Pięć japońskich kobiet. Matki, córki, babki, siostry, ciocie, każda naznaczona jakąś tragedią. Każda szczęśliwie kochała, urodziła córkę, a potem wszystkim im przydarzyło się ich własne trzęsienie ziemi i dobre życie się zawaliło. Szukają więc szczęścia, miłości i godności, niestety powielają błędy poprzednich pokoleń. Próbują porzucić pokorę, oszukać przeznaczenie i znaleźć dla siebie lepsze życie.
Pomimo wielu wzruszeń, które dostarczyła mi powieść, mimo pięknego języka, nie jestem zachwycona.
Smutna to książka, nieszczęść w niej tyle, biedy, poniżenia, przemocy i strachu, że psuło mi to przyjemność czytania. I nie zrekompensowały mi tego opisy Kraju Kwitnącej Wiśni, jej wierzeń i tradycji, co zwykle przynosi mi dużo satysfakcji. Nie tym razem. Może dla mnie nie ten czas na takie tragedie? A może zabrakło mi nutki optymizmu w zakończeniu, które wprawdzie jest otwarte, ale nie wróży nic dobrego.

Pięć japońskich kobiet. Matki, córki, babki, siostry, ciocie, każda naznaczona jakąś tragedią. Każda szczęśliwie kochała, urodziła córkę, a potem wszystkim im przydarzyło się ich własne trzęsienie ziemi i dobre życie się zawaliło. Szukają więc szczęścia, miłości i godności, niestety powielają błędy poprzednich pokoleń. Próbują porzucić pokorę, oszukać przeznaczenie i...

Duży plus za pięknie oddany klimat życia w Japonii. Książka wciąga i ma w sobie to coś. Dla mnie jednak zbyt przygnębiająca.

Duży plus za pięknie oddany klimat życia w Japonii. Książka wciąga i ma w sobie to coś. Dla mnie jednak zbyt przygnębiająca.

Jestem zachwycona. Książka, do której potrzebowałam podejść dwa razy, pozostawiła po sobie bardzo duży ślad.

Historia prosta i skomplikowana jednocześnie. Pięć pokoleń, każda różna i podobna jednocześnie. Trudne historie oraz prosta interpretacja. Powiedziałabym, że płynęłam przez tą książkę, czytało mi się ją bardzo szybko.
Wzbudzała we mnie różne emocje, z jednej strony taki spokój wewnętrzny, a z drugiej głębokie uczucia niezrozumienia i smutku.

Książka Aly Cha wywarła na mnie duże wrażenie, chociaż nie spodziewałam się po niej niczego. Polecam wszystkim, żeby każdy dał jej szansę. Chociaż jednocześnie mam wrażenie, że pozycja dla wszystkich nie jest. Wiele sprzecznych emocji, ale dla mnie zdecydowanie godna polecenia.

Jestem zachwycona. Książka, do której potrzebowałam podejść dwa razy, pozostawiła po sobie bardzo duży ślad.

Historia prosta i skomplikowana jednocześnie. Pięć pokoleń, każda różna i podobna jednocześnie. Trudne historie oraz prosta interpretacja. Powiedziałabym, że płynęłam przez tą książkę, czytało mi się ją bardzo szybko.
Wzbudzała we mnie różne emocje, z jednej...

Lubię powieści, które prowadzą czytelnika do innego, nieznanego świata, często o odmiennej kulturze, obyczajach, wartościach. Ta książka zabrała mnie do Japonii, ale tej z końca lat 60-tych ubiegłego wieku. Jej bohaterkami jest pięć kobiet, związanych ze sobą mocnymi więzami rodzinnymi, które los mocno doświadczył, dla których miłość, rodzina i szczęście były nieziszczonym marzeniem, bo nawet jeśli ich doświadczyły, to ta wymarzona idylla trwała zbyt krótko, bo nad każdą z nich ciążyło fatum przeszłości, przeznaczenie, którego nie potrafiły zmienić, choć próbowały.

