Tym razem autorka przedobrzyła. O ile pierwsza część mieściła się jakoś w ramach logiki, to ta "dokrętka" rzekomo wyjaśniająca niektóre wątki z poprzedniej, jest trudna do przełknięcia. Nie mówiąc o tym, że głównemu bohaterowi wręcz się życzy, żeby znowu spotkało go coś złego, taki jest żałośnie irytujący. I jeszcze ta "spowiedź" na końcu, chyba po to, żeby czym prędzej zakończyć wątek dwojga ciał z parku, bo liczba zakontraktowanych stron osiągnęła limit.
Marności dodaje kiepskie tłumaczenie np. takie zdanie: "Jej głowa spoczywała na policzku", nie mówiąc o bezsensie przerobienia (?!) Beauty Killer na Wirtuoza.

Tym razem autorka przedobrzyła. O ile pierwsza część mieściła się jakoś w ramach logiki, to ta "dokrętka" rzekomo wyjaśniająca niektóre wątki z poprzedniej, jest trudna do przełknięcia. Nie mówiąc o tym, że głównemu bohaterowi wręcz się życzy, żeby znowu spotkało go coś złego, taki jest żałośnie irytujący. I jeszcze ta "spowiedź" na końcu, chyba po to, żeby czym prędzej...

Będąc w bibliotece przeglądałam różne kryminały i natknęłam się na tę oto książkę napisaną przez Chelsea Cain pod tytułem
„Wirtuoz Zbrodni” Jak się później okazało w trakcie czytania jej, że jest to druga część trylogii o seryjnej morderczyni. Było już za późno żeby ją odłożyć i poszukać tej pierwszej, ponieważ bardzo mi się spodobała. Teraz wiem, że podczas wybierania książki najlepiej jest sprawdzić czy nie jest przypadkiem trylogią...
Książka opowiada o detektywie mieszkającym z byłą żoną i dwojgiem dzieci, którzy pomagają mu zapomnieć o traumie, która raz na zawsze zmieniła jego życie w piekło. Dziesięć lat tropił seryjnego morderce aż w końcu sam stał się jego ofiarą. W tej części „Wirtuoza Zbrodni” morderczyni siedzi już za kratkami skazana na dożywocie. Policja nie wie o większości jej ofiar więc stara się przycisnąć Gretchen do wyjawienia miejsca porzucenia zwłok. Ta zgadza się ale tylko pod jednym warunkiem, że to właśnie jej ostatnia ofiara, Archie Sheridan ma jej doglądać i tylko z nim będzie rozmawiać o morderstwach które popełniła. Detektyw zgadza się nie tylko ze względu na możliwość odnalezienia ciał ale też dlatego, że zakochał się w swojej oprawczyni... Wkrótce kobieta ucieka z więzienia z pomocą dwóch strażników, których ostatecznie zabija. Serce jednego z nich przesyła w pudełku śniadaniowym dzieciom głównego bohatera. Stara się ich wszystkich zastraszyć co się jej udaje. Chwilę po tym wydarzeniu rodzina detektywa wraz z dziennikarką, która też jest zastraszana zostaje zameldowana w jednym z hoteli pod stałym nadzorem ochroniarzy. Archie stara się uchronić ich wszystkich i kontaktuje się z morderczynią po czym odjeżdża z nią samochodem... Jego najlepszy przyjaciel z pomocą Susan Ward stara się odnaleźć ich dwojga żeby uratować życie Sheridana i z powrotem przyskrzynić Gretchen.
Książkę czyta się szybko i bardzo przyjemnie. Intrygująca jest więź pomiędzy głównym bohaterem a wspomnianą wyżej Gretchen Lowell. Książka trzyma w napięciu czytelnika i nie pozwala nawet na chwilę odpoczynku. Jest pełna akcji oraz wspominek z poprzedniej części, które pomagają przypomnieć sobie większość zdarzeń. Jak najbardziej polecam przeczytanie całej trylogii, za którą ja też za pewne w niedługim czasie się zabiorę.

Będąc w bibliotece przeglądałam różne kryminały i natknęłam się na tę oto książkę napisaną przez Chelsea Cain pod tytułem
„Wirtuoz Zbrodni” Jak się później okazało w trakcie czytania jej, że jest to druga część trylogii o seryjnej morderczyni. Było już za późno żeby ją odłożyć i poszukać tej pierwszej, ponieważ bardzo mi się spodobała. Teraz wiem, że podczas wybierania...

