Jak dla mnie dobra rozrywka. Mimo mocno spiskowej tematyki książki autor przemyca wiele schematów, które obecnie rządzą światem.

Jak dla mnie dobra rozrywka. Mimo mocno spiskowej tematyki książki autor przemyca wiele schematów, które obecnie rządzą światem.

Ktoś kto zna już twórczość Chattama, będzie zaskoczony. Ktoś kto dopiero zaczyna z nim przygodę, może nie do końca go polubić. Cóż, to zupełnie inny Chattam i zupełnie inna książka.
Mamy tutaj teorie spiskowe w ilości kosmicznej. Czuć niezdrową chwilami fascynację Danem Brownem. Cienie, które rządzą światem. Spiski, zagadki, wszystko zostało z góry ustalone i zaplanowane, przy ukrytą grupę, która rządzi światem.
No cóż, mnie odrzucają właśnie te ciągle spiski. A już na pewno naciągane teorie o zamachu na World Trade Center. Lekko to naciągane i co najważniejsze, po 20 latach, lekko już nieświeże.
Z jednej strony to Chattam, więc książka trzyma poziom swoim stylem. Ale treść tym razem mnie nie urzekła. Coś nowego, ale nie porwała nic a nic.

Ktoś kto zna już twórczość Chattama, będzie zaskoczony. Ktoś kto dopiero zaczyna z nim przygodę, może nie do końca go polubić. Cóż, to zupełnie inny Chattam i zupełnie inna książka.
Mamy tutaj teorie spiskowe w ilości kosmicznej. Czuć niezdrową chwilami fascynację Danem Brownem. Cienie, które rządzą światem. Spiski, zagadki, wszystko zostało z góry ustalone i zaplanowane,...

Nie do końca wiem dlaczego lubię styl pisania Chattama.
Mimo, że książka trochę inna od poprzednich, które przeczytałem to też dobra.
Dla miłośników teorii spiskowych w dziejach świata.
Thriller z elementami fantastyki i kryminału.
Plusy:
- ciekawa koncepcja fabuły, „Cienie” rządzące światem;
- powieść pełna zagadek, szyfrów oraz symboli;
- dobre budowanie napięcia, chce się czytać dalej;
- dobrze scharakteryzowane postacie Yael oraz Thomasa;
- wiele trafnych spostrzeżeń na temat współczesnego świata;
- dużo mało znanych informacji z historii;
- symbole masońskie poukrywane na banknocie dolarowym (to już było u Browna);
- ciekawostka z kodem kreskowym, każdy zawiera trzy szóstki;
- zakończenie, jak dla mnie zaskakujące i rewelacyjne.
Minusy:
- miejscami trochę przekombinowana, mało wiarygodna, naciągana;
- irytuje nagromadzenie zbyt wielu zagadek i wszechwiedzący bohater, który je bez problemu rozwiązuje (jednak to nie lubiany Langdon);
- nie do końca udana próba nawiązania do Dana Browna.
Ogółem książka dobra, ale bez rewelacji.

Nie do końca wiem dlaczego lubię styl pisania Chattama.
Mimo, że książka trochę inna od poprzednich, które przeczytałem to też dobra.
Dla miłośników teorii spiskowych w dziejach świata.
Thriller z elementami fantastyki i kryminału.
Plusy:
- ciekawa koncepcja fabuły, „Cienie” rządzące światem;
- powieść pełna zagadek, szyfrów oraz symboli;
- dobre budowanie napięcia, chce...

Danie odgrzewane po... ponad dziesięciu latach? Wciąż jednak smakowało nieźle.
Jak zachęcić? Hmmm... znów przeczytałem, by towarzyszyć swojemu czternastolatkowi, który zwykle ma wiele innego roboty niż książka, a musiał coś wziąć, bo na obozie sportowym mieli obowiązkowo godzinę czytania dziennie(!!!, pokłony dla trenera).
Jak zachęcić? Hmmm... zadzwonił do mnie w pół do dwunastej w nocy. Że skończył. Że nie może złapać oddechu. Że sprawdzał w międzyczasie w necie i faktycznie pasuje.... Że dlaczego tego nie ma w szkole, by móc o takich rzeczach dyskutować (;))) Że jak to tak? Wszyscy widzą i nikt nic nie mówi?
Chattam świetnie wszystko skomponował, intrygę, suspens, fakty ze świata polityki i gospodarki, podał to ze świeżym chlebkiem na masełku. Jak widać wchodzi. Łatwo, jak to po maśle. Tyle, że pali, naprawdę ostro...

