Książka składa się z czterech części, z których pierwsze trzy dotyczą ludów pierwotnych w Azji i Oceanii oraz ich obyczajów związanych z męskością i kobiecością. Z kolei ostatnia część skupia się na społeczeństwie amerykańskim.
Rozumiem, że ta książka (i w ogóle dorobek M. Mead) była w pewnym momencie ważna dla antropologii. Nie jestem jednak antropologiem, więc nie jestem w stanie ocenić jej wkładu w rozwój dyscypliny naukowej. Pewnie nie wszystkie książki protoplastów warto czytać, bo kiepsko się zestarzały.
Jako laik mam poczucie, że książka sporo traci na tym, że została napisana i wydana 75 lat temu. Nie ukrywam też, że szukałem refleksji o naszym, zachodnim społeczeństwie, ewentualnie przez pryzmat obyczajów ludów pierwotnych. Do pewnego stopnia to dostałem (np. opis randkowania jako sposobu na popularność w grupie rówieśniczej był interesujący),ale widać, że w krajach Zachodu od 1949 r. bardzo dużo się zmieniło. Jest to jednak opis świata sprzed rewolucji seksualnej. Tym bardziej opisy ludów pierwotnych nie były specjalnie interesujące i relewantne dla współczesności.
Ponadto mam poczucie, że książka traci na specyficznej konstrukcji. Z reguły autorka prowadzi pewną obserwację, a następnie podaje wniosek. Wszystko to mieści się w obrębie jednego akapitu. Sprawia to, że w książce jest pewnie kilkaset małych wniosków, które niespecjalnie się łączą w jakąś ogólniejszą konkluzję. Może poza taką, że kobiecość to rodzenie dzieci, a męskość to w sumie nie wiadomo, co nie jest zbyt wyrafinowane intelektualnie.

Książka składa się z czterech części, z których pierwsze trzy dotyczą ludów pierwotnych w Azji i Oceanii oraz ich obyczajów związanych z męskością i kobiecością. Z kolei ostatnia część skupia się na społeczeństwie amerykańskim.
Rozumiem, że ta książka (i w ogóle dorobek M. Mead) była w pewnym momencie ważna dla antropologii. Nie jestem jednak antropologiem, więc nie jestem...

Ciekawa ze względu na opisu obyczajów u zupełnie egzotycznych z punktu widzenia kultury zachodu ludzi.Z drugiej strony za długa,za ciężko napisana i przez to dosyć nudna.

Ciekawa ze względu na opisu obyczajów u zupełnie egzotycznych z punktu widzenia kultury zachodu ludzi.Z drugiej strony za długa,za ciężko napisana i przez to dosyć nudna.

Ciężko mi się odnieść do tej książki. Nie jest ona łatwą i przyjemną pozycją, którą można poczytać wieczorami do poduszki. To bardziej naukowy wywód, często monotonny i nieciekawy. Co nie oznacza, że cała książka jest nudna i niewarta uwagi. Wręcz przeciwnie.

Pomimo naukowego charakteru, napisana jest przestępnym językiem. Margaret Mead zrobiła co mogła aby jej badania przekazać czytelnikowi jak najbardziej zrozumiale i w jak najlepszym sposób.

Chęć porównania ludów tubylczych ze współczesnym społeczeństwem USA jest bardzo ciekawym zagraniem. Dzięki temu manewrowi można zauważyć mnóstwo schematów wg których żyjemy i wg których działa nasze społeczeństwo. Książka pozwala spojrzeć na świat i nasze życia z zupełnie innej strony. I to jest wielkim atutem tej pozycji. Autorka skupia się na roli mężczyzny i kobiety w tych społeczeństwach i pokazuje wszystkie różnice.

Wszystkich, którzy chcą zobaczyć jakie schematy wpoiło nam społeczeństwo jeśli chodzi o podział na płeć. Zrzuca klapki z oczu.

Ciężko mi się odnieść do tej książki. Nie jest ona łatwą i przyjemną pozycją, którą można poczytać wieczorami do poduszki. To bardziej naukowy wywód, często monotonny i nieciekawy. Co nie oznacza, że cała książka jest nudna i niewarta uwagi. Wręcz przeciwnie.

Pomimo naukowego charakteru, napisana jest przestępnym językiem. Margaret Mead zrobiła co mogła aby jej badania...