Ostatni kucharz chiński

Przyjemna książka do przeczytania w zimowe wieczory. Raczej dla lubiących gotować. Ja do takich należę, więc spędziłam przy niej miło czas.

Przyjemna książka do przeczytania w zimowe wieczory. Raczej dla lubiących gotować. Ja do takich należę, więc spędziłam przy niej miło czas.

Książka o Chinach napisana z zupełnie innej (niż znane mi do tej pory) perspektywy. Oryginalny pomysł, świetne wykonanie. Czytało się ja z prawdziwa przyjemnością. Mozna polecić ja zarówno osobom zainteresowanym historia i kultura Chin, jak i wielbicielom kulinariów.

Książka o Chinach napisana z zupełnie innej (niż znane mi do tej pory) perspektywy. Oryginalny pomysł, świetne wykonanie. Czytało się ja z prawdziwa przyjemnością. Mozna polecić ja zarówno osobom zainteresowanym historia i kultura Chin, jak i wielbicielom kulinariów.

Ta powieść to przyjemna podróż do Chin , okraszona smakowitymi opisami przyrządzanych tam potrawy. Są uczucia , pasja , smaki i zapachy , krajobrazy i zakamarki przeszłości -wielkiego , tętniącego nowoczesnością miasta . Czyta się pysznie i przyjemnie

Ta powieść to przyjemna podróż do Chin , okraszona smakowitymi opisami przyrządzanych tam potrawy. Są uczucia , pasja , smaki i zapachy , krajobrazy i zakamarki przeszłości -wielkiego , tętniącego nowoczesnością miasta . Czyta się pysznie i przyjemnie

https://alison-2.blogspot.com/2018/06/ostatni-kucharz-chinski-nicole-mones.html

Podróżowanie to zdecydowanie najbardziej ciekawy i najprzyjemniejszy sposób na poznawanie otaczającego nas świata. Jedni stawiają na zorganizowane wycieczki, odwiedzają wszystkie najważniejsze atrakcje turystyczne, inni wolą podróże spontaniczne i mało odwiedzane zakątki. Poznajemy nie tylko oglądając, ale również ... jedząc. Nad morzem chętnie sięgamy po dania rybne, wizyta w Zakopanem zwykle kończy się zakupem oscypka. "Ostatniego kucharza chińskiego" też można potraktować jako wyjątkową, kulinarną podróż. Podróż pełną niezapomnianych smaków i aromatów.

Autorka powieści, Nicole Mones, jest cenioną znawczynią kultury chińskiej i uznaną pisarką. Jej życie od wielu lat związane jest z Chinami, co naprawdę da się odczuć, czytając jej książkę.

Maggie McElroy jest dziennikarką, która pisze o amerykańskim jedzeniu. Interesuje ją przede wszystkim to, co pojawia się na talerzu przeciętnego śmiertelnika, daleka jest od poszukiwania bardziej wyrafinowanych smaków. Jej w miarę stabilne życie kończy się wraz z tragiczną śmiercią ukochanego męża. Po tym ciosie następuje kolejny. Wiele wskazuje na to, że człowiek któremu tak bardzo ufała, miał romans w Chinach. Co gorsza, jest bardzo możliwe, że owocem tego romansu jest dziewczynka, która teoretycznie powinna teraz mieć swój udział w spadku. Sytuacja jest dość niezręczna, więc gdy tylko w pracy nadarza się okazja wyjazdu do Chin, Maggie podejmuje wyzwanie. Po chińskiej kuchni, o której ma przy okazji napisać, nie spodziewa się zbyt wiele. Tym większe będzie jej zaskoczenie, gdy odkryje bogactwo tamtejszych smaków i pozna człowieka, który bardzo pragnie przybliżyć ludziom starą, znakomitą chińską kuchnię.

