Syn swojego ojca

Na pierwszy rzut oka wydawało mi się, że to będzie jeden z tych komiksowych pseudoartystycznych bełkotów, ale - o, jakże się myliłem! Ten komiks naprawdę ma sens. Sporo sensu. Właściwie, sporo prawdy psychologicznej, rzekłbym nawet. Bardzo mi się podobało. Nawet ta koślawa kreska, która w pierwszej chwili mnie odrzuciła, już po kilku stronach zaczęła jawić mi się jako coś genialnego. Polecam bardzo! / Mały minus za to, że człowiek, który pisał blurb na tył okładki, chyba nie znał/nie pamiętał treści komiksu...

Więcej o komiksach piszę na fb.com/polishpopkulture

Na pierwszy rzut oka wydawało mi się, że to będzie jeden z tych komiksowych pseudoartystycznych bełkotów, ale - o, jakże się myliłem! Ten komiks naprawdę ma sens. Sporo sensu. Właściwie, sporo prawdy psychologicznej, rzekłbym nawet. Bardzo mi się podobało. Nawet ta koślawa kreska, która w pierwszej chwili mnie odrzuciła, już po kilku stronach zaczęła jawić mi się jako coś...

Wstrząsająca książka! Pełna bezwzględności, brutalności, niesprawiedliwości, zagubienia. Mistrzowska kreska.

Wstrząsająca książka! Pełna bezwzględności, brutalności, niesprawiedliwości, zagubienia. Mistrzowska kreska.

*Cała recenzja dostępna na: http://gotowelektury.wordpress.com

Ponura i niepokojąca, nie poddająca się regułom rozumu, pełna emocjonalnego natężenia. Najnowsza opowieść graficzna Presla to dzieło trudne, nie stroniące od przemocy, dążące do przedstawienia mrocznych aspektów ludzkiej natury. Autor, rezygnując ze słów, za pomocą samych obrazów przekazuje treści niezwykle poruszające, budując jednocześnie pełną napięcia narrację.

Główny bohater - człowiek z głową niedźwiedzia, to owoc małżeńskiej i międzygatunkowej zdrady. Zostaje przygarnięty i usynowiony przez faktycznego małżonka jego matki - myśliwego, będącego jednocześnie zabójcą zarówno biologicznego ojca, jak i dziadka. Opowieść Presla to emocjonalny węzeł gordyjski: historia o odmienności, poszukiwaniu własnej tożsamości, o okrucieństwie świata piętnującego wszystko, co nie mieści się w wąsko pojętej „normie”.

W tytule odnajdujemy odwołanie do jednego z kluczowych pytań przewijających się przez dzieło: czyim właściwie synem jest bohater – ludzkim czy niedźwiedzim? Bliżej mu do natury czy do kultury? Czy wychowanie jest w stanie zagłuszyć zew pierwotnych instynktów i potrzeb? Wobec kogo obowiązuje bohatera lojalność – faktycznych przodków czy przybranego rodzica?

No i wreszcie: czy jedną wielką zdradę, zakłamanie korzeni, w końcu: zbrodnię, można odkupić późniejszą bezwarunkową miłością i dobrocią? Bo „Syn (..)” to także historia o rodzinie i obecnych w niej zawiłych zależnościach emocjonalnych. To opowieść o ciągnącym się przez pokolenia cyklu zdrad i zadawanych sobie wzajemnie ran. O dorastaniu do tego by wybaczyć najbliższym ich błędy, dostrzec i zrozumieć ich niedoskonałość.

*Cała recenzja dostępna na: http://gotowelektury.wordpress.com

Ponura i niepokojąca, nie poddająca się regułom rozumu, pełna emocjonalnego natężenia. Najnowsza opowieść graficzna Presla to dzieło trudne, nie stroniące od przemocy, dążące do przedstawienia mrocznych aspektów ludzkiej natury. Autor, rezygnując ze słów, za pomocą samych obrazów przekazuje treści...

psychodeliczne

psychodeliczne

Polskie wydanie trochę się różni od oryginału, w tytule nie ma nawiązania do „niedźwiedzia”. Dodatkowo okładka jest zupełnie inna – moim zdaniem dużo lepsza. Francuska okładka w większym stopniu odwoływała się do zdarzeń z pierwszej części książki, natomiast polska nawiązuje do drugiej części.
W bardzo telegraficznym skrócie: bezdzietny myśliwy przygarnia małego niedźwiedzia, któremu zabił matkę, opiekuje się nim, trzyma w obejściu, wychowuje go, oswaja i uczy sztuczek, które następnie wspólnie prezentują w małych miasteczkach. W jednym z nich dochodzi do nieszczęścia: niedźwiedź zachowuje się jak zwierzę. Za co opiekuna spotka kara. Po odbyciu której, wróciwszy do domu, zastaje swoją żonę w ciąży… I nic więcej nie napiszę, szepnę jeszcze jedynie, że na okładce polskiego wydania nie widzimy przygarniętego zwierzaka, a…
Ze wszystkich trzech historii Presla, jakie miałem okazję przeczytać, ta jest najbardziej przejmująca, ale i zakręcona. Nie, nie wcale nie pokręcona. Mimo narracji bez słów nie dochodzi od zaburzenia opowieści, czytelnik się nie gubi. Słowa „zakręcona” używam w znaczeniu „pokręcona”, „zwariowana”, „ekscentryczna” i „dziwna”. Autor stawia w niej zaskakujące pytania o człowieczeństwo, o ojcostwo, o odpowiedzialność.

- - -
całość tu:
http://dybuk.wordpress.com/2014/01/22/rekomendacje-syn-swojego-ojca/

Polskie wydanie trochę się różni od oryginału, w tytule nie ma nawiązania do „niedźwiedzia”. Dodatkowo okładka jest zupełnie inna – moim zdaniem dużo lepsza. Francuska okładka w większym stopniu odwoływała się do zdarzeń z pierwszej części książki, natomiast polska nawiązuje do drugiej części.
W bardzo telegraficznym skrócie: bezdzietny myśliwy przygarnia małego...