bardzo dobra

bardzo dobra

44. Groza dla dzieci i młodzieży. Nie tylko Laszlo boi się ciemności

Lęk przed ciemnością to atawizm, pamiątka, którą pozostawiła nam ewolucja. Przez setki lat nadejście zmroku stanowiło dla człowieka zapowiedź zguby, jeśli ten nie zdążył się w porę ukryć. Na szczęście, sporo wody od tamtych czasów upłynęło i oswoiliśmy już noc, rozświetlając ją, jak i czym tylko się da. Mimo to, każdy doskonale zna uczucie, które dopada nas, gdy tylko znajdujemy się poza jakimkolwiek źródłem światła. Doznajemy wtedy zderzenia z tajemniczą, potężną siłą. To co za dnia pospolite i niezauważalne, nabiera wtedy zupełnie nowych kształtów i nowego wyrazu. Zazwyczaj przerażającego… Nie dziwmy się więc dzieciom, że ciemność wydaje się im groźna i zła. Przyznajmy, że sami, chociaż jesteśmy już dorośli nie raz też miewamy niezłego „pietra”, gdy nagle otoczy nas nieprzenikniony mrok…

Nie ma się co spierać z twierdzeniem, że lęk przed ciemnością jest jednym z naszych najpotężniejszych lęków okresu dzieciństwa. Bardzo ważne jest więc by opiekunowie, robili co mogą, by pomóc oswajać maluchom ów naturalny lęk i przypadkowo, go nie nasilić – wtedy bowiem może przekształcić się w nyktofobię, czyli chorobliwy lęk przed ciemnością. Z pomocą na szczęście, jak to zwykle bywa, przybywa wspaniała literatura.

Laszlo jest małym chłopcem, który boi się ciemności. Gdy tylko nadchodzi wieczór, wszystkie dźwięki, które wydaje jego duży i stary dom, a które zupełnie nie przeszkadzają mu w trakcie dnia, stają się dla niego straaaasznie niepokojące. Nadchodząca noc przypomina mu także, że w domu mieszka ktoś jeszcze, ktoś kto za dnia przebywa głównie w piwnicy i tylko czeka na to, by z niej wyjść – przerażająca CIEMNOŚĆ.

„Oczywiście nocami stamtąd wychodziła i oblepiała okna i drzwi domu. Rano wracała do piwnicy gdzie było jej miejsce.”

Pewnego razu, gdy chłopiec, jak co nocy, zmaga się z lękiem, że mrok pochłonie nie tylko otaczający go świat, ale także i jego, dzieje się coś niesamowitego: ciemność postanawia się do niego odezwać! Cichym, gęstym jak mrok głosem zaprasza go do przerażającej piwnicy. Ku naszemu zaskoczeniu, chłopiec decyduje się jej posłuchać (któż z nas by się a to zdobył?). Za odwagę, na miejscu, czeka na niego drobna nagroda.

„Laszlo. Chcę ci coś pokazać”

Ciemność w książce ukazana jest jako coś naturalnego, a strach, jako uczucie potrzebne, ale zarazem takie, które nie powinno nas zdominować. Dzięki swojej przygodzie Laszlo zrozumiał, że jego panika niczego nie zmienia, a dla samej ciemności jego lęki są bez najmniejszego znaczenia. Bardzo istotny dla znaczenia opowieści jest fakt, że chociaż krótka rozmowa sprawia, iż chłopiec zaczyna rozumieć istotę mroku, wcale nie oznacza to, że przestaje się go także nagle bać. Cała sytuacja sprawiła, że po prostu zaakceptował, to, że na pewne sprawy nie ma wpływu, nawet te, które wzbudzają jego niepokój. Historię można więc potraktować jako terapeutyczną, gdyż pomaga zrozumieć i zmierzyć się dzieciom ze swoimi lękami. Stanowi również pochwałę ciekawości wobec świata, jego eksploracji oraz samodzielnego radzenia sobie z problemami. W całej opowieści najistotniejsze jest bowiem to, że Laszlo „wyszedł” z piwnicy jako ktoś inny. Uważny czytelnik dostrzeże, konstrukcyjny, różniący się tylko jednym detalem, majstersztyk – symboliczną klamrę.

„Możesz bać się ciemności, ale ciemność się ciebie nie boi. Dlatego zawsze jest blisko”.