Danie odgrzewane po... ponad dziesięciu latach? Wciąż jednak smakowało nieźle.
Jak zachęcić? Hmmm... znów przeczytałem, by towarzyszyć swojemu czternastolatkowi, który zwykle ma wiele innego roboty niż książka, a musiał coś wziąć, bo na obozie sportowym mieli obowiązkowo godzinę czytania dziennie(!!!, pokłony dla trenera).
Jak zachęcić? Hmmm... zadzwonił do mnie w pół do...

Chaos. I tyle.

Chaos. I tyle.

Naprawdę fajna i ciekawie napisana książka choć trochę inna od poprzednich wydawnictw tego sympatycznego żabojada☺.Fajny pomysł połączenia wszystkich zdarzeń w logiczną całość.Przyjemnie się czyta,książka nie nuży ,plus kilka ciekawych i raczej mało znanych informacji z historii których nie powstydziłby się Dan Brown.Gorąco polecam.

Naprawdę fajna i ciekawie napisana książka choć trochę inna od poprzednich wydawnictw tego sympatycznego żabojada☺.Fajny pomysł połączenia wszystkich zdarzeń w logiczną całość.Przyjemnie się czyta,książka nie nuży ,plus kilka ciekawych i raczej mało znanych informacji z historii których nie powstydziłby się Dan Brown.Gorąco polecam.

Sięgnąłem po książkę Maxime’a Chattama zatytułowaną „Tajemnice chaosu” nominalnie to jest thriller typu teoriospiskowego i rzeczywiście teorie spiskowe tam są, przede wszystkim blog Kamela Nasira, który ponoć tym co pisze na blogu naraził się politykom. Koncepcję jakie lansuje bloger, że Ameryką de facto rządzą korporację, a USA to tak naprawdę jedno wielkie korpopaństwo. Tego typu koncepcje można spotkać w niektórych książkach fantastycznych i to chyba jest zaskakujące, że autor pisząc thrillera a wiec książkę, która odnosi się z założenia do rzeczywistości, co najwyżej w tym gatunku pojawiają się pewne naciągane koncepcje, oparte na manipulacjach faktami teorie spiskowe, w które wierzy pewna grupa ludzi, czasami można spotkać koncepcje co by było gdyby jakiś fakt historyczny miał miejsce naprawdę i jakby to zmieniło świat. A w tej książce czytelnik odnosi wrażenie, że autor tu jednak za bardzo podryfował w stronę fantastyki, oczywiście jeśli zależało Chattamowi na konwencji thrillera. No bo przecież blog Kamela Nasira to dopiero początek atrakcji. Mamy cienie, które próbują zza luster wpływać na rzeczywistość, Archetypowo to wiadomo „Alicja w krainie czarów”, cienie pojawiają się czy to w „Cieniorycie” Piskorskiego” czy podobny motyw luster mamy w "Regule dziewiątek” Goodkinda. Czy te lustra są światem Pomiędzy jakby to zdefiniował Grzędowicz? Niewykluczone.

