Tom "Cisza" zbiera utwory z około dziesięciu lat, tak przynajmniej można wnioskować po umieszczonych pod niektórymi wierszami datach. Znamienny dla Polski rok 1982 to data, która jest przypisana dla pierwszego wiersza w książce.
Niektóre utwory dotykają politycznej rzeczywistości Polski lat 80-tych, stanowią przez to wyjątkową kronikę nastrojów tamtego czasu. Słowo "niektóre" może nie jest tu na miejscu, gdyż największy wiersz, czy raczej poemat, tytułowa "Cisza" dotyczy tamtego czasu, zdominowanego przez dezorientację i strach. Ale ta poezja to nie jest wspinanie się na wyżyny patetyczności, przywoływanie narodowych świętości. Raczej udaje się tego dokonać poecie poprzez odwołanie się do różnych językowych potworków, dykcji reklam, nowomowy i wszelkiego literackiego szumu. Co znamienne, poeta zaznacza, że poezja "naprawdę jest wszędzie" (z wiersza "Gdzie jest poezja") i trudno mniemać, iż jest to powiedziane serio, skoro jako przykład tekstów, w których poezja się "objawia" wymienia programy telewizyjne czy dokumenty kościelne.
Nie będę się starał w tym miejscu wydobyć wszystkich atutów tego tomu, ponieważ trzeba by w tym celu rozpracowywać każdy wiersz z osobna, bo tak naprawdę bardzo się one od siebie różnią, z korzyścią dla budowy tomu, jak i dla czytelnika.
Pozostaje tylko wejść w "romans z tekstem" i spróbować zakochać się w tej poezji, jeśli jeszcze nie miało miejsce "pierwsze wejrzenie", a to całkiem możliwe, bo Zadura niby to znany, niby ceniony, ale w bibliotekach z jego książkami nieraz kruchutko.

Tom "Cisza" zbiera utwory z około dziesięciu lat, tak przynajmniej można wnioskować po umieszczonych pod niektórymi wierszami datach. Znamienny dla Polski rok 1982 to data, która jest przypisana dla pierwszego wiersza w książce.
Niektóre utwory dotykają politycznej rzeczywistości Polski lat 80-tych, stanowią przez to wyjątkową kronikę nastrojów tamtego czasu. Słowo...