„Laszlo boi się ciemności” jest doskonałą pozycją dla malucha, który dopiero zaczyna przygodę z czytaniem. Tekstu jest niewiele, jest on prosty, a ilustracje ściśle obrazują treść. Przestrzeń świata przedstawionego została tutaj ukazana za pomocą kontrastu, co skupia małego czytelnika tylko na podstawowym problemie. Scenariusz do książki napisał Lemony Snicket (czyli Daniel Handler, odpowiedzialny m.in. za „Serię niefortunnych zdarzeń),dlatego w opowieści da się wyczuć lekko mroczny, nasączony suspensem, sznyt. Stworzoną przez Snicketa opowieść przepięknymi ilustracjami opatrzył Jon Klassen, który perfekcyjnie oddał ogrom strachu przed ciemnością, jego prostotę, a zarazem i głębię. Z wyjątkową finezją prowadzi on z młodym czytelnikiem grę pełną napięcia: mały snop światła przecina ogromny obszar ciemności, gdy w tle włóczy się po domu chłopiec.

Podsumowując: nietuzinkowa i wartościowa; niby prosta i uspakajająca, a jednak zmusza do myślenia nad niejednoznacznością uzyskanej odpowiedzi.

44. Groza dla dzieci i młodzieży. Nie tylko Laszlo boi się ciemności

Lęk przed ciemnością to atawizm, pamiątka, którą pozostawiła nam ewolucja. Przez setki lat nadejście zmroku stanowiło dla człowieka zapowiedź zguby, jeśli ten nie zdążył się w porę ukryć. Na szczęście, sporo wody od tamtych czasów upłynęło i oswoiliśmy już noc, rozświetlając ją, jak i czym tylko się da....

Jak tu ciemno! Jak tu ciemno! Mamo! Tato! posiedź ze mną! (Danuta Wawiłow)
Strach przed ciemnością pojawia się u większości dzieci, a czasami towarzyszy również nam dorosłym. Ciemność mieszka w każdym domu. Czasami kryje się w szafie, w pokoju, w łazience, na klatce schodowej, w piwnicy lub na strychu. Można ją też „spotkać” na zewnątrz – na ulicy, w lesie, w parku. Szelest liści, trzask gałęzi, huczący wiatr, zacinający deszcz to wszystko jeszcze potęguje strach. Jak oswoić lęk przed ciemnością?
Pomocna może okazać się lampka nocna, latarka, ukochana maskotka, kołysanka lub książka Lemony’ego Snicketa „Laszlo boi się ciemności”. Laszlo, ciemność oraz uśmiechniętą szufladę narysował Jon Klassen, przełożył na język polski Michał Rusinek, a udostępniło drukiem Wydawnictwo FRAJDA.
Bohater książki próbuje przywyknąć do ciemności. Zagląda w ciemne kąty, woła odważnie do ciemności słowa powitania - „Cześć!”. Pewnego razu ciemność przychodzi do pokoju Laszlo z deklaracją, że coś mu pokaże. Gdzie go zaprowadzi ? Co przed nim odkryje? Na co Laszlo natrafi w dolnej szufladzie komody?
Czy Laszlo pokona strach i zaprzyjaźni się z ciemnością? Mała Czytelniczko, mały Czytelniku …
„Prawie każdego wieczoru widzisz ciemność na niebie:
Ty patrzysz na gwiazdy, a ciemność patrzy z góry na ciebie.”
Książeczka dla wszystkich, którzy chcą pokonać lęk przed ciemnością i dla tych, którzy lubią zabawy w ciemnościach. Macie ochotę na czytelniczą przygodę w ciemnym pokoju, pod kocem z latarką w ręku? Czujecie dreszczyk …? Czytajcie, daję słowo to będzie prawdziwa FRAJDA!

Jak tu ciemno! Jak tu ciemno! Mamo! Tato! ...

Czy jako dzieci baliście się ciemności, a może teraz, po latach wciąż odczuwacie taki lęk? Ja jestem okropnym „bojuchem”, a kiedy przeczytam lub obejrzę film o tematyce choć ciut straszniejszej wtedy mam problemy z zaśnięciem, nawiedzają mnie koszmary i mam wrażenie, że ktoś się czai. Ciemności również się boję, choć lampki nie potrzebuję do rozświetlenia pokoju nocą.

