cytaty z książki "Dwanaścioro z Paryża"
katalog cytatów
[+ dodaj cytat]
- D'Anjou nie zechciałby się przenieść do Polski- zauważył Pare.- Uważa was za świniopasów.
- W Polsce katolicy i protestanci nie toczą nieustannych wojen. Nikt u nas nie głoduje. Nie płoną pola uprawne. Nie wydaliśmy tez całych zapasów złota, by zapłacić Niemcom za spustoszenie naszego kraju.
Carla uścisęła jej rękę i spojrzała na zimowe oczy. Miłość którą dostrzegła za ich mgłą, nie była podobna do żadnego znanego jej uczucia.Wydała się osądzona w czymś nadludzkim. LECZ NAGLE Carla pojęła, że jest wręcz odwrotnie: ta miłosc w oczach Alisce wyjaśniła jej nareszcie, CO ZNACZY BYĆ PRAWDZIWYM CZŁOWIEKIEM.Zaszlochała i z trudem powstrzymała łzy.
A może lepiej nic nie czuć? Z uczuć nie ma przecież żadnego pożytku. Czynią człowieka słabym.
Wiedziała, że ludzie nieustannie łamią obietnice, każdego dnia, w każdej godzinie. Obietnice, jak przypuszczała, były sposobem, który sprawiał, że ludzie wierzyli w kłamstwa.
A może po prostu kochał śmierć, a żeby ją kochać, musiał oddychać?
Była słaba. Przyznać się do słabości, zaakceptować ją, widzieć, ale nie bać się jej - to chyba dowód siły, czyż nie?
Zawsze znała go lepiej niż on ją. Niewiele miał przed nią tajemnic; ona miała ich bez liku.
Spojrzał jej w oczy. Zbyt wiele miał dla niej szacunku i zbyt wiele mądrości, by się z nią spierać.
Choć ludzie mawiali, że Fortuna jest ślepa, Tannhäuser wcale w to nie wierzył. Gdy tylko miała ochotę, przestawiała pionki z podejrzaną kurtuazją. Szanował ją za to, ale wątpił, by ją to obchodziło.
Ważni i możni niezmiennie trwali w przekonaniu o tym, iż są niezastąpieni, koła historii zaś toczyły się siłą ich najprymitywniejszych emocji.