Nekroskop 2. Wampiry

To jest jakiś żart. Książkę ratują TYLKO i wyłącznie opowiadania o Tiborze i Fetorze cała reszta to... nie wiem nawet jak to napisać. Jakiś żart? Tyle nielogiczności, braku spójności i dziur w rozumowaniu dawno nie czytałem. Końcówka z dzieckiem... dajcie mi siły! Jak można było tak skaszanić fajny pomysł? To było żałosne. Mam wrażenie, że autor sam się pogubił w swoim rozumowaniu. Najpierw pisze, że czas nie istnieje a potem bohater go nie ma i musi się spieszyć itd... Zdaje sobie sprawę, że to fantastyka i można naciągać i wymyślać cuda na kiju ale trzeba być konsekwentnym a tu tej konsekwencji bardzo brakuje.

To jest jakiś żart. Książkę ratują TYLKO i wyłącznie opowiadania o Tiborze i Fetorze cała reszta to... nie wiem nawet jak to napisać. Jakiś żart? Tyle nielogiczności, braku spójności i dziur w rozumowaniu dawno nie czytałem. Końcówka z dzieckiem... dajcie mi siły! Jak można było tak skaszanić fajny pomysł? To było żałosne. Mam wrażenie, że autor sam się pogubił w swoim...

Ależ wyobraźnię miał Autor, ależ to momentami zawikłane. Myślałem, że będzie prostsze i bardziej dla dzieci. A że jest takie jakie jest - szalenie mi się podoba!! Scena w kościele - miodzio.

Ależ wyobraźnię miał Autor, ależ to momentami zawikłane. Myślałem, że będzie prostsze i bardziej dla dzieci. A że jest takie jakie jest - szalenie mi się podoba!! Scena w kościele - miodzio.

Wampiry to druga część serii Nekroskop. Nasz główny bohater Harry Keogh zginął w pierwszej części całej serii ale czy na pewno? Harry jest nekroskopem, nie nekromantą – jego umiejętność pozwala komunikować się ze zmarłymi. W drugiej części dochodzą nam jeszcze wampiry. Poznajemy tutaj Tibora Ferenczyego i jego historię jak to stał się jednym z nieśmiertelnych. Ciężarna kobieta, która znajduje się na jego grobie zostaje przez niego skażona a dokładnie zostaje skażone jej dziecko. I tak poznajemy historię Juliana – chłopca skażonego od urodzenia przez swego ojca. Postanawia on zawładnąć ludzkością. A powstrzymać go może jedynie Harry Keogh, który teraz jest niejasnym tworem znajdującym się w przestrzeni Mobiusa. Jednak największym jego problemem jest to że nie posiada on ciała…..
Mamy tutaj drugi to historii, którą rozpoczęliśmy w „Nekroskopie”. Autor dalej rozwija wątki rozpoczęte w pierwszej części. Znowu mamy nawiązania do zamku w którym gromadzą się radzieckie służby od działań paranormalnych a także ich brytyjski odpowiednik. Mamy więc tutaj wszystko czego potrzebujemy: siły nadprzyrodzone, wampiry i walkę organizacji szpiegowskich więc czego więcej można chcieć.

Wampiry to druga część serii Nekroskop. Nasz główny bohater Harry Keogh zginął w pierwszej części całej serii ale czy na pewno? Harry jest nekroskopem, nie nekromantą – jego umiejętność pozwala komunikować się ze zmarłymi. W drugiej części dochodzą nam jeszcze wampiry. Poznajemy tutaj Tibora Ferenczyego i jego historię jak to stał się jednym z nieśmiertelnych. Ciężarna...

Po znakomitym pierwszym tomie sięgnąłem po kolejny i no, może kwestia oczekiwań, ale rozczarował nieco i umęczył. Klimat w porządku, ale niesamowicie przegadany. Większość powieści to backstory głównych postaci, ESP wojna spada gdzieś na dalszy plan, czytałem na raty. Jak Wywiad z wampirem, ale nudniejsze. Będę sięgał dalej po serię i zobaczymy co następne części przyniosą.

Po znakomitym pierwszym tomie sięgnąłem po kolejny i no, może kwestia oczekiwań, ale rozczarował nieco i umęczył. Klimat w porządku, ale niesamowicie przegadany. Większość powieści to backstory głównych postaci, ESP wojna spada gdzieś na dalszy plan, czytałem na raty. Jak Wywiad z wampirem, ale nudniejsze. Będę sięgał dalej po serię i zobaczymy co następne części przyniosą.

Drugi "Nekroskop" autorstwa Briana Lumleya daję radę.Czyta się równie dobrze jak pierwszy,choć nie ma już tego typowego dla pierwszych części BOOM.

W tym tomie poznajemy bardziej historię dwóch wampirów z poprzedniej części.Można powiedzieć że połowa tego "Nekroskopu" zgodnie z podtytułem "Wampiry",jest właśnie o nich.

Na pewno sięgnę po następne odsłony tej serii, i tyle...

Drugi "Nekroskop" autorstwa Briana Lumleya daję radę.Czyta się równie dobrze jak pierwszy,choć nie ma już tego typowego dla pierwszych części BOOM.

W tym tomie poznajemy bardziej historię dwóch wampirów z poprzedniej części.Można powiedzieć że połowa tego "Nekroskopu" zgodnie z podtytułem "Wampiry",jest właśnie o nich.

Na pewno sięgnę po następne odsłony tej serii, i...

Brian Lumley w doskonalej formie. Drugi tom lepszy od pierwszego. W mistrzowski sposób kontynuuje losy Harry' ego i Starego Potwora- Tibora Ferenczego. Nie sposób oderwać się od lektury. Jedna z lepszych książek o wampirach, jakie do tej pory czytałam. Polecam

Brian Lumley w doskonalej formie. Drugi tom lepszy od pierwszego. W mistrzowski sposób kontynuuje losy Harry' ego i Starego Potwora- Tibora Ferenczego. Nie sposób oderwać się od lektury. Jedna z lepszych książek o wampirach, jakie do tej pory czytałam. Polecam

Bardzo dobry drugi tom serii. Nie pisany na siłę, odmienne od tomu I, równie dobre pomysły na fabułę, czytało się bardzo dobrze. Duży plus za rozwinięcie średniowiecznych wątków z Tiborem.
Jedyne co razi, to literówki, ale to przecież Phantom Press i początki wolnego rynku ;)

Bardzo dobry drugi tom serii. Nie pisany na siłę, odmienne od tomu I, równie dobre pomysły na fabułę, czytało się bardzo dobrze. Duży plus za rozwinięcie średniowiecznych wątków z Tiborem.
Jedyne co razi, to literówki, ale to przecież Phantom Press i początki wolnego rynku ;)

Cykl Nekroskop - nie można się oderwać! Fenomenem jest to, że tyle napisanych części, a tak samo historia fascynuje, nawet może coraz bardziej...:-)

Cykl Nekroskop - nie można się oderwać! Fenomenem jest to, że tyle napisanych części, a tak samo historia fascynuje, nawet może coraz bardziej...:-)

Moce Harryego są teraz BARDZO ograniczone. Z tego powodu INTESP musi samo poradzić sobie z nowym zagrożeniem. Ponieważ Wampiry wciąż chodzą po tym świecie...

Moce Harryego są teraz BARDZO ograniczone. Z tego powodu INTESP musi samo poradzić sobie z nowym zagrożeniem. Ponieważ Wampiry wciąż chodzą po tym świecie...

Pochłonąłem w tydzień. Czyli lekko, miło i bez stresu.

Pochłonąłem w tydzień. Czyli lekko, miło i bez stresu.