Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wychowując dzieci, trzeba czasem podejmować dziwne decyzje i po prostu mieć nadzieję, że okażą się słuszne, a dzieci wyjdą na ludzi. Wychowanie młodego człowieka to wielka improwizacja, największa na świecie.

Wychowując dzieci, trzeba czasem podejmować dziwne decyzje i po prostu mieć nadzieję, że okażą się słuszne, a dzieci wyjdą na ludzi. Wychowa...

To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.

To straszne uczucie, gdy męczą cię myśli, które odmawiają ułożenia się w zdania.

Nie ma odwagi bez strachu, Eneaszu. Człowiek, który bez niego rzuca się w wir bitwy, nie jest bohaterem: To tylko silny mężczyzna z dużym mieczem. Odwaga polega na pokonywaniu strachu. (...) Oto odwaga i strach, chłopcze. Obie zawsze napierają. Nigdy nie przestają. (...) A człowiek nigdy nie może ustąpić. Ponieważ, jeśli się cofnie, strach pójdzie za nim i odepchnie go o następny krok, i jeszcze jeden. Ludzie, którzy poddają się lękowi, są jak królowie wierzący, że ich zamki powstrzymają wrogów, zamiast zaatakować ich na otwartej przestrzeni i rozproszyć. Wrogowie otaczają zamek i król nie może się wydostać. Powoli kończą mu się zapasy i nagle odkrywa, że zamek wcale nie jest bezpiecznym miejscem. Ty zbudowałeś taki zamek w swojej głowie. Jednak lęk sączy się przez dziury w ścianach i nie masz już gdzie się skryć. W głębi duszy wiesz o tym, gdyż bohater, którego w tobie widzę, mówi ci to.

Nie ma odwagi bez strachu, Eneaszu. Człowiek, który bez niego rzuca się w wir bitwy, nie jest bohaterem: To tylko silny mężczyzna z dużym mi...

Jeżeli nie spytasz, zawsze będę się zastanawiać, jak brzniało twoje pytanie. Kiedy ktoś mówi komuś, że ma pytanie, to tak jakby musi je zadać. Inaczej to by było nieprzyzwoite.

Jeżeli nie spytasz, zawsze będę się zastanawiać, jak brzniało twoje pytanie. Kiedy ktoś mówi komuś, że ma pytanie, to tak jakby musi je zada...

(...) w gruncie rzeczy coś takiego jak małżeństwo, związek nie istnieje - każda dusza trwa samotnie, nie poddaje się próbom racjonalizacji. To właśnie była tajemnica. I nieważne, jak dobrze zna się swojego partnera, od czasu do czasu każdy natrafia na niespodziewany mur bądź wpada w nieoczekiwaną pułapkę. A czasami (dzięki Bogu nieczęsto) natrafiamy na chwilę absolutnej obcości, coś jak niewidoczna turbulencja, która bez żadnych przyczyn może wstrząsnąć samolotem - przekonanie, przeświadczenie, którego istnienia nigdy się nie podejrzewało, tak osobliwe (przynajmniej dla nas), że wydaje się niemal graniczące z psychozą. A wówczas trzeba stąpać bardzo uważnie, jeśli ceni się swoje małżeństwo i spokój ducha. Należy pamiętać, że gniew z powodu podobnego odkrycia to domena głupców wierzących, iż jeden umysł może naprawdę poznać drugi.

(...) w gruncie rzeczy coś takiego jak małżeństwo, związek nie istnieje - każda dusza trwa samotnie, nie poddaje się próbom racjonalizacji. ...

Co za różnica, kto pociąga za sznurki? Prędzej czy później trzeba przestać myśleć i zacząć być; przestać zamartwiać się złożonością i zmiennością życia i zacząć żyć. Nic nie jest pewne, nie ma ścieżki całkowicie bezpiecznej ani moralnie idealnej. Człowiek robi, co może, dla siebie i swoich bliskich i ma nadzieję, że taki zakres trosk i obowiązków zapewni zdrowie jego duszy. A jeśli nie... Cóż, nie było sensu zawracać sobie głowy taką perspektywą. Po co zadręczać się wyrzutami sumienia w świecie, w którym nikt nie jest niewinny?

Co za różnica, kto pociąga za sznurki? Prędzej czy później trzeba przestać myśleć i zacząć być; przestać zamartwiać się złożonością i zmienn...

Twórz coś pięknego, w przeciwnym razie życie nie ma sensu.

Twórz coś pięknego, w przeciwnym razie życie nie ma sensu.

Tak kochaliśmy się, aż noc przeszła w cichy dzień. Leżąc obok Alice, zrozumiałem wreszcie, jak ważna jest fizyczna miłość, jak ważne dla każdego z nas jest, by wziąć kogoś w ramiona, by dawać i brać. Wszechświat eksplodował, jego cząsteczki rozleciały się na wszystkie strony, rzucając nas w ciemną, samotną przestrzeń, zawsze sobie dalekich – dziecko wydobywające się z łona matki, przyjaciele rozdzieleni wyrokami losu. Oddalamy się od siebie, a każdy z nas zmierza własną ścieżką do klatki samotnej śmierci. I oto znalazłem przeciwwagę, akt zbliżania, łączenia. Jak marynarze, którzy w obawie przed sztormem łapią się za ręce, by fala nie zmyła żadnego z nich za burtę, tak nasze ciała znalazły wspólnie swoje miejsce w ludzkim łańcuchu, który broni nas przed nicością.

Tak kochaliśmy się, aż noc przeszła w cichy dzień. Leżąc obok Alice, zrozumiałem wreszcie, jak ważna jest fizyczna miłość, jak ważne dla każ...

- Mężczyźni zawsze potrzebują dużo czasu, by cokolwiek powiedzieć - stwierdziła. - Nie tylko ty, wszyscy mężczyźni. - To dlatego, że zastanawiamy się, nim cokolwiek powiemy.

- Mężczyźni zawsze potrzebują dużo czasu, by cokolwiek powiedzieć - stwierdziła. - Nie tylko ty, wszyscy mężczyźni. - To dlatego, że zastana...