Nie ukrywam, że nie należę do szczególnych smakoszy, a chińskie jedzenie kojarzy mi się głównie z niewielkimi lokalami, w których niemal każde danie smakuje dokładnie tak samo... Choćby z tego powodu bardzo długo nie mogłam przekonać się do tej książki, i tym bardziej byłam zaskoczona, gdy wreszcie to zrobiłam. Choć o jedzeniu jest tu naprawdę dużo, sposób w jaki jest to wszystko opisane jest po prostu niesamowity. Tutaj każdy drobiazg jest sztuką samą w sobie, aby danie uznać za udane, wszystko musi idealnie do siebie pasować: ilość, kompozycja smaków, konsystencja... Opowiedziana wokół tej kulinarnej magii historia jest całkiem zgrabna, choć też dość łatwa do przewidzenia. Mimo to całość czyta się z dużą przyjemnością, głównie dla fragmentów na temat przygotowania najróżniejszych dań. I co ciekawe, nawet stosunkowo proste i tanie potrawy opisane są w taki sposób, jakby stanowiły prawdziwe dzieło sztuki. Nawet ktoś tak sceptycznie nastawiony do chińskiej kuchni jak ja, w pewnym momencie złapie się na myśli, że takiej potrawy bardzo chciałby spróbować. Przy okazji dowiadujemy się również wiele o samym celebrowaniu jedzenia w Państwie Środka. Jesteśmy przyzwyczajeni do jedzenia w pośpiechu, dań instant czy fast foodów jedzonych w biegu, Chińczycy natomiast dalej przykładają dużą wagę do wspólnych posiłków. Jedzenie jest rytuałem, który w pełni można docenić wyłącznie jedząc wspólnie. Być może warto przypomnieć sobie, jak takie spotkania zbliżają do siebie ludzi.

"Ostatni kucharz chiński" to książka pełna smaków i aromatów, w której fabuła zdaje się być sprawą drugorzędną. Myślę, że tego rodzaju "literacka odmiana" może przyjemnie zaskoczyć i szczerze się podobać. Osobiście spędziłam z nią sporo przyjemnych chwil, dlatego też zachęcam Was do tego kulinarno-czytelniczego eksperymentu. Poznajcie bogactwo smaków, opisy potraw, które brzmią niczym poezja. Zachęcam.

https://alison-2.blogspot.com/2018/06/ostatni-kucharz-chinski-nicole-mones.html

Podróżowanie to zdecydowanie najbardziej ciekawy i najprzyjemniejszy sposób na poznawanie otaczającego nas świata. Jedni stawiają na zorganizowane wycieczki, odwiedzają wszystkie najważniejsze atrakcje turystyczne, inni wolą podróże spontaniczne i mało odwiedzane zakątki. Poznajemy nie tylko...

Nie akcja ale opis kuchni chińskiej jest największym atutem tej książki. Po lekturze tej książki chce się jechać do Chin i posmakować chińskich specjałów.

Nie akcja ale opis kuchni chińskiej jest największym atutem tej książki. Po lekturze tej książki chce się jechać do Chin i posmakować chińskich specjałów.

Lekka, przyjemna powieść z kulinarnym tłem. Autorka bardzo dobrze przygotowała się, jeśli chodzi o historię kulinarną Chin. Nie porwała mnie jakoś szczególnie, ale spędziłam z tą książką kilka miłych wieczorów.

Lekka, przyjemna powieść z kulinarnym tłem. Autorka bardzo dobrze przygotowała się, jeśli chodzi o historię kulinarną Chin. Nie porwała mnie jakoś szczególnie, ale spędziłam z tą książką kilka miłych wieczorów.

Powieść Nicole Mones w "Ostatni kucharz Chiński" opowiada historię romantyczną ktora zaczyna się po sśmierci męża Maggie.

Świeżo owdowiała Maggie McElroy jest felietonistą magazynu w Kalifornii. Odkrywa, że ​​jej mąż, prawnik często wyjeżdżał do Chin, miał tam romans i ma dziecko z kochanką. Maggie musi jechać do Pekinu, i zapoznać się z konsekwencjami niewierności męża. W Chinach okazuje się ze dziecko jej męża mieszka z dziadkami, matki nie ma. Maggie chce przeprowadzić testy DNA by upewnić się czy naprawdę mąż jest ojcem.

