Pomimo ale i dzięki sporej ilości danych i informacji, jakie w książce są, jest ona interesującym źródłem wiedzy o wpływie propagandy na sztukę i kulturę w systemach totalitarnych. Kolejne rozdziały wchłaniałem z dużym zainteresowaniem ze względu na zupełnie inne ukazanie okresu wojny i jej wymiaru od strony społeczno-kulturalnej. Dobry dokument, napisany językiem, stylem, który jest przyswajalny, nie wybitny. Pozostawia ocenę, która wydaje się oczywista, czytelnikowi.

Pomimo ale i dzięki sporej ilości danych i informacji, jakie w książce są, jest ona interesującym źródłem wiedzy o wpływie propagandy na sztukę i kulturę w systemach totalitarnych. Kolejne rozdziały wchłaniałem z dużym zainteresowaniem ze względu na zupełnie inne ukazanie okresu wojny i jej wymiaru od strony społeczno-kulturalnej. Dobry dokument, napisany językiem, stylem,...

Autor w bardzo szczegółowy sposób przedstawił, w jaki sposób propaganda wpływa na kino oraz teatr. Przytoczone dane dotyczące funkcjonowania kinematografii w aparacie Trzeciej Rzeszy są obszerne, co jest plusem i minusem tej pozycji. Lektury nie ułatwiało też pióro autora, któremu brakuje lekkości. Zabrakło również czegoś od autora jakichś uwag, przemyśleń lub analiz. Pozycja jest warta uwagi, lecz zdecydowanie nadaje się bardziej do pogłębiania wiedzy lub jako pozycja do pracy poświęconej tym zagadnieniom niż lektury w wolnym czasie.

Autor w bardzo szczegółowy sposób przedstawił, w jaki sposób propaganda wpływa na kino oraz teatr. Przytoczone dane dotyczące funkcjonowania kinematografii w aparacie Trzeciej Rzeszy są obszerne, co jest plusem i minusem tej pozycji. Lektury nie ułatwiało też pióro autora, któremu brakuje lekkości. Zabrakło również czegoś od autora jakichś uwag, przemyśleń lub analiz....

Pozycja niezwykła. Zabroniona w czasach PRL-u po interwencji ambasady NRD w Warszawie (ciekawe, swoją drogą, komu w Czwartej Rzeszy nadepnął Bogusław Drewniak na odcisk?).

Osobiście zabrałbym się to napisania takiej historii zupełnie inaczej. Książka obfituje w informacje, ale są to wartości zebrane z suchych, rzeczowych dokumentów państwowych. Odczuwam wielki brak oryginalnych wypowiedzi naocznych świadków. Autor nie ufa pamiętnikom artystów i innych ludzi związanych ze sztuką i kulturą tego ciemnego okresu w historii Niemiec. I tu leży pies pogrzebany. Jeśli materiały źródłowe są stronnicze, nawet zakłamane, to tym bardziej powinny być przytoczone. Oczywiście byłoby to zadaniem autora, przeciwstawić im prawdziwy przebieg wydarzeń i w ten sposób pokazać czytelnikowi postrzeganie tematu „od środka”.

Zamiast tego lektura „Teatru i filmu Trzeciej Rzeszy” to droga przez mękę. Czytelnik zostaje dosłownie zasypany mrowiem informacji, ale praktycznie nigdy nie dowie się, jak widzieli samych siebie i jak postrzegali otaczający ich świat morderczej dyktatury ludzie kultury ówczesnych Niemiec. Czytając tą książkę miałem przemożne wrażenie wizyty w starym, zakurzonym muzeum, w którego gablotach wegetuje całe mrowie informacji. Próba przyswojenia takiego materiału musi skończyć się niezawodnie całkowitym otępieniem.

Pozycja niezwykła. Zabroniona w czasach PRL-u po interwencji ambasady NRD w Warszawie (ciekawe, swoją drogą, komu w Czwartej Rzeszy nadepnął Bogusław Drewniak na odcisk?).

Osobiście zabrałbym się to napisania takiej historii zupełnie inaczej. Książka obfituje w informacje, ale są to wartości zebrane z suchych, rzeczowych dokumentów państwowych. Odczuwam wielki brak...