Główny bohater książki dla dzieci, Laszlo do spokojnego snu potrzebuje jednak małej lampki. Mrok wtedy znika, a on w poczuciu bezpieczeństwa przytula się do poduszki. Kiedy jednak przepala się żarówka, chłopiec musi pokonać własne lęki i zejść do piwnicy. Pomoże mu w tym… ciemność.

Nowa książka J. Klassena zachowana jest w dość mrocznej odsłonie, na wszystkich stronach dominuje ciemność. Pod okiem dorosłego, mali czytelnicy przeżyją z Laszlo fajną przygodę – wcale nie taką straszną. Czy opowieść pomoże uporać się z lękami, a ciemność okaże się wcale nie taką złą? Sprawdźcie sami .

Czy jako dzieci baliście się ciemności, a może teraz, po latach wciąż odczuwacie taki lęk? Ja jestem okropnym „bojuchem”, a kiedy przeczytam lub obejrzę film o tematyce choć ciut straszniejszej wtedy mam problemy z zaśnięciem, nawiedzają mnie koszmary i mam wrażenie, że ktoś się czai. Ciemności również się boję, choć lampki nie potrzebuję do rozświetlenia pokoju nocą....

"Laszlo boi się ciemności", to historia o chłopcu, który jak sam tytuł mówi, boi się ciemności.
Zawsze musi mieć zapalone światełko.
Aż pewnego razu żarówka się przepala, a wtedy ciemność się odzywa i stara się wesprzeć go w tym strachu.

Niby zamysł na historyjkę dla maluchów był ciekawy, ale czegoś mi zabrakło.
Sięgnęłam po tę książkę przede wszystkim dlatego, że mój syn to też taki trochę straszek z różnych powodów. Myślałam, że ta książka w jakiś sposób nakieruje myślenie małej główki na to, że nie trzeba się bać, ale okazało się, że to opowiadanie skończyło się szybciej niż zaczęło. Sama jak czytałam to, to się zastanowiłam czy to na pewno wszystko.... Jakoś tak miałam wrażenie, że trochę na łapu capu to było stworzone. I nie mam tutaj zamiaru nikogo obrazić, dlatego podkreślam, TO SĄ TYLKO MOJE WRAŻENIA! Ktoś inny może mieć inne i dla niego ta książka może być mega wartościowa.
No dla mnie nie jest.

"Laszlo boi się ciemności", to historia o chłopcu, który jak sam tytuł mówi, boi się ciemności.
Zawsze musi mieć zapalone światełko.
Aż pewnego razu żarówka się przepala, a wtedy ciemność się odzywa i stara się wesprzeć go w tym strachu.

Niby zamysł na historyjkę dla maluchów był ciekawy, ale czegoś mi zabrakło.
Sięgnęłam po tę książkę przede wszystkim dlatego, że mój syn...

Tytuł: "Laszlo boi się ciemności"
Autor: Lemony Snicket
Data premiery: 25.01.2023r.
Wydawnictwo: Frajda


"Laszlo boi się ciemności" to bardzo fajna książeczka dla dzieci. Mało w niej słów ale za to piękne ilustracje obrazują wszystko (chociaż przeważa tu czarny, który symbolizuje ciemność 🙈).
.
.
Laszlo to chłopczyk, który nie lubi ciemności. Zasypia zawsze z lampką zaświeconą w swoim pokoju. Pewnego dnia lampka się zepsuła.. I ciemność zawitała do Laszla. Zaprosiła go tam, gdzie chłopczyk bał się chodzić - do piwnicy...
Przełamał strach i... znalazł w niej lampkę, którą mógł zaświecić w swoim pokoju :-)
.
.
Jak widzicie książeczka naprawdę fajna. Mnie się podobała, więc mam nadzieję, że i Piotruś gdy będzie starszy to będzie zadowolony 💛⭐

Tytuł: "Laszlo boi się ciemności"
Autor: Lemony Snicket
Data premiery: 25.01.2023r.
Wydawnictwo: Frajda


"Laszlo boi się ciemności" to bardzo fajna książeczka dla dzieci. Mało w niej słów ale za to piękne ilustracje obrazują wszystko (chociaż przeważa tu czarny, który symbolizuje ciemność 🙈).
.
.
Laszlo to chłopczyk, który nie lubi ciemności. Zasypia zawsze z lampką...

