Lubię sięgać po zbiory opowiadań. Czytam je najczęściej pojedynczo jako przerywnik pomiędzy książkami. Czasami mam problem z opinią, bo niektóre opowiadania czytałem jakiś czas temu. Są opowieści dobre, ale są też słabe.
„Gotuj z papieżem” – nietypowa książka kucharska – 7;
„Pokój pełen cienia” – inne nawiązanie do Piotrusia Pana – 5;
„Miejsce, które jest” – tajemnica sukcesu Houdiniego i jego niesamowitych zdolności wyswobadzania się z więzów – 6;
„Związek idealny” – ciekawe spojrzenie na TV, jak bardzo aktorzy powinni być przekonywujący dla widzów – 7;
„Newegwasu’u” – czy sojusz z aniołem to dobry pomysł, czy niesie inne zagrożenia dla ludzi – 7;
„Dom na Wzgórzu” – nieznana epidemia i jej skutki, skąd my to znamy, efekty zabawy w Boga – 8;
„Szarość” – nas los jest z góry przesądzony – 5;
„Grzechu warte” – inne, ciekawe spojrzenie na Raj, jak wiele można zrobić żeby zdobyć kobietę – 6;
„Smutni” – czy dorosłość oznacza nudę i przeciętność, też jestem już SMUTNYM – 6;
„Album” – magiczne właściwości zdjęć, trochę podróży w czasie – 7.
Ogółem książka dobra.

Lubię sięgać po zbiory opowiadań. Czytam je najczęściej pojedynczo jako przerywnik pomiędzy książkami. Czasami mam problem z opinią, bo niektóre opowiadania czytałem jakiś czas temu. Są opowieści dobre, ale są też słabe.
„Gotuj z papieżem” – nietypowa książka kucharska – 7;
„Pokój pełen cienia” – inne nawiązanie do Piotrusia Pana – 5;
„Miejsce, które jest” – tajemnica...

Zbiór 10 opowiadań nie związanych ze sobą i patrząc na całokształt widać iż to początki autora i jego pióro jeszcze było nieukształtowane. Kilka opowiadań przykuło moją uwagę np. tytułowe "Gotuj z papieżem"; "Newegwasu'u"; "Dom na Wzgórzu"; "Szarość"; "Grzechu warte" czy "Smutni". I owe teksty moim zdaniem ratują całość i dają mocną 6.

Zbiór 10 opowiadań nie związanych ze sobą i patrząc na całokształt widać iż to początki autora i jego pióro jeszcze było nieukształtowane. Kilka opowiadań przykuło moją uwagę np. tytułowe "Gotuj z papieżem"; "Newegwasu'u"; "Dom na Wzgórzu"; "Szarość"; "Grzechu warte" czy "Smutni". I owe teksty moim zdaniem ratują całość i dają mocną...

Okładka: 7,25/10
Treść: 6/10

Bardzo przeciętny zbiór opowiadań. Żadne mnie jakoś nie zachwyciło, a ledwo kilka było dla mnie ciekawszych.

„Gotuj z papieżem” – dwójka przyjaciół wpada na pomysł, jak szybko się wzbogacić, wykorzystując wizerunek papieża. Jeden dysponuje kilkoma odziedziczonymi pocztówkami, drugi ma talent do fałszowania pisma. Decydują sfabrykować kilka listów i wydać książkę kucharską, której bazą mają być niezrozumiałe dla nich, ale ciekawie brzmiące przepisy potraw, którymi miał delektować się papież. Początkowy sukces szybko zmienia się w koszmar, gdy okazuje się, że obce dla nich nazwy składników potraw oznaczają ludzkie części ciała… 6,5/10

„Pokój pełen cienia” – historia stworzona na kanwie Piotrusia Pana. Umierający Kapitan Hak spędza ostatnie chwile w szpitalu, gdy odwiedza go jego dawny wróg – Piotruś Pan. Dla mężczyzny jest to ostatnia szansa powrotu do domu… Podobało mi się – mimo, że krótkie, to dobrze się czytało. 7/10

„Miejsce, które jest” – historia o młodym Houdinim i o największej tajemnicy jego sukcesu. Gdyby nie magia i znajomość z tajemniczą Panią, nie byłby w stanie wykonywać swoich sztuczek. Jednak wszystko ma swoją cenę… 6/10

„Związek idealny” – w nowoczesnej telewizji i współczesnych serialach rola staje się z całym życiem a świat telewizyjnej fikcji miesza się z rzeczywistością. Aktorom „wgrywa” się do umysłu role. Problem pojawia się w momencie, gdy na planie serialu dochodzi do tragedii – kto zawinił? Pomysł na to opowiadanie był całkiem dobry, ale czegoś mi w nim zabrakło. 6,25/10