Książka podzielona jest na trzy części. W pierwszej poznajemy Miho i Yuki, jej sześcioletnią córeczkę, którą kobieta przywozi w środku śnieżnej zimy do swojej matki Asako, z prośbą o zaopiekowanie się dziewczynką; obiecuje, że wróci po nią gdy przekwitną wiśnie.
Druga przenosi nas do przeszłości, na małą wysepkę do rybackiej osady, gdzie poznajemy Chiyo, jej najstarszą córkę Michiko, jej dramatyczne losy i tragicznie zakończoną miłość, owocem której była Asako. Ona też doznała od życia jedynie chwil szczęścia i prawdziwego uczucia; po śmierci ukochanego męża całą uwagę i miłość poświęciła córce Miho. Jednak jedna nieprzemyślana decyzja, wynikająca z potrzeby bliskości, doprowadziła do dramatu - Miho, skrzywdzona przez ojczyma uciekła od matki i dopiero po 20 latach pojawiła się na progu rodzinnego domu.
Trzecia to dalszy ciąg wspólnego życia Asako z ukochaną wnuczką Yuki, która marzy o tym, aby móc latać, tak jak pani w telewizji. Ale przeszłość i popełnione błędy nie dają o sobie zapomnieć, złej karmy z przeszłości nie da się odmienić, mimo że wszystkie bohaterki miały odwagę, aby stawić jej czoła.

Książka jest interesująca i wciągająca, chociaż niekiedy zdarzają się dłużyzny, zbyt banalne zdania czy sformułowania, ale można na to przymknąć oko, bo ma ona w sobie coś, co każe zagłębiać się w kolejne linijki tekstu. Na uwagę zasługują ciekawa, trzyczęściowa konstrukcja powieści oraz zmieniające się tło czasoprzestrzenne, a także realia historyczne czy kulturowe, choć to nie one mimo wszystko odgrywają kluczową rolę. Istotne są tutaj dzieje życia bohaterek, złożone relacje kolejnych pokoleń matek i córek, ich niezmienna walka o pozycję w tym hermetycznym świecie, o przetrwanie, chwile radości czy szczęścia. Smutna czasami, przygnębiająca, kończąca się zupełnie nieoczekiwanie ...

Lubię powieści, które prowadzą czytelnika do innego, nieznanego świata, często o odmiennej kulturze, obyczajach, wartościach. Ta książka zabrała mnie do Japonii, ale tej z końca lat 60-tych ubiegłego wieku. Jej bohaterkami jest pięć kobiet, związanych ze sobą mocnymi więzami rodzinnymi, które los mocno doświadczył, dla których miłość, rodzina i szczęście były nieziszczonym...

'' W końcu wszystko samo się wyjaśni . Jesteśmy tylko marionetkami . Rządzi nami nasza karma, a poprzednie istnienia mają wpływ na obecne życie. ''