Poznaje tam Sama wschodzącą gwiazdę Chińskiej kuchni który gotuje według starych przepisów i zasad o którym ma napisać artykuł. Sam również jest w trudnej sytuacji ponieważ inwestor się wycofał a jego nie stać na utrzymanie restauracji.

Podczas wspólnej podróży kiedy ona jedzie do domu dziadków dziecka a Sam do swojego wuja bardzo się do siebie zbliżają. Obserwując Sama w pracy w swojej kuchni, Maggie uświadamia sobie, że lubi przebywać w jego towarzystwie poznaje kulturę Chin, kuchnię i tak rozkwita nowy romans.

Każdy rozdział książki zaczyna się cytatem z książki napisanej przez Liang Wei "Ostatni kucharz Chiński" Gdzie można poznać kulturę i biedę i kuchnię Chin, gdzie ze wszystkiego próbowano stworzyć jakieś potrawy.

Książka jest o miłości , przyjaźni, jedzeniu.. ciekawa od początku do końca, ale nie bede zdradzać wszystkich sekretów.. polecam

Powieść Nicole Mones w "Ostatni kucharz Chiński" opowiada historię romantyczną ktora zaczyna się po sśmierci męża Maggie.

Świeżo owdowiała Maggie McElroy jest felietonistą magazynu w Kalifornii. Odkrywa, że ​​jej mąż, prawnik często wyjeżdżał do Chin, miał tam romans i ma dziecko z kochanką. Maggie musi jechać do Pekinu, i zapoznać się z konsekwencjami niewierności męża. W...

Świetna książka. Jest w niej to co lubię, doceniam, w książkach - wiedza, podana w bardzo przystępny, ciekawy sposób. Tutaj poznajemy kulturę, historię, a przede wszystkim sztukę kulinarną Chin. Zupełnie inne spojrzenie na podawanie, spożywanie posiłków. Posiłek, przyjęcie, jest odniesieniem do poezji, muzyki, relacji rodzinnych, jest, powinien być, antidotum na złe emocje i docenianiem smaku. Ciekawe bardzo.
W książce jest też wątek obyczajowy, smutek po stracie najbliższej osoby, tajemnica, zakochanie. Powoduje to, że czyta się szybko z ciekawością.
Doskonała książka na wakacje.

Świetna książka. Jest w niej to co lubię, doceniam, w książkach - wiedza, podana w bardzo przystępny, ciekawy sposób. Tutaj poznajemy kulturę, historię, a przede wszystkim sztukę kulinarną Chin. Zupełnie inne spojrzenie na podawanie, spożywanie posiłków. Posiłek, przyjęcie, jest odniesieniem do poezji, muzyki, relacji rodzinnych, jest, powinien być, antidotum na złe emocje...

Dla miłośników Chin, kultury i kuchni chińskiej to pozycja obowiązkowa.

Dla miłośników Chin, kultury i kuchni chińskiej to pozycja obowiązkowa.

Uwielbiam książki o jedzeniu, i o gotowaniu.
Ta jest niezwykła. To odkrywanie kulinarnej kultury Chin , poznawanie tradycji i zwyczajów ludzi tam żyjących.
Bardzo ciepła i optymistyczna opowieść poruszająca kilka ważnych tematów jak zdrada, próba poradzenia sobie ze stratą bliskiej osoby oraz szukanie szczęścia na nowo.
Polecam. Ale lepiej nie czytać na pusty żołądek.

Uwielbiam książki o jedzeniu, i o gotowaniu.
Ta jest niezwykła. To odkrywanie kulinarnej kultury Chin , poznawanie tradycji i zwyczajów ludzi tam żyjących.
Bardzo ciepła i optymistyczna opowieść poruszająca kilka ważnych tematów jak zdrada, próba poradzenia sobie ze stratą bliskiej osoby oraz szukanie szczęścia na nowo.
Polecam. Ale lepiej nie czytać na pusty żołądek.