„Newegwasu’u” – młody łowca z plemienia Shorouki w trakcie jednego z polowań spotyka na swojej drodze rannego anioła i ratuje mu życie. Początkowo wydaje się, że sojusz pomiędzy jego plemieniem a skrzydlatymi przyniesie same korzyści, wkrótce jednak okazuje się, że aniołowie niekoniecznie mają wobec ludzi dobre zamiary. 7/10

„Dom na Wzgórzu” – Marek zostaje zarażony tajemniczą chorobą i poddany kwarantannie w pewnym nowoczesnym ośrodku badawczym. Okazuje się, że panuje epidemia i ludzi takich jak on jest więcej. W trakcie pobytu w ośrodku, wraz z kilkoma znajomymi odkrywa spisek i fakt poddawania ich indoktrynacji. Wreszcie wychodzi na jaw prawdziwy powód istnienia ośrodka… 7/10

„Szarość” – krótkie opowiadanie o nieuchronności losu. 7,25/10

„Grzechu warte” – żyjący w Raju Adam pewnego dnia zauważa za żywopłotem kobietę. Zdecydowany za wszelką cenę ją poznać, pragnie wydostać się z ogrodu. Za radą węża postanawia zgrzeszyć, tak, by Stwórca zechciał wyrzucić go za ogrodzenie. 7/10

Smutni” – Bill wiedzie życie dojrzałego, nudnego i zupełnie przeciętnego faceta. Z upływem lat stał się „smutnym” – a więc dorosłym. Wraz z przyjacielem decyduje się skorzystać z usług pewnej firmy, oferującej możliwość cofnięcia się w czasie. 6,5/10

„Album” – rok po śmierci swojej narzeczonej w tragicznym wypadku, w ręce planującego samobójstwo Mirek trafia album ze zrobionymi przez ukochaną zdjęciami. Przedmiot okazuje się mieć magiczne właściwości, umożliwiając mu podróż w czasie… Jedno z lepszych opowiadań. 7/10

Tak naprawdę większości tekstów po tygodniu już nie pamiętałam. Dobre do poczytania gdzieś w pociągu, bez większej refleksji.

Okładka: 7,25/10
Treść: 6/10

Bardzo przeciętny zbiór opowiadań. Żadne mnie jakoś nie zachwyciło, a ledwo kilka było dla mnie ciekawszych.

„Gotuj z papieżem” – dwójka przyjaciół wpada na pomysł, jak szybko się wzbogacić, wykorzystując wizerunek papieża. Jeden dysponuje kilkoma odziedziczonymi pocztówkami, drugi ma talent do fałszowania pisma. Decydują sfabrykować kilka...

Raczej przeciętny zbiór opowiadań Jakuba Ćwieka.Spodziewałem się po autorze czegoś lepszego. Dałem ocenę 6 bo spodobały mi się trzy opowiadania,pozostałe były raczej poślednie ale dało się przeczytać.

Raczej przeciętny zbiór opowiadań Jakuba Ćwieka.Spodziewałem się po autorze czegoś lepszego. Dałem ocenę 6 bo spodobały mi się trzy opowiadania,pozostałe były raczej poślednie ale dało się przeczytać.

No cóż, potwierdziły się moje podejrzenia co do Pana… Tak, tak, o Panu mowa – Panie Jakubie! Inteligentny, nieco zakamuflowany humor. Interesująca żonglerka słowem. Krótka forma, prostota. A jednocześnie przestrzeń na przemyślenia czytelnika, na stawianie pytań. Treść tytułowego opowiadania całkiem realna. Sprawia wrażenie, jakby była zaczerpnięta z któregoś z programów informacyjnych lub interwencyjnych. A sam wątek kulinarny tak realny, że aż trudno uwierzyć, iż nie zdarzył się naprawdę. Są też opowiadania będące odwiecznych poszukiwania samego siebie, partnera. Ale jak to u Pana Jakuba bywa, musi być też obecna magia, iluzja i powrót do przeszłości.
I ta swoboda w wyrażaniu myśli bez blokad, zażenowania:
„Mówię Wam, życie to świetny pisarz, ale prawdziwy s…(I.W.) dla swych bohaterów.”

No cóż, potwierdziły się moje podejrzenia co do Pana… Tak, tak, o Panu mowa – Panie Jakubie! Inteligentny, nieco zakamuflowany humor. Interesująca żonglerka słowem. Krótka forma, prostota. A jednocześnie przestrzeń na przemyślenia czytelnika, na stawianie pytań. Treść tytułowego opowiadania całkiem realna. Sprawia wrażenie, jakby była zaczerpnięta z któregoś z programów...