To właśnie karma, moim zdaniem, jest główną bohaterką tej powieści . Determinuje ona wszystko co się zdarza kobietom z tego rodu . Niezależnie czy opuścisz swój dom dobrowolnie , czy sprzedana przez matkę , czy uciekniesz z ukochanym, karma dopadnie cię zawsze i wszędzie .
Opowieść jest bardzo smutna , a raczej bardzo '' beznadziejna '' , w tym sensie, iż nie zostawia nadziei na polepszenie losu . Mimo że czasem pada w tekście zdanie - pocieszenie , zdanie o zmianach, w domyśle na lepsze , jednak zaraz pada inne zdanie , np: '' Była jak pojedyncza przezroczysta kropla oleju, która przypadkiem znalazła się na ogromnej powierzchni wody ''. Pojedyncza kropla oleju , coś , nawet nie ktoś , od kogo nic nie zależy , kto na nic nie ma wpływu . Ktoś nad kim wciąż wisi karma , czy jak kto woli przeznaczenie i jak Miecz Damoklesa zawieszony na końskim włosie, tylko czeka by spaść .
Historia zaczyna się w pewną ciemną i bardzo mroźną noc styczniową, roku 1969 . Miho właśnie wysiadła z pociągu i zmierza w stronę domu swojej matki, Asako . Ciągnie za sobą sześcioletnią córeczkę Yuki, która jest już bardzo zmęczona, śpiąca, a przede wszystkim głodna i marudna . Miho mimo że ma dopiero 30 lat wygląda na dużo starszą . W końcu dochodzą do domu Asako , Miho zostawia wnuczkę babci obiecując iż wróci po nią za kilka miesięcy, zanim przekwitną tytułowe wiśnie . Mimo że matka prosi ją by sama też weszła choć na chwilę, ogrzała się, zjadła coś, córka twierdzi że do '' tego '' domu nigdy nie wejdzie . Co takiego wydarzyło się dawno temu w tym domu , że aż trzeba było uciekać i nie kontaktować się z własną matką, aż do teraz ? Jakiej krzywdy doznała Miho i od kogo w tym domu, od matki ? Ciekawość czytelnika rośnie z każdą przewracaną kartką, z każdym przeczytanym słowem . A tajemnica nie wyjaśnia się zbyt szybko . O nie, najpierw dowiemy się wiele o przodkach Miho, o jej rodzinie, kilka pokoleń wstecz . Opowieść jest naprawdę ciekawa i wciągająca, sięgniemy w przeszłość aż do roku 1880 . Przyjrzymy się jakim krajem wtedy była Japonia , czy bardzo różniła się od tej dzisiejszej , czy nawet od tej z lat 70 - tych ubiegłego wieku .
Zawsze jak przyjdzie mi ochota na literaturę z nazwijmy to '' innego kręgu kulturowego '' , cieszę się na nią i jednocześnie się jej boję . Z jednej strony, każda egzotyka ma w sobie pierwiastek tajemnicy, inności, dziwności, czegoś czego u nas się nie spotyka . Lubię to, lubię '' podglądać '' ludzkie relacje, zachowania, interakcje . Bardzo mnie to ciekawi . Z drugiej jednak strony zawsze wtedy doznaję niezdrowej irytacji . Nie rozumiem zbiorowej odpowiedzialności, lub tej sięgającej wstecz ileś tam pokoleń, nie pojmuję że można zabić własnego syna, tylko dlatego że nie chce robić tego co mu kazaliśmy i przyniósł '' wstyd '' rodzinie . Że nie wspomnę o córkach, te są zupełnie bez znaczenia . Nie pojmuję tego, jak dla mnie źle pojętego honoru, który tak bardzo cechuje państwa azjatyckie i który '' zezwala '' na naprawdę straszne czyny . Takie książki bardzo długo we mnie '' mieszkają '' ,pracują , wałkują się . Czasem nie pozwalają spać, a na pewno nie pozwalają za szybko wziąć do czytania kolejnej książki . To dobra książka i chyba jednak, nawet nie taka beznadziejna, wszak mała dziewczynka spełniła swoje marzenie , marzenie zupełnie nie realne , a jednak . Czyż więc trzeba zawierzyć pewnej starej Japonce która mówi '' Wszystko może się zmienić - powiedziała pani Yoshida z pogodą ducha pijaczki i mądrością starej kobiety. Nikt nie wie co stanie się jutro (...)Jutro może zdarzyć się dosłownie wszystko . Nie sądzisz ? '' . Polecam, tym którzy lubią wielopokoleniowe historie, oraz też tym których ciekawią tamte egzotyczne strony i zwyczaje .

'' W końcu wszystko samo się wyjaśni . Jesteśmy tylko marionetkami . Rządzi nami nasza karma, a poprzednie istnienia mają wpływ na obecne życie. ''

To właśnie karma, moim zdaniem, jest główną bohaterką tej powieści . Determinuje ona wszystko co się zdarza kobietom z tego rodu . Niezależnie czy opuścisz swój dom dobrowolnie , czy sprzedana przez matkę , czy uciekniesz z...