Jedyna uwaga to że kiedy policjanci rozmawiają o seryjnej morderczyni, nazywając ją imieniem, brzmi mało profesjonalnie. Za całą resztę ukłony.
PS Będzie płacz, bo widzę, że to cykl sześciu powieści, a przetłumaczone są tylko dwie.

Jedyna uwaga to że kiedy policjanci rozmawiają o seryjnej morderczyni, nazywając ją imieniem, brzmi mało profesjonalnie. Za całą resztę ukłony.
PS Będzie płacz, bo widzę, że to cykl sześciu powieści, a przetłumaczone są tylko dwie.

Oczywiście mogę psioczyć i wypisywać, co mi się nie podoba, co było za dużo, co zupełnie nie pasowało, ale kompletnie nie odbierze mi tego, że to jest zdecydowanie jedna z konkretniejszych serii jakie w ciągu trzech lat przeczytałem.

Jest to rzeczywiście ścisła kontynuacja po pierwszej części, więc oczywiście nie mogło zabraknąć Archiego Scheridana i Gretchen Lowell, którzy ponownie otwierają swoją toksyczną uzależniającą relację. Może to jeszcze brutalniej zabrzmieć, ale ich relacje się jeszcze bardziej zaciśniają, przez co wychodzą zaskakującego rodzaju tajemnice ich wspólnej relacji. Czy rzeczywiście Pan policjant rzeczywiście okaże się tak głupi, że dał się zawładnąć pięknej blond morderczyni?

Dwójka słabsza od jedynki. Może jestem świrem, ale dla mnie już nie było tak wielkiego wow, który był element zaskoczenia. Ze spokojem i fascynacją czekałem na poczynania psychopatycznej morderczyni, która mało kto uwierzy się uspokoiła! Oczywiście zabijała, ale już niestety zabrało mi tych brutalnych opisów, tych szczegółów, tych tortur.

Gretchen ucieka z więzienia, a w między czasie policjanci odnajdują zwłoki w parku, czy to możliwe aby wirtuoz zbrodni tak szybko się uaktywnił? Kto i dlaczego zabił. Przyznam się, że wbiło mnie w fotel. Susan nie dała o sobie zapomnieć.

Oczywiście nie może być inaczej - Gretchen zawiązuje kontakt z "Cześć Kochany" i zwabiony policjant po raz drugi zostaje uprowadzony? Co tym razem szykuje dla niego seryjna morderczyni? Czy będący pod wpływem leków policjant podda się i będzie czekał na śmierć? Czy grający sobie na nosie Henry i Susan zdążą na czas uratować przyjaciela? Co zrobi w finale Gretchen? Wejdź do tej fantastycznej rozgrywki i poznaj tę niezwykle interesującą i inteligentną morderczynię.

Oczywiście mogę psioczyć i wypisywać, co mi się nie podoba, co było za dużo, co zupełnie nie pasowało, ale kompletnie nie odbierze mi tego, że to jest zdecydowanie jedna z konkretniejszych serii jakie w ciągu trzech lat przeczytałem.

Jest to rzeczywiście ścisła kontynuacja po pierwszej części, więc oczywiście nie mogło zabraknąć Archiego Scheridana i Gretchen Lowell,...

