Ciekawy opis tamtych czasów. Pokazane są stosunki społeczne, głównie w wojsku, autor zwraca dużą uwagę na pochodzenie społeczne swoich kolegów.

Nie irytują mnie lewicowe poglądy autora. Każdy ma jakieś. W opisywanych czasach ludzie jeszcze zazwyczaj nie wiedzieli, czym się "je" tzw. komunizm.

Książka jest trochę monotonna w czytaniu,

Ciekawy opis tamtych czasów. Pokazane są stosunki społeczne, głównie w wojsku, autor zwraca dużą uwagę na pochodzenie społeczne swoich kolegów.

Nie irytują mnie lewicowe poglądy autora. Każdy ma jakieś. W opisywanych czasach ludzie jeszcze zazwyczaj nie wiedzieli, czym się "je" tzw. komunizm.

Książka jest trochę monotonna w czytaniu,

Zanim zabrałem się za czytanie przeczytałem tutaj opinie o tej książce i nie zachęciły mnie one do lektury. Jest to jednak dobra literatura wspomnieniowa. Mnie nie irytowały zbytnio wtręty o jego lewicowych poglądach. Przeciwnie, zaciekawiało, w jaki sposób mimo takich poglądów próbował robić karierę w WP.
Zaciekawi na pewno zainteresowanych wojskiem polskim czasu 20-lecia międzywojennego i już chyba nikogo więcej, gdyż autor nie wychodzi zbytnio poza ramy swojej służby i edukacji wojskowej.

Zanim zabrałem się za czytanie przeczytałem tutaj opinie o tej książce i nie zachęciły mnie one do lektury. Jest to jednak dobra literatura wspomnieniowa. Mnie nie irytowały zbytnio wtręty o jego lewicowych poglądach. Przeciwnie, zaciekawiało, w jaki sposób mimo takich poglądów próbował robić karierę w WP.
Zaciekawi na pewno zainteresowanych wojskiem polskim czasu 20-lecia...

Do niewątpliwych zalet tej książki należy to że czyta się ją szybko i z zaciekawieniem, oraz to że wspomnienia Kuropieski nie są przesycone skomplikowaną terminologią wojskową (choć ta oczywiście występuje). Niestety po przeczytaniu wspomnień ma się mieszane uczucia o samym autorze, który z jednej strony na każdym kroku podkreśla swoje "komunistyczne" przekonania jakie podobno miał już w szkole średniej, wiele razy wtrąca uwagi mające prawdopodobnie "upiększyć" jego życiorys w duchu panującej wtedy poprawności politycznej tak więc wtrąca co jakiś czas uwagi o tym jak to pomógł komuś z KPP "radził się" kogoś z KPP itp. Obowiązkowo też autor określa siebie z tamtych lat jako "przeciwnika sanacji" co jednak nie miało praktycznego wpływu na przebieg jego służby wojskowej w tamtych latach. Omawiając zamach majowy piszę że "sam nie wie" dlaczego nie przeszedł na stronę Piłsudskiego. Drażni również antyklerykalizm autora i podkreślanie na każdym kroku jego bezwyznaniowości co nie przeszkadza mu wypowiadać się z zainteresowaniem i uznaniem o "starozakonnych". Jednakże jeżeli podejść do wyżej wymienionych spraw z dystansem to obraz młodego oficera jaki wyłania się z książki jest bardzo pozytywny.

Do niewątpliwych zalet tej książki należy to że czyta się ją szybko i z zaciekawieniem, oraz to że wspomnienia Kuropieski nie są przesycone skomplikowaną terminologią wojskową (choć ta oczywiście występuje). Niestety po przeczytaniu wspomnień ma się mieszane uczucia o samym autorze, który z jednej strony na każdym kroku podkreśla swoje "komunistyczne" przekonania jakie...

Bardzo ciekawa. Szybko sie czyta i poznaje troche obyczajowosci wojskowej z lat miedzywojennych, i nie tylko wojskowych.

Bardzo ciekawa. Szybko sie czyta i poznaje troche obyczajowosci wojskowej z lat miedzywojennych, i nie tylko wojskowych.

Jest to zwięzły a zarazem bardzo rozbudowany w wiele, wiele epizodów pamiętnik. Nie dotyka wielkiej polityki i wielkich spraw, choć jest relacja z Warszawy 26 roku.

Jest to zwięzły a zarazem bardzo rozbudowany w wiele, wiele epizodów pamiętnik. Nie dotyka wielkiej polityki i wielkich spraw, choć jest relacja z Warszawy 26 roku.

Ciekawie napisana pierwsza część wspomnień generała Józefa Kuropieski. Polecam

Ciekawie napisana pierwsza część wspomnień generała Józefa Kuropieski. Polecam