klasyka kryminału ,bohater prowadzi dochodzenie w stylu Chandlera.

klasyka kryminału ,bohater prowadzi dochodzenie w stylu Chandlera.

Ta książka to pułapka!
Sięgnęłam po nią, by na moment odetchnąć od bardzo długiej serii. Przeszło mi przez myśl, że taka mała, cieniutka książka nic mi nie może zrobić.
Nic bardziej mylnego.
Od pierwszego rozdziału pochwyciła mnie w swoje szpony i nie puszczała, dopóki nie przeczytałam całej!
Było wszystko to co lubię i co potrzebowałam w tamtej chwili - błyskotliwy bohater o ciętym języku, piękne kobiety, klejnoty i śledztwo, oraz zakończenie czytane z wstrzymanym oddechem.
Naprawdę polecam! 😊

Ta książka to pułapka!
Sięgnęłam po nią, by na moment odetchnąć od bardzo długiej serii. Przeszło mi przez myśl, że taka mała, cieniutka książka nic mi nie może zrobić.
Nic bardziej mylnego.
Od pierwszego rozdziału pochwyciła mnie w swoje szpony i nie puszczała, dopóki nie przeczytałam całej!
Było wszystko to co lubię i co potrzebowałam w tamtej chwili - błyskotliwy...

"Niebieskie pożegnanie" jest to dość niestandardowy kryminał, poruszający przemoc fizyczna i seksualną wobec kobiet, połączona z chciwością i czystym złem. Sama koncepcja książki jest dosyć ciekawa, postacie są świetnie wykreowane, a samą książkę czyta się szybko i dość dobrze, mimo że dzieje się w latach 90. Zakończenie trochę zaskakuje, a trochę jest do przewidzenia.
Moja ogólna ocena to:
⭐⭐⭐⭐⭐⭐⭐/10

"Niebieskie pożegnanie" jest to dość niestandardowy kryminał, poruszający przemoc fizyczna i seksualną wobec kobiet, połączona z chciwością i czystym złem. Sama koncepcja książki jest dosyć ciekawa, postacie są świetnie wykreowane, a samą książkę czyta się szybko i dość dobrze, mimo że dzieje się w latach 90. Zakończenie trochę zaskakuje, a trochę jest do przewidzenia....

Cudownie napisana książka w czarno-kryminalnym stylu.
Strefa noir bardzo dobrze czuje się w pełnym słońcu. U Chandlera i Hammetta była to np. California, tutaj zaś jest Floryda.
Co tu dużo gadać - klasyka kryminału. Tak już się nie pisze; prosto, zwięźle, mocno, ale z głębią, refleksją, bez brokatu.

Cudownie napisana książka w czarno-kryminalnym stylu.
Strefa noir bardzo dobrze czuje się w pełnym słońcu. U Chandlera i Hammetta była to np. California, tutaj zaś jest Floryda.
Co tu dużo gadać - klasyka kryminału. Tak już się nie pisze; prosto, zwięźle, mocno, ale z głębią, refleksją, bez brokatu.

Książka dotyka bardzo ciężkiego tematu, przemocy wobec koniet i byciu ofiarą.
Autor opisuje losy dwóch skrzywdzonych, można powiedzieć zniszczonych kobiet przez kata. Kobiety są tak zastraszone, że nawet nie szukają pomocy i ratunku, tylko tkwią w cierpieniu.
Oczywiście na swojej drodzie spotykają bohatera, który mści się na oprawcy i wszystko kończy się dobrze i szczęśliwie.
Przyznaję, liczyłam na dużo więcej.

Książka dotyka bardzo ciężkiego tematu, przemocy wobec koniet i byciu ofiarą.
Autor opisuje losy dwóch skrzywdzonych, można powiedzieć zniszczonych kobiet przez kata. Kobiety są tak zastraszone, że nawet nie szukają pomocy i ratunku, tylko tkwią w cierpieniu.
Oczywiście na swojej drodzie spotykają bohatera, który mści się na oprawcy i wszystko kończy się dobrze i...

Autor bardzo ceniony w USA, u nas mało znany, a szkoda. Świetna mieszanka akcji i psychologii na poziomie rzadko spotykanym w kryminałach. Do tego ciekawy obraz społeczeństwa amerykańskiego sprzed jakichś 50 lat, który już w większości przeminął, ale w pewnej mierze nadal jest aktualny. Wielu może razić sposób portretowania kobiet, ale tak to wtedy w Stanach było. Warto.

Autor bardzo ceniony w USA, u nas mało znany, a szkoda. Świetna mieszanka akcji i psychologii na poziomie rzadko spotykanym w kryminałach. Do tego ciekawy obraz społeczeństwa amerykańskiego sprzed jakichś 50 lat, który już w większości przeminął, ale w pewnej mierze nadal jest aktualny. Wielu może razić sposób portretowania kobiet, ale tak to wtedy w Stanach było. Warto.

Taka taka ta książka. Niby jest akcja, niby główny bohater wyraźny, odważny, przystojny, ale czegoś mi jednak brakowało. Szybko się czytało, ale czy wrócę do tego autora...nie jestem pewna.

Taka taka ta książka. Niby jest akcja, niby główny bohater wyraźny, odważny, przystojny, ale czegoś mi jednak brakowało. Szybko się czytało, ale czy wrócę do tego autora...nie jestem pewna.

Krótka lektura wprowadzająca czytelnika w świat Travisa McGee. Bardzo fajnie napisana, dobrze wykreowane i wiarygodne postacie. Akcja trzyma w napięciu i zaskakuje. Spodziewałem się raczej trywialnej powieści o gościu, który ma farta w życiu, a dostałem dobrze napisaną, traktującą wielu problemach natury psychologicznej powieść.
Polecam

Krótka lektura wprowadzająca czytelnika w świat Travisa McGee. Bardzo fajnie napisana, dobrze wykreowane i wiarygodne postacie. Akcja trzyma w napięciu i zaskakuje. Spodziewałem się raczej trywialnej powieści o gościu, który ma farta w życiu, a dostałem dobrze napisaną, traktującą wielu problemach natury psychologicznej powieść.
Polecam

Jak na kryminał to wybitna literatura. Autor przez lekki sposób pisania i ukazanie psychologicznej głębi oryginalnego detektywa podnosi kryminał do wyższej rangi. Polecam!, a także stworzenie

Jak na kryminał to wybitna literatura. Autor przez lekki sposób pisania i ukazanie psychologicznej głębi oryginalnego detektywa podnosi kryminał do wyższej rangi. Polecam!, a także stworzenie

Bardzo szybko czyta się ta książkę, jest ciekawa i potrafi wciągnąć, niestety obrot sprawy w połowie książki się zmiania i wszystko co wydawało by się przewidujace juz takie nie jest, niestety i zakończenie jest kiepskie, a tego bardzo nie lubię w ksiazkach - zawsze można przeczytać i samemu się przekonac.

Bardzo szybko czyta się ta książkę, jest ciekawa i potrafi wciągnąć, niestety obrot sprawy w połowie książki się zmiania i wszystko co wydawało by się przewidujace juz takie nie jest, niestety i zakończenie jest kiepskie, a tego bardzo nie lubię w ksiazkach - zawsze można przeczytać i samemu się przekonac.