No i co z tego wynika? czy ta kombinacja fantastyki z rzeczywistością wyszła autorowi? To już sami ocenicie moi drodzy czytelnicy jeśli sięgniecie po tą książkę. Ja odnoszę wrażenie, że jednak nie za bardzo. Pomysły owszem autor ma interesujące, ale byłyby one bardziej uzasadnione gdyby autor stworzył jakąś zgrabną koncepcję fantastyczną. A tak to wyszła teoria spiskowa tak super naciągnięta, że nikt o zdrowych zmysłach w nią nie uwierzy. Koncepcja dobrej teorii spiskowej polega na tym, że manipulacja faktami jest do tego stopnia realna i tak precyzyjnie i logicznie wyjaśniona, że zwolennicy tych teorii wierzą, że są prawdą i przekonanie ich, że to tylko teoria jest praktycznie niemożliwe. Książki z gatunku thrillera zawierają w sobie zabawę tego typu koncepcjami. Autorzy też zastanawiają się dlaczego niektórzy ludzie chcą w teorie spiskowe wierzyć. A tutaj czytelnik się dziwi, że ktokolwiek w te teorie wierzy, no bo mamy pewnych przypadkowych faktów, który jest ze sobą powiązany, np. przypadkowe okoliczności śmierci Lincolna i Kennedy’ego, podstawowa jest jedna, że jeden i drugi zginął w wyniku zamachu, a te okoliczności siłą rzeczy są podobne i najprawdopodobniej nie ma w ty nic nadzwyczajnego. Ciekawy jest motyw Tytanica, że w fikcji literackiej w książce napisanej kilka lat przed rokiem 1912, była katastrofa Titana, i to rzeczywiście jest ciekawe czy to jest proroctwo czy bardzo realistyczna koncepcja fantastyczna. Tego nie da się dociec, raczej można przypuszczać, że fantaści bez pudła są w stanie dojść na podstawie analizy jakie będą wynalazki w przyszłości, czasem próbują dociec jakie będą wydarzenia w przyszłości i jakim kierunku podąży proces dziejowy. To są ciekawe rozważania w tej książki. I to jeszcze dałoby się strawić, ale autorowi do szczęścia jeszcze cienie były potrzebne. A czytelnik duma po jaką cholerę?

Dlaczego do tego wszystkiego wepchały się te cienie, które jak można z tego zrozumieć mają duży wpływ na elity władzy. A wiec ta teoria spiskowa opiera się na założeniu, że to cienie rządzą światem. Postanowiły namieszać w życiu głównej bohaterki Yael, a ta wciągnęła Thomasa. Obydwoje próbują rozwikłać tajemnice cieni. Jedną z hipotez jest, że za tą tajemnicą chaosu stoi diabeł. Można odnaleźć też tutaj to co mamy u Dana Browna, a więc rozważania dotyczące symboli masońskich, które można znaleźć na banknotach dolarowych.

Troszkę naciągane to wszystko. Książka jest przeciętna. Można przeczytać.

Sięgnąłem po książkę Maxime’a Chattama zatytułowaną „Tajemnice chaosu” nominalnie to jest thriller typu teoriospiskowego i rzeczywiście teorie spiskowe tam są, przede wszystkim blog Kamela Nasira, który ponoć tym co pisze na blogu naraził się politykom. Koncepcję jakie lansuje bloger, że Ameryką de facto rządzą korporację, a USA to tak naprawdę jedno wielkie korpopaństwo....

Bohaterka powieści,młoda Yael zaczyna widzieć w lustrach cienie, które przesyłają jej enigmatyczne wiadomości, wskazówki i polecenia. Twierdzą, że wiedzą o niej wszystko i pomogą odkryć rodzinne sekrety. Każą jej szukać ukrytych znaków, między innymi na banknotach dolarowych, w katastrofie Titanica, w zabójstwie Kennedy'ego i Lincolna.
Yael, wraz z przystojnym dziennikarzem Thomasem i ekspertem od geopolityki Kamelem, próbuje rozwikłać tajemniczą zagadkę. Prowadzone przez nich śledztwo nieoczekiwanie przybiera inny obrót, kiedy okazuje się, że oprócz prawdy na temat historii świata dziewczyna musi odkryć przede wszystkim własną historię. Ta zaś skłania ją do wyjazdu do USA.
Powieść pełna napięcia, zagadek, zaszyfrowanych wiadomości i symboli ezoterycznych.

Bohaterka powieści,młoda Yael zaczyna widzieć w lustrach cienie, które przesyłają jej enigmatyczne wiadomości, wskazówki i polecenia. Twierdzą, że wiedzą o niej wszystko i pomogą odkryć rodzinne sekrety. Każą jej szukać ukrytych znaków, między innymi na banknotach dolarowych, w katastrofie Titanica, w zabójstwie Kennedy'ego i Lincolna.
Yael, wraz z przystojnym dziennikarzem...