Lubię czasami, a ostatnio nawet często, sięgać po książki dla dzieci. Są proste w odbiorze, budzą wspomnienia z własnego dzieciństwa i zostają w głowie, by móc je potem komuś opowiedzieć. Zwłaszcza kiedy pracuje się z dziećmi lub ma takowe własne "pod ręką".
⬛ Książka działa na wyobraźnię, a ma ją każdy, nie tylko dziecko. Nie wiem czy książka jest dla każdego. Na pewno nie dla młodszego dziecka. Wydaje mi się, a tutaj odzywa się we mnie duch pedagoga, że książka wymaga obecności mądrego towarzysza, który co nieco oswoi i wytłumaczy. Lektura wizualnie lekko mroczna i może wystraszyć małego i samodzielnego czytelnika. Jednakże przy odpowiednim komentarzu może stanowić genialny punkt wyjścia do oswajania strachu. Czarne i ciemne z pokolenia na pokolenie kojarzy się z czymś tajemniczo strasznym. Mimo wszystko będzie budować tutaj poczucie bezpieczeństwa, bowiem wszystko ma swój cel i jest po coś. Treść genialnie wykorzystał ilustrator. Stosując metodę światłocienia oryginalnie opatrzył ją ilustracjami. Zabawa światłem może się zatem spodobać i wprowadzić spokój i logiczne wytłumaczenie.
⬛ Tak, jak w każdą książkę, trzeba się tutaj mocno wczytać. Pobieżne przeglądanie może dać zupełnie inny skutek. Bohater jest dzieckiem. Dał się przekonać i dał radę. Inni też dadzą. Trzeba tylko ich właśnie umiejętnie do tego przekonać.
Czy rzeczywiście to, co dla dziecka, musi być zawsze utrzymywane w jasnych tonacjach? Czy trzeba separować młodych od strachu i ciemności? Wydaje mi się, że wszystko trzeba oswajać. Modne staje się obecnie określenie pokolenia "płatkami śniegu". To ludzie przerażeni, roszczeniowi i zapatrzeni w SM. Czy rzeczywiście tego chcemy? Tak ma wyglądać świat kolejnych pokoleń? Oswajajmy ich ze światem, takim jakim jest. Z dobrem i złem. Z jasnością i ciemnością!
⬛ Podobało mi się.
Lęk dostał inny wymiar.
A Wy zobaczcie i osądźcie sami...

Lubię czasami, a ostatnio nawet często, sięgać po książki dla dzieci. Są proste w odbiorze, budzą wspomnienia z własnego dzieciństwa i zostają w głowie, by móc je potem komuś opowiedzieć. Zwłaszcza kiedy pracuje się z dziećmi lub ma takowe własne "pod ręką".
⬛ Książka działa na wyobraźnię, a ma ją każdy, nie tylko dziecko. Nie wiem czy książka jest dla każdego. Na pewno nie...

“Laszlo boi się ciemności” Lemony’ego Snicketa z ilustracjami Jona Klasenna to pierwsza nowość, jaka wpadła w moje ręce tego roku. Książka ukazała się dzięki pracy wydawnictwa Frajda. Dotarła do mnie pięknie wydana książeczka z twardą oprawą, której głównymi bohaterami są Laszlo, chłopiec mieszkający w domu oraz ciemność, która zajęła piwnicę.

“Laszlo boi się ciemności” to książka, która porusza temat chyba najczęściej występującego lęku wśród dzieci, ciemności. Książka wyraźnie pokazuje, że chłopiec boi się jej, boi się nieznanego, które może kryć się w mroku, natomiast sama ciemność nie boi się chłopca. Przychodzi, kiedy jej się podoba. Laszlo rozmawia z ciemnością, próbuje się z nią oswoić. To jest książka, która doskonale pokazuje, że można żyć ze swoimi lękami, a często nie są one tak straszne, jak nam się wydaje. Ogromnie Wam polecam tę styczniową premierę! Wydawnictwo Frajda robi dobrą robotę, powierzając w ręce rodziców i dzieci tak mądre i atrakcyjne książki!

“Laszlo boi się ciemności” Lemony’ego Snicketa z ilustracjami Jona Klasenna to pierwsza nowość, jaka wpadła w moje ręce tego roku. Książka ukazała się dzięki pracy wydawnictwa Frajda. Dotarła do mnie pięknie wydana książeczka z twardą oprawą, której głównymi bohaterami są Laszlo, chłopiec mieszkający w domu oraz ciemność, która zajęła piwnicę.

“Laszlo boi się ciemności” to...