Uwielbiam klimaty orientalne, fakt, ale ta książka jest chyba specjalnie napisana "pod uwielbiających klimaty orientalne", a takich czytelników nie brakuje. Jak dla mnie, zbytnio trąci banałem. I, sorry, Kopciuszek Kopciuszkiem, ale wyjątkowo inteligentny i wykształcony książę zakochany w służącej wychowanej w rybackiej wiosce... No może bądźmy dorośli, nawet jeżeli nie pozwala to wierzyć we wszystkie bajki :(

Uwielbiam klimaty orientalne, fakt, ale ta książka jest chyba specjalnie napisana "pod uwielbiających klimaty orientalne", a takich czytelników nie brakuje. Jak dla mnie, zbytnio trąci banałem. I, sorry, Kopciuszek Kopciuszkiem, ale wyjątkowo inteligentny i wykształcony książę zakochany w służącej wychowanej w rybackiej wiosce... No może bądźmy dorośli, nawet jeżeli nie...

Dziwna powieść... jakby bez morału. Jak mamy rozumieć opisane wydarzenia? Na pierwszy plan wysuwa się tu wielkie przygnębienie, że życie jest do kitu.

Dziwna powieść... jakby bez morału. Jak mamy rozumieć opisane wydarzenia? Na pierwszy plan wysuwa się tu wielkie przygnębienie, że życie jest do kitu.

Cudowna książka, bardzo przyjemnie się czytało. Uwielbiam, zwłaszcza w wakacje, czytać powieści, których akcja toczy się w odległym państwie. Poznawać inną kulturę i mentalność. "Zanim przekwitną wiśnie" to historie życie pięciu pokoleń kobiet z jednej rodziny. Co drugie pokolenie mamy do czynienia z powtórką losów. Jest to wyjaśnione zgodnie ze wschodnią mentalnością, karmą i reinkarnacją. Ja, jako familiolog, widzę tu oczywiście racjonalne rozwiązanie- wpływ rodziny i wychowania, powielanie wzorców, dziedziczenie różnych skłonności. A może jest tak, że reinkarnacja jest pewną metaforą i oznacza, że to jak przeżyliśmy własne życie, kształtuje jakim się ono odrodzi w kolejnych pokoleniach?

Cudowna książka, bardzo przyjemnie się czytało. Uwielbiam, zwłaszcza w wakacje, czytać powieści, których akcja toczy się w odległym państwie. Poznawać inną kulturę i mentalność. "Zanim przekwitną wiśnie" to historie życie pięciu pokoleń kobiet z jednej rodziny. Co drugie pokolenie mamy do czynienia z powtórką losów. Jest to wyjaśnione zgodnie ze wschodnią mentalnością,...

Książka dla miłośników tematów orientalnych. Mamy tu losy kilku pokoleń japońskich kobiet, ich zmagania z losem, życiowe wybory, które odbijają się na kolejnym pokoleniu córek, bo świat mężczyzn jest tu minimalny. To kobieta zmaga się ze wszystkim, a chwile szczęścia opłaca dalszym życiem pełnym trosk i smutku. Bardzo ciekawa pozycja. Polecam.

Książka dla miłośników tematów orientalnych. Mamy tu losy kilku pokoleń japońskich kobiet, ich zmagania z losem, życiowe wybory, które odbijają się na kolejnym pokoleniu córek, bo świat mężczyzn jest tu minimalny. To kobieta zmaga się ze wszystkim, a chwile szczęścia opłaca dalszym życiem pełnym trosk i smutku. Bardzo ciekawa pozycja. Polecam.

Wciągnęła mnie ta opowieść!
Historie miłosne, tragiczne losy, bogactwo, bieda...
I relacja matka-córka.
Historia o tym czy można zmienić naszą karmę.

Mogłabym przeczytać jeszcze ze 3 tony kontynuacji gdyby były tym bardziej, ze zakończenie troszkę urwane.

Wciągnęła mnie ta opowieść!
Historie miłosne, tragiczne losy, bogactwo, bieda...
I relacja matka-córka.
Historia o tym czy można zmienić naszą karmę.

Mogłabym przeczytać jeszcze ze 3 tony kontynuacji gdyby były tym bardziej, ze zakończenie troszkę urwane.