedstawienie scen akcji, brak ciągłości między poszczególnymi kadrami, słaba interakcja między bohaterami i w większości za ciemne obrazki - to główne wady tego komiksu.

Najpomocniejsze strony to prolog i epilog, bo budzą...

Moją długaśną opinię na temat komiksu można znaleźć tutaj:
http://www.bobrownia.com/recenzje/tequila-niskoprocentowa/

Moją długaśną opinię na temat komiksu można znaleźć tutaj:
http://www.bobrownia.com/recenzje/tequila-niskoprocentowa/

Mi niestety ten komiks nie podobał się tak jak innym. Rysunki ładne, lecz niezbyt szczegółowe.
A co do fabuły to nie jest zbyt skomplikowana.
Fragment powieści odpuściłem sobie.

Mi niestety ten komiks nie podobał się tak jak innym. Rysunki ładne, lecz niezbyt szczegółowe.
A co do fabuły to nie jest zbyt skomplikowana.
Fragment powieści odpuściłem sobie.

A ja chciałbym podzielić się z Wami swoją recenzją, która pierwotnie ukazała się na portalu Poltergeist.pl :) -> http://komiks.polter.pl/Tequila-1-Wladca-marionetek-c26312 Świetna historia w klimatach weird fiction! :) A sprawcą całości - Polacy: Kasia Babis i Łukasz Śmigiel.

Zapowiedź tego komiksu przykuła moją uwagę: świat po apokalipsie, żonglowanie gatunkami, bohaterka skrojona na miarę superheroiny, a historia podszyta z jednej strony zmysłową erotyką, z drugiej biblijnymi nawiązaniami. Całość wypełniona klimatem weird fiction… Czy Polak potrafi nadać takiej koncepcji realny kształt? Okazuje się, że tak, zwłaszcza jeśli działa w duecie. Komiksowe dziecko Katarzyny Babis i Łukasza Śmigla jawi mi się jako bardzo udane rozpoczęcie serii opowieści.

Tequilę poznajemy w prologu opowiedzianym z perspektywy szamana Kabuki Joe. Jamajski ekscentryk o wyglądzie kloszarda robi to w żartobliwy i charakterystyczny sposób. Przedstawia ją zaś – zgodnie z prawdą – jako kobietę o niewiadomym pochodzeniu, niejasnej przeszłości i wyjątkowo wyrazistej urodzie. W świecie, w którym ludzkość została zdziesiątkowana przez serpentynowate bestie z innego wymiaru, brakuje nadziei. Pojawienie się tytułowej bohaterki, zwiastowanej przez proroków, ponownie może ją przywrócić i uratować resztkę ludzkości.

Uniwersum stworzone przez Łukasza Śmigla jest równocześnie odkrywane przez czytelników i protagonistkę. Pozostawia to miejsce na domysły, ale i pobudza ciekawość. Cały świat przypomina układankę, której poszczególne elementy zaczynają do siebie pasować w trakcie odzyskiwania pamięci przez Tequilę. Poznając własną tożsamość, poznaje także nową, chociaż nie do końca obcą rzeczywistość. To udany i ciekawy zabieg narracyjny.

Układanką jest także sam komiks będący wynikiem połączenia różnych gatunków i pomysłów w obrębie postapokaliptycznej konwencji, co traktuję jako przejaw różnorodności. Mamy zatem dobrze znane motywy: obcy świat, zniszczone relikty przeszłości, naturalne środowisko przekształcone przez katastrofę, naznaczone śmiercią i ciągłą walką o przetrwanie.

Wraz z rozwojem historii zmienia się sceneria. Kolejne plansze koncentrują się bowiem na rajskiej krainie Eden, której święty rodowód jest z gruntu oczywisty. To właśnie w niej grupa śmiałków z Tequilą na czele musi odzyskać potężny artefakt przeznaczony do zachowania bądź zburzenia równowagi na świecie. Istny Święty Grall będący motorem napędowym fabuły.

Biblijnych, a może szerzej: mitologicznych, folklorowych i religijnych akcentów, jest zresztą więcej. Jeden z głównych bohaterów nosi imię Adamah, w języku hebrajskim oznaczające "ziemię", względnie "uprawę". Amatullah, piękna żołnierka, odsyła nas z kolei od tradycji islamu, gdyż jej przydomek oznacza "służącą Allahowi". Drużynę dopełnia Black Jack, potężny murzyn-albinos, którego charakter i postura są żywcem wyjęte z kina akcji lat 80., a także czcigodny mistrz-samuraj, nawiązujący swoją osobą do japońskiego folkloru i kodeksów honorowych.