Opowieść naszpikowana symboliką począwszy od wyszczególnienia tego co łączyło prezydenta Lincolna z Kennedym, ukrytych symboli masońskich i iluminatów, wpływie jaki mają na cywilizacje od wieków i co mogą znaczyć dziś.Stwarzanie pozorów dla zachowania władzy garstki wtajemniczonych nad resztą.
Jednak najoryginalniejszym, a jednocześnie dziwnym elementem powieści jest wprowadzenie cieni z luster, które naprowadzają główna bohaterkę na różne historię i próbują otworzyć jej oczy na rzeczywistość, którą nie łatwo dostrzec laikowi. Kierują ją również w stronę własnej przeszłości, ale dlaczego? Pomocny w tej niebezpiecznej wędrówce i znajdywaniu kolejnych odpowiedzi będzie dziennikarz Thomas.
Wszystko zaczyna się bardzo ciekawie, ale tak w połowie miałam już lekki przesyt tych wszystkich zagadkowych elementów wprowadzonych przez autora. I pojawia się niestety coś, co w ogóle w tego typu powieściach mnie irytuje, czyli wszechwiedzący bohater, odgadujący choćby najbardziej nietypowe zjawiska, jakby był wróżem czy magikiem, a najbardziej skrywane cele tego świata były mu znane od urodzenia. To wszystko odbiera jakikolwiek realizm powieści i bardziej kojarzy mi się z fantastyką. Myślę, że gdyby autor nie przekombinował z ilością symboli, gdyby czytelnik co kilka stron nie potykał się o kolejne tajemnice, całość wypadła by dużo lepiej.

To nie jest ten Chattam, którego znam. To znaczy pod względem obranej tematyki, bo w budowaniu napięcia nadal ten sam perfekcjonista.
Nie każdemu spodoba się takie oblicze autora, szczególnie tym, których teorie spiskowe wcale nie interesują. Jednak ten kto lubi dopatrywania się tajemnic w pewnych zjawiskach rządzących światem i rozwiązywania zagadek w toku fabuły, będzie raczej zadowolony z lektury. Tak czy inaczej wielbiciele autora nie powinni omijać żadnej jego książki;)

Opowieść naszpikowana symboliką począwszy od wyszczególnienia tego co łączyło prezydenta Lincolna z Kennedym, ukrytych symboli masońskich i iluminatów, wpływie jaki mają na cywilizacje od wieków i co mogą znaczyć dziś.Stwarzanie pozorów dla zachowania władzy garstki wtajemniczonych nad resztą.
Jednak najoryginalniejszym, a jednocześnie dziwnym elementem powieści jest...

Jak dla mnie trochę przekombinowana i jestem nieco rozczarowana pierwszym spotkaniem z autorem. Niemniej nie poddaję się i kontynuuję znajomość.

Pomysł nie był zły (ani też nowy),ale wykonanie jakieś tekturowe. Nie potrafiłam znaleźć żadnego punktu zapalnego, który by sprawił, że nie będę mogła oderwać się od lektury. Paradoksalnie zabrakło mi w tym wszystkim dynamiki. Mimo, że nie jestem zwolenniczką teorii spiskowych to najbardziej polubiłam Kamela, chociaż jego blog momentami był ciężki w odbiorze.

Nie będę oryginalna pisząc, że najmocniejszym akcentem było zakończenie. Dla takich finiszów warto czytać nawet te nużące książki.

Jak dla mnie trochę przekombinowana i jestem nieco rozczarowana pierwszym spotkaniem z autorem. Niemniej nie poddaję się i kontynuuję znajomość.

Pomysł nie był zły (ani też nowy),ale wykonanie jakieś tekturowe. Nie potrafiłam znaleźć żadnego punktu zapalnego, który by sprawił, że nie będę mogła oderwać się od lektury. Paradoksalnie zabrakło mi w tym wszystkim dynamiki....