Sięgając po książkę "Wirtuoz zbrodni", myślałam, że będzie to moje pierwsze spotkanie z Autorką. Dopiero później przypomniałam sobie, że jakiś czas temu czytałam jej inną książkę: "Unik".
Pierwsze, co mnie zdenerwowało, to fakt, że zamiast zacząć od tomu pierwszego, trafiłam przypadkiem na drugi, w którym jest mnóstwo odwołań do wydarzeń z części pierwszej cyklu o Archie'm Sheridanie i Gretchen Lowell. Nie wiedziałam dokładnie, co łączyło Archiego z seryjną morderczynią, a tym bardziej ich pokręconej relacji. Właściwie to z powodu wielu niedopowiedzeń (czy raczej mojego niedoczytania pierwszej części) nie bardzo mogłam wciągnąć się w akcję. Sytuację uratowały postaci kobiece- wspomnianej już wcześniej morderczyni i oryginalnej dziennikarki, Susan (której matka została przedstawiona także ciekawie, ale jako postać dalszego "planu"). W książce tej przeplatają się właściwie dwa wątki- jeden to Archie ze swoją obsesją na punkcie Gretchen- blondynki o nieskazitelnej urodzie i wielkiej rządzy mordu, oraz drugi- w którego centrum był nieżyjący senator z przyległościami. Miałam wrażenie, że ten drugi wątek pojawił się po to, żeby w pewien sposób rozszerzyć akcję, albo ma związek z głównym wątkiem- tymczasem wyjaśnienie mnie nie usatysfakcjonowało, gdybym miała dokładnie opowiedzieć o co komu chodziło, miałabym spory problem. Czyżby zwykły "zapychacz"? Zdecydowanie bardziej zainteresowała mnie historia Gretchen Lowell oraz Archiego i jego rodziny. Jednak- jak to bywa w książkach które wydawane są w cyklach- zakończenie pozostaje otwarte. A na język polski nie przetłumaczono dalszych tomów o losach tej dwójki (z tego co widziałam, cykl "Gretchen Lowell" liczy sześć tomów).
Miałabym ochotę napisać, że był to przeciętny kryminał, jednak za kreację ciekawych postaci kobiecych podniosę swoją ocenę o jedną "gwiazdkę".

Sięgając po książkę "Wirtuoz zbrodni", myślałam, że będzie to moje pierwsze spotkanie z Autorką. Dopiero później przypomniałam sobie, że jakiś czas temu czytałam jej inną książkę: "Unik".
Pierwsze, co mnie zdenerwowało, to fakt, że zamiast zacząć od tomu pierwszego, trafiłam przypadkiem na drugi, w którym jest mnóstwo odwołań do wydarzeń z części pierwszej cyklu o...

Całkiem przyzwoity kryminał, choć jak dla mnie za bardzo przerysowany, ale za to nie ma nudy. Niewiele osób, krótkie rozdziały, więc wszystko jest przejrzyste i zrozumiałe pomimo obcych nazwisk. Na okrasę dość ostra scenka miłosna na granicy perwersji. W ogóle główny bohater jest mocno zakręconą osobą, ale o jakże ludzkich uczuciach - autorka ;). Na weekend w sam raz.

Całkiem przyzwoity kryminał, choć jak dla mnie za bardzo przerysowany, ale za to nie ma nudy. Niewiele osób, krótkie rozdziały, więc wszystko jest przejrzyste i zrozumiałe pomimo obcych nazwisk. Na okrasę dość ostra scenka miłosna na granicy perwersji. W ogóle główny bohater jest mocno zakręconą osobą, ale o jakże ludzkich uczuciach - autorka ;). Na weekend w sam raz.

Przepraszam fanów tej książki, ale jest ona parodią kryminału. Fikcja nie jest szyta grubymi nićmi, ale sznurkiem do snopowiązałki. Pogoń głupoty i absurdu jest wręcz męcząca. Seryjna morderczyni ma na sumieniu 200 ofiar... uwodzi strażnika... umyka obławie stulecia... policjant i była ofiara marzy o ponownym spotkaniu... LUDZIE RATUNKU :)Przeczytać można, książka na jeden-dwa wieczory, pod warunkiem, że nie masz nic innego do poczytania.

Przepraszam fanów tej książki, ale jest ona parodią kryminału. Fikcja nie jest szyta grubymi nićmi, ale sznurkiem do snopowiązałki. Pogoń głupoty i absurdu jest wręcz męcząca. Seryjna morderczyni ma na sumieniu 200 ofiar... uwodzi strażnika... umyka obławie stulecia... policjant i była ofiara marzy o ponownym spotkaniu... LUDZIE RATUNKU :)Przeczytać można, książka na...

Drugi tom krwawego thrillera, pełnego psychologii, szaleńczych emocji i tortur. Ale nie pozostawia trwałych traum psychicznych, można czytać :)

Drugi tom krwawego thrillera, pełnego psychologii, szaleńczych emocji i tortur. Ale nie pozostawia trwałych traum psychicznych, można czytać :)

Jak dla mnie rewelacyjna. Szkoda, że nie ma kolejnych części przetłumaczonych.

Jak dla mnie rewelacyjna. Szkoda, że nie ma kolejnych części przetłumaczonych.

świetna

świetna