W tym miejscu zaznaczę dwie kwestie. Po pierwsze szkoda, że na ekspozycję postaci i relacji pomiędzy nimi przeznaczono stosunkowo mało miejsca, ponieważ – bazując na otrzymanym materiale – można wnioskować, że mogłaby to być jedna z najmocniejszych stron całości. Mimo to postacie żyją, każda z nich ma pełnokrwistą osobowość, a ich historie i nawiązania do różnych kultur mają swoje fabularne uzasadnienie, choćby w próbach walki z własnymi demonami przeszłości.

Drugą sprawą jest konstrukcja świata przedstawionego. Historia przygodowa zainscenizowana w formule postapokaliptycznej rozbrzmiewa także echem science fiction połączonej z mesjańskimi proroctwami. W komiksie, oprócz głównej historii przygodowej, istnieje bogactwo nawiązań do odkrycia. Przykładem są tutaj chociażby zmutowane kraby-samuraje, istniejące naprawdę w naturalnie mniejszej i mniej groźnej formie, czy chociażby sprytnie odwrócony wątek z biblijnym kuszeniem owocem z drzewa dobrego i złego. Tequila to popkulturowy przykład udanej zabawy formą i treścią.

Komiks to oczywiście także strona wizualna. Katarzyna Babis, odpowiedzialna za zobrazowanie scenariusza, wyszła z tego zadania obronną ręką. Jako pełnometrażowa debiutantka zaprezentowała sprawny warsztat i – co ważne – wyczucie kolorystyki. Dla przykładu, odpowiednio inaczej stonowane są sekwencje z planszami pustynnymi, przejawiającymi się dominantą beżu, brązów czy tropikalnego słońca, a inaczej fragmenty historii z Edenu – z intensywną zielenią czy błękitami.

Modele postaci doskonale wypadają w zbliżeniach. Specyficzna kreska, łącząca w sobie disneyowski charakter z dbałością o detale, spodobała mi się dzięki swojej oryginalności. Nieco słabiej wypadają plansze, w których bohaterowie są przedstawieni z daleka, a główną rolę odgrywa tło. Widać tam czasem zaburzenie proporcji i brak skupienia na szczegółach. Przez rękę debiutantki mogła niekiedy zapewne przemawiać trema. Nie zmienia to jednak jak najbardziej pozytywnej oceny rysunkowej strony Tequili.

Da się także zauważyć dobre wyczucie języka komiksu, czyli umiejętne zobrazowanie wydarzeń zawartych w scenariuszu. Brak tutaj pustych kadrów czy niepotrzebnych scen. Odpowiednio większa dynamika przy sekwencjach walki kontrastuje z bardziej spokojnymi fragmentami, poświęconymi kwestiom dialogowym. Spokojna, wyważona narracja, która potrafi jednak zaskakiwać poprzez plot twisty i cliffthanger, zdradzający nam po części samą genezę świata. Tytułem zachęty – biblijna wizja świata łączy się tutaj z wysoce rozwiniętą nauką. Umysł i wiara.

W ten sposób narodziła się i stanęła przed nami Tequila. Bohaterka, która już wkrótce może nosić miano superbohaterki. Historia zawarta w pierwszym tomie wywarła na mnie wrażenie przede wszystkim opowieści koncepcyjnie atrakcyjnej i zobrazowanej w naprawdę rzetelny sposób. Weird fiction po polsku? Polak naprawdę potrafi!

A ja chciałbym podzielić się z Wami swoją recenzją, która pierwotnie ukazała się na portalu Poltergeist.pl :) - http://komiks.polter.pl/Tequila-1-Wladca-marionetek-c26312 Świetna historia w klimatach weird fiction! :) A sprawcą całości - Polacy: Kasia Babis i Łukasz Śmigiel.

Zapowiedź tego komiksu przykuła moją uwagę: świat po apokalipsie, żonglowanie gatunkami, bohaterka...