"Ciemność mieszkała w tym samym domu co Laszlo: w wielkim domu ze skrzypiącym dachem, twardymi, zimnymi szybami w oknach i mnóstwem schodów."

"Laszlo boi się ciemności" to krótka lecz treściwa książeczka dla dzieci, która mówi o strachu przed ciemnością. Laszlo mieszka w domu, w którym ciemność zamieszkiwała różne jego kąty. Wychodził z założenia, że jeśli sam będzie odwiedzał ciemność, ona do niego nie przyjdzie. A co zrobi, kiedy przyjdzie?
Książeczka jest pięknie zilustrowana, mimo że pojawia się w niej dużo ciemności. Treści jest bardzo mało, dzięki czemu jest to lektura dosłownie na minutę lub dwie. Skłania do dyskusji z dzieckiem na temat ciemności i jak sobie radzić ze strachem przed nią.
Muszę jednak zaznaczyć, że nie jest to książeczka dla małych dzieci. Przez czarny kolor i ilustracje z latarką, młodsze dzieci mogą się zwyczajnie przestraszyć. Z moją prawie już pięciolatką czytaliśmy ją w dzień i to był odpowiedni moment na lekturę. Ze swojej strony polecam.

"Ciemność mieszkała w tym samym domu co Laszlo: w wielkim domu ze skrzypiącym dachem, twardymi, zimnymi szybami w oknach i mnóstwem schodów."

"Laszlo boi się ciemności" to krótka lecz treściwa książeczka dla dzieci, która mówi o strachu przed ciemnością. Laszlo mieszka w domu, w którym ciemność zamieszkiwała różne jego kąty. Wychodził z założenia, że jeśli sam będzie...

Jeśli nazwisko autora wydaje wam się znajome, to bardzo dobrze kojarzycie. W końcu to pseudonim artystyczny, pod którym wydane zostały książki z cyklu Seria niefortunnych zdarzeń. Teraz zaś autor proponuje książkę dla najmłodszych, której głównym tematem jest... lęk.

W tej prostej, minimalistycznej opowieści mamy do czynienia z małym chłopcem i jego dużym strachem. Irracjonalnym z punktu widzenia dorosłego, ale dla dziecka bardzo realnym. Mały Laszlo tak bardzo boi się ciemności, że śpi z latarką i przy włączonej lampce. Tyle że lampki bywają zawodne, a żarówki się przepalają. I wtedy trzeba się ze strachem zmierzyć. Zejść do piwnicy, stanąć oko w oko z tym, co przeraża najbardziej. I nagle się okazuje, że... lęk gdzieś po drodze znika.

W tej książce autor nie bagatelizuje strachu dziecka, a jednocześnie pięknie pokazuje, że często to wyobraźnia lęk potęguje. A jeśli zdobędziemy się na odwagę i zmierzymy z tym, co nas przeraża, możemy ten strach osłabić, a nawet przezwyciężyć.

To książka o nieskomplikowanej fabule i napisana bardzo prostym językiem, a jednak bardzo czytelna i sugestywna. Głównie dzięki ilustracjom Jona Klassena. Ilustracjom ciemnym, niemalże monochromatycznym, równie jak tekst prostym. I równie jak tekst istotnym, ponieważ tę historię współtworzą warstwa tekstowa i graficzna. To, czego nie ma w tekście, znajdziemy na ilustracjach, a to, co nie zostało narysowane, dopowiada tekst. Widać tu świetną, przemyślaną kooperację autora i rysownika.

Opowieść o Laszlu i jego lęku w piękny sposób zachęca, by mierzyć się z lękiem, pomaga pokazać, że nie zawsze jest się czego bać, a jednocześnie nie ma w niej nic deprecjonującego dziecięce lęki. Pięknie wydana, ładnie napisana i fantastycznie zilustrowana książka z pewnością spodoba się przedszkolakom i ich rodzicom, tym bardziej że jest świetnym punktem wyjścia do rozmowy o tym, czego się boimy.

Jeśli nazwisko autora wydaje wam się znajome, to bardzo dobrze kojarzycie. W końcu to pseudonim artystyczny, pod którym wydane zostały książki z cyklu Seria niefortunnych zdarzeń. Teraz zaś autor proponuje książkę dla najmłodszych, której głównym tematem jest... lęk.

W tej prostej, minimalistycznej opowieści mamy do czynienia z małym chłopcem i jego dużym strachem....