Dwanaścioro z Paryża

Kolejny genialny tom. Jeżeli komuś podobał się tom 1 cyklu o Tannhauserze pt. "Religia" to powinien przeczytać również i tę część. Genialna odskocznia dla miłośników akcji i historii, w której razem z Matthiasem zwiedzicie Paryż podczas rzezi hugenotów.

Kolejny genialny tom. Jeżeli komuś podobał się tom 1 cyklu o Tannhauserze pt. "Religia" to powinien przeczytać również i tę część. Genialna odskocznia dla miłośników akcji i historii, w której razem z Matthiasem zwiedzicie Paryż podczas rzezi hugenotów.

Książka przyjemna w czytaniu. Niestety o wiele słabsza niż poprzednia część.

Książka przyjemna w czytaniu. Niestety o wiele słabsza niż poprzednia część.

W porównaniu do pierwszego tomu umiarkowane rozczarowanie. O ile w 'Religii" główny bohater był przedstawiony jako sprawny i waleczny wojownik, to tutaj zmienia się w jakiegoś niemal nieśmiertelnego superbohatera, eksterminującego w pojedynkę tabuny przeciwników. Natomiast kontekst historyczny i wątki poboczne przedstawione są w ciekawy sposób.

W porównaniu do pierwszego tomu umiarkowane rozczarowanie. O ile w 'Religii" główny bohater był przedstawiony jako sprawny i waleczny wojownik, to tutaj zmienia się w jakiegoś niemal nieśmiertelnego superbohatera, eksterminującego w pojedynkę tabuny przeciwników. Natomiast kontekst historyczny i wątki poboczne przedstawione są w ciekawy sposób.

Po genialnej "Religii" więcej należy się spodziewać po autorze. Książka, która odwołuje się do Nocy Św. Bartłomieja siłą rzeczy musi być brutalna, więc nie to jest jej minusem. Tym co sprawia, że pod koniec czyta się ją już ze znudzeniem jest "nieśmiertelność" Mattiasa Tannhäusera, który w pojedynkę potrafi pokonać całe oddziały wroga i strzały oraz kule się go nie imają. Widać, że autorowi pod koniec zabrakło pomysłu na zakończenie tej opowieści, bo początek i rozwinięcie fabuły były dobre.

Po genialnej "Religii" więcej należy się spodziewać po autorze. Książka, która odwołuje się do Nocy Św. Bartłomieja siłą rzeczy musi być brutalna, więc nie to jest jej minusem. Tym co sprawia, że pod koniec czyta się ją już ze znudzeniem jest "nieśmiertelność" Mattiasa Tannhäusera, który w pojedynkę potrafi pokonać całe oddziały wroga i strzały oraz kule się go nie imają....

Krwawo, krwawo, krwawo i jeszcze bardziej krwawo

Krwawo, krwawo, krwawo i jeszcze bardziej krwawo

Po kapitalnej Religii miałem duże oczekiwania, niestety Dwanaścioro z Paryża nie do końca im sprostał. Miło poczytać o dalszych perypetiach bohaterów poprzedniego tomu i tak do połowy książka jest bardzo OK. Ale w pewnym momencie na ciągła, wydawałoby się, że niekończąca się jatka serwowana przez bohatera zaczyna męczyć i nużyć. Tym bardziej, że coraz mniej w tym wszystkim sensu, a bohater wydaje się być niczym Rambo, który zabijał dziesiątki przeciwników, a samego go ledwo drasnęli. No proszę.... Willocks ma jednak lekkie pióro i dobrze się czyta, ale uciąłbym z 150 stron i koniec obmyślił inaczej

Po kapitalnej Religii miałem duże oczekiwania, niestety Dwanaścioro z Paryża nie do końca im sprostał. Miło poczytać o dalszych perypetiach bohaterów poprzedniego tomu i tak do połowy książka jest bardzo OK. Ale w pewnym momencie na ciągła, wydawałoby się, że niekończąca się jatka serwowana przez bohatera zaczyna męczyć i nużyć. Tym bardziej, że coraz mniej w tym wszystkim...

"Religia" miała klimat. Tutaj też się dobrze zaczęło. Znów losy Mattiasa zostały wymieszane z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi. Znów jest brutalnie i cynicznie, a to lubię. Ale im głębiej w książkę, tym bardziej żenująco. Autor, jak to się mówi, pojechał po bandzie. Tannhauser stał się jakąś hybrydą Terminatora i Dalajlamy. Jakby dalej pociągnąć akcję to skończył by jako nowy król Francji a może i papież. Wyrżnął pół Paryża i adoptował gromadkę dzieci. Wzruszające. Carla za to została świętą, która nawróciła na dobrą drogę całą bandycką dzielnicę miasta i to przy własnym porodzie. Końcówka książki to już pełnowymiarowa rzeź w wykonaniu jednoosobowego komando Mattias bez ładu i składu. Podsumowując, nie jest to dobra kontynuacja.

"Religia" miała klimat. Tutaj też się dobrze zaczęło. Znów losy Mattiasa zostały wymieszane z prawdziwymi wydarzeniami historycznymi. Znów jest brutalnie i cynicznie, a to lubię. Ale im głębiej w książkę, tym bardziej żenująco. Autor, jak to się mówi, pojechał po bandzie. Tannhauser stał się jakąś hybrydą Terminatora i Dalajlamy. Jakby dalej pociągnąć akcję to skończył by...

Fatalna, po całkiem niezłej pierwszej części. Pod koniec zmuszałem się do skończenia tej książki.

Fatalna, po całkiem niezłej pierwszej części. Pod koniec zmuszałem się do skończenia tej książki.

Okładka
ja jestem za głupi na rycerza
skąd
moja
moja opionia
Kupilem,za 11 zł.Podobała mi się.Ciekawi mnie Noc Świętego Bartłomieja.
Przygody,w Paryżu.Pokazują,jak "chrześcjanie"mogą być okrutnie.Wobec innych chrześcjań.

Okładka
ja jestem za głupi na rycerza
skąd
moja
moja opionia
Kupilem,za 11 zł.Podobała mi się.Ciekawi mnie Noc Świętego Bartłomieja.
Przygody,w Paryżu.Pokazują,jak "chrześcjanie"mogą być okrutnie.Wobec innych chrześcjań.

Ciekawa historia, interesujące postacie, fajnie zatytułowane rozdziały. Minusem jest zbyt duża ilość opisów walki, wiele fragmentów moim zdaniem niepotrzebne, zbyt szczegółowe, drastyczne.

Ciekawa historia, interesujące postacie, fajnie zatytułowane rozdziały. Minusem jest zbyt duża ilość opisów walki, wiele fragmentów moim zdaniem niepotrzebne, zbyt szczegółowe, drastyczne.