Tequila uwiodła mnie stylem rysowania - klasyczna, disneyowska kreska to coś, co przywodzi do niesamowitych wspomnień z dzieciństwa, czasu wypełnionego Królem Lwem czy Mulan. Dawno nie znalazłam podobnej przyjemności w oglądaniu kolejnych kadrów. Mamy tu intrygującą historię o pierwszej polskiej superbohaterce! Ciężko przejść obok komiksu obojętnie, tym bardziej, że sama heroina prezentuje się bardzo kobieco i charakternie. Do gustu przypadły mi także postacie drugiego planu, jak charyzmatyczny szaman Kabuki czy snajperka Amatullah. Fabuła komiksu pozostaje w pewnych punktach niedopowiedziana i niejasna, ale myślę,że to jedynie zaostrza apetyt na książkę osadzoną w tym barwnym uniwersum.

Tequila uwiodła mnie stylem rysowania - klasyczna, disneyowska kreska to coś, co przywodzi do niesamowitych wspomnień z dzieciństwa, czasu wypełnionego Królem Lwem czy Mulan. Dawno nie znalazłam podobnej przyjemności w oglądaniu kolejnych kadrów. Mamy tu intrygującą historię o pierwszej polskiej superbohaterce! Ciężko przejść obok komiksu obojętnie, tym bardziej, że sama...

Redakcyjnie bylibyśmy mało obiektywni :-) Dlatego napiszemy jedynie, że w komiksie nie bez powodu znajdziecie także prolog tequilowej powieści "Liczba Bestii" - oba tytuły są ze sobą nierozerwalnie związane, uzupełniają się - niektóre wątki zamykają, inne rozwijają i starają się pokazać maksymalnie dużo tequilowego uniwersum. Jeśli tylko nie będziecie traktować tego komiksu jedynie jako komiks, będzie radość
:-) My w redakcji już poczytujemy sobie fragmenty powieści. Są procenty :-)

Redakcyjnie bylibyśmy mało obiektywni :-) Dlatego napiszemy jedynie, że w komiksie nie bez powodu znajdziecie także prolog tequilowej powieści "Liczba Bestii" - oba tytuły są ze sobą nierozerwalnie związane, uzupełniają się - niektóre wątki zamykają, inne rozwijają i starają się pokazać maksymalnie dużo tequilowego uniwersum. Jeśli tylko nie będziecie traktować tego komiksu...

Lekkie rozczarowanie. Większość kadrów jest wypełniona brunatnymi kolorami, które się ze sobą zlewają, przez co bardzo ciężko odróżnić poszczególne kształty i na pewno nie pomaga tu brak szczegółów. Poza tym nie najlepiej wyszły sceny walki. Nie jestem w stanie pojąć, co się w nich dzieje. W niektórych dopiero po czasie zrozumiałem, że były scenami walki. Może to przez to, że rzadko sięgam po komisy, a może rzeczywiście trochę jeszcze to wszystko kuleje. Przydałoby się też lepiej dopracować dialogi. Wydają się jakieś takie pozbawione charakteru. Panujący w komiksie chaos uniemożliwia mi ocenę warstwy fabularnej (bo zwyczajnie nie wiem, co tam się działo, może za dużo niedopowiedzeń i przydałoby się nieco więcej tekstu?). Zaletą w każdym razie jest bogaty i ciekawy świat przedstawiony. Przyjemność sprawia też humor, którego jednak znalazło się tu za mało.

Lekkie rozczarowanie. Większość kadrów jest wypełniona brunatnymi kolorami, które się ze sobą zlewają, przez co bardzo ciężko odróżnić poszczególne kształty i na pewno nie pomaga tu brak szczegółów. Poza tym nie najlepiej wyszły sceny walki. Nie jestem w stanie pojąć, co się w nich dzieje. W niektórych dopiero po czasie zrozumiałem, że były scenami walki. Może to przez to,...

Bardzo fajna kreska i ciekawy scenariusz. Trzeba chwilę przysiąść, by zrozumieć poszczególne elementy. Interesujący w odbiorze - różniący się od innych komiksów na wielu płaszczyznach... Z początku byłem zdziwiony, ale potem się zachwyciłem.

Polecam

Bardzo fajna kreska i ciekawy scenariusz. Trzeba chwilę przysiąść, by zrozumieć poszczególne elementy. Interesujący w odbiorze - różniący się od innych komiksów na wielu płaszczyznach... Z początku byłem zdziwiony, ale potem się zachwyciłem.

Polecam