Początkowo myślałem, że to jeden ze spin-offów serii o Kłamcy. W pewnym sensie miałem rację, ale tylko częściowo, gdyż tylko jedno z przedstawionych w tym zbiorku opowiadań jest związane z tym uniwersum. Reszta to całkowicie niepowiązane ze sobą historie w różnym stylu i klimacie. Parę z nich to naprawdę ciekawe historie - polacam zwłaszcza krótką, ale bardzo pomysłową nowelę "Szarość". Poza nią znalazłyby się również ze dwa albo trzy interesujące pomysły. Niestety, ale parę mnie z kolei mocno znudziło ("Pokój pełen cienia", "Album"). Co gorsza należy do nich tytułowe opowiadanie, które stanowi największą część książki. Historia ta zaczyna się bardzo ciekawie, jednak kolejne akapity sprowadzają ją w otchłanie absurdu (oby zamierzonego...) i jego nagły koniec (początkowo myślałem, że to zwarta powieść) przyjąłem z ulgą.

Nie jest to zły zbiorek, ale to również nic specjalnego. Na okładce wydawca zachwala ją pisząc: "czytaj, bo wystygnie". Niestety, ale to jest co najwyżej letnie.

Początkowo myślałem, że to jeden ze spin-offów serii o Kłamcy. W pewnym sensie miałem rację, ale tylko częściowo, gdyż tylko jedno z przedstawionych w tym zbiorku opowiadań jest związane z tym uniwersum. Reszta to całkowicie niepowiązane ze sobą historie w różnym stylu i klimacie. Parę z nich to naprawdę ciekawe historie - polacam zwłaszcza krótką, ale bardzo pomysłową...

Jej, chyba jedne z jego gorszych "dzieł". Do wymęczenia z nadzieją, że może kolejne opowiadanie będzie lepsze a tu klops.

Jej, chyba jedne z jego gorszych "dzieł". Do wymęczenia z nadzieją, że może kolejne opowiadanie będzie lepsze a tu klops.

Tematyka opowiadań niezwykle zróżnicowana, poziom większości oscyluje między dość- a bardzo- dobrym. Oryginalne, niebanalne, choć niekiedy zbyt krótkie, jakby urwane w połowie. Może nie wszystkie, ale przeważającą część warto przeczytać.

Tematyka opowiadań niezwykle zróżnicowana, poziom większości oscyluje między dość- a bardzo- dobrym. Oryginalne, niebanalne, choć niekiedy zbyt krótkie, jakby urwane w połowie. Może nie wszystkie, ale przeważającą część warto przeczytać.

Zbiór opowiadań o intrygującym tytule. Pierwsza, a zarazem tytułowa historia jest o tym, jak dwóch młodych ludzi, chcąc się szybko dorobić, korzysta z papieżomanii i tworzy fikcyjne listy papieża. Ta epistolografia jest najwyższej próby, nikt nie podejrzewa fałszerstwa. Temat jest chwytliwy, ponieważ to głównie przepisy kulinarne i to na dodatek z różnych egzotycznych miejsc. I rzeczywiście powieje egzotyką na całego. Kolejne, które zapamiętałam to „Szarość”. Dość intrygująco przedstawione poszukiwanie swojej idealnej połówki. Czytałam te opowiadania na przemian z kolejnymi tomami „Kłamcy” tego samego autora, więc specjalnie nie zdziwiła mnie historia o aniołach. Jedynie miejsce było niezwykłe, ponieważ armia Lucyfera nie próbowała jeszcze dotąd okiełznać Indian („Newegwasu'u”). W pamięci utkwiło mi również “Grzechu warte”, czyli co zrobić, by zdobyć Ewę. Tak, tę z raju, bądź edenu, która, niestety, jest za płotem, czyli poza zasięgiem Adama. Ogólnie książka jest średnia. Kilka dość dobrych opowiadań nie zmienia faktu, że odkłada się ją bez bólu i sięga po coś bardziej wartościowego albo chociaż przykuwającego uwagę. Autor stara się czytelnika wprowadzić w klimat opowiadań dodając do nich kilka słów od siebie. To miłe, lecz nie zmienia faktu, że tym razem nie jest to literatura najwyższych lotów. Ot, takie bardzo poprawne wprawki pisarskie, które co prawda wielkiej ujmy twórcy nie przynoszą, lecz odbiorca oczekuje czegoś więcej.

Zbiór opowiadań o intrygującym tytule. Pierwsza, a zarazem tytułowa historia jest o tym, jak dwóch młodych ludzi, chcąc się szybko dorobić, korzysta z papieżomanii i tworzy fikcyjne listy papieża. Ta epistolografia jest najwyższej próby, nikt nie podejrzewa fałszerstwa. Temat jest chwytliwy, ponieważ to głównie przepisy kulinarne i to na dodatek z różnych egzotycznych...

Całkiem przyjemny zbiór opowiadań. Niektóre super, inne całkiem ok. Całość wypada w moim odczuciu bardzo dobrze. Czyta się książkę lekko i przyjemnie. Czasem bawi, czasem daje do myślenia, czasem zostawia niedosyt.

Całkiem przyjemny zbiór opowiadań. Niektóre super, inne całkiem ok. Całość wypada w moim odczuciu bardzo dobrze. Czyta się książkę lekko i przyjemnie. Czasem bawi, czasem daje do myślenia, czasem zostawia niedosyt.