Książka liczy ponad 450 stron, znajdują się w niej liczne fotografie ukazujące ludzi, miejsca które są właśnie omawiane, przytaczane📖💡🕯️.

Ciężko w instagramowym formacie tekstu i jego ograniczeniach przedstawić choć trochę, o czym jest książka. Tytuł może wydać się dość sztampowy. Nie mam się za jakiegoś specjalistę w tym temacie, jednak nie jestem też laikiem, i powiem szczerze, że treść tej książki mnie położyła na łopatki. Wiem, że to, co teraz napiszę powinno być na końcu, ale zaznaczam już teraz, że to jest OBOWIĄZKOWA pozycja dla ludzi, którzy interesują się tematem II wojny światowej i roli Polski w tym konflikcie, oraz dla ludzi, którzy chcą poznać „od kuchni” kulisy polskiej polityki tego okresu. Ja jako zadeklarowany monarchista dowiedziałem się wiele istotnych dla mnie informacji, na temat planów Sikorskiego stworzenia Królestwa, na którego tronie miał zasiąść Diuk Kentu, syn króla Jerzego V. Ta książka jest po prostu tzw. game changer’em, czyta się po prostu z wypiekami na twarzy, dawno żadna pozycja nie „weszła” mi tak dobrze. Nie trzeba być bardzo obeznanym z tematem, aby móc czerpać w pełni informacje i ciekawostki, które przytacza autor; wszystko jest klarownie wyjaśnione.

Dlaczego polski rząd tworzył obozy koncentracyjne na terenie Wysp Brytyjskich dla przeciwników politycznych? Czym była „Wyspa Węży” i ośrodek w Shinafoot? Czy w najbliższym otoczeniu premiera znajdowali się agenci obcych mocarstw? Dlaczego ogromna część żydowskich żołnierzy dezerterowała z polskiej armii? Czy Sikorski prowadził tajne negocjacje z Niemcami i Sowietami? Jaką rolę odegrali Polacy w brytyjskiej misji Rudolfa Hessa i dlaczego próbowali go zabić? Jak wyglądały kilkukrotnie powtarzane próby zamachu na premiera RP? Dlaczego powołanie Unii polsko-czechosłowackiej, które było jednym z centralnych punktów programu polskiego rządu, nie doszło do skutku? O tych i innych wątkach omawianej pozycji!

Książka liczy ponad 450 stron, znajdują się w niej liczne fotografie ukazujące ludzi, miejsca które są właśnie omawiane, przytaczane📖💡🕯️.

Ciężko w instagramowym formacie tekstu i jego ograniczeniach przedstawić choć trochę, o czym jest książka. Tytuł może wydać się dość sztampowy. Nie mam się za jakiegoś specjalistę w tym temacie, jednak nie jestem też laikiem, i powiem...

Autor doskonale ukazuje (chociaż nie pisze o tym wprost) dlaczego Brytyjczycy poświęcili RP podczas II wojny światowej. Niektórzy twierdzą, że Anglicy politykę appeasementu (zaspokajanie wroga kosztem innego narodu) zarzucili w maju 1940 po objęciu rządów przez Winstona Churchilla, osobiście uważam, że prowadzili ją do samego końca. Na początku II wojny światowej gdy rządy w RP objął Władysław Sikorski, doszedł on do porozumienia z Brytyjczykami. Nasz kraj wspierany był przez nich, gdyż miel w tym konkretny cel. Ten kolonialny kraj zyskał możliwość rozszerzenia swojej monarchii i wpływów. Na drodze do tego celu w grudniu 1940 roku, gdy Niemcy zaatakowali ZSRR powstała jednak przeszkoda. Wtedy polityka prowadzona przez Brytyjczyków zaczęła się zmieniać, aż do 25 sierpnia 1942 roku gdy zginął Książę Kentu. Od tego dnia wcześniejsze plany i zamiary stały się nieaktualne i niemożliwe do zrealizowania, a Polska przestała być partnerem i została nieliczącym się narzędziem służącym do zakończenia światowego konfliktu z Niemcami.

Autor doskonale ukazuje (chociaż nie pisze o tym wprost) dlaczego Brytyjczycy poświęcili RP podczas II wojny światowej. Niektórzy twierdzą, że Anglicy politykę appeasementu (zaspokajanie wroga kosztem innego narodu) zarzucili w maju 1940 po objęciu rządów przez Winstona Churchilla, osobiście uważam, że prowadzili ją do samego końca. Na początku II wojny światowej gdy rządy...

Dramatyczna i burzliwa biografia Generała Władysława Sikorskiego, rozpatrywana zarówno w kontekście politycznym ( premier rządu, najpierw w kraju a później na obczyźnie ) i wojskowym ( Naczelny Wódz),a zwłaszcza wciąż niewyjaśniona i budząca kontrowersje śmierć w tzw. katastrofie giblartarskiej, powoduje iż jest to w naszej historii XX wieku postać, nad której losem warto się pochylić, nawet w niemal osiemdziesiąt lat po jej śmierci. Tym bardziej iż wciąż nieujawnione, w większości, archiwa brytyjskie (może kiedyś doczekamy się ich otwarcia) i radzieckie, a dziś rosyjskie (tu raczej nie byłbym przesadnym optymistą) wciąż skrywają wiele sekretów, dotyczących samego generała, jego otoczenia, prowadzonej polityki oraz wizji Rzeczypospolitej po zwycięskiej wojnie.

Dziś, na szczęście, dzięki żmudnej pracy naszych historyków, badaczy i popularyzatorów dziejów najnowszych, nasza wiedza dotycząca wydarzeń tego okresu jest już znacznie bogatsza i pełniejsza a dostępne dokumenty (często z trudem odnalezione) wsparte listami , wspomnieniami, relacjami świadków i uczestników konkretnych zdarzeń, rzucają nowe światło na wydarzenia i postacie, które przez dziesięciolecia otoczone były mgłą tajemnicy, zmową milczenia lub znane były jedynie wąskiej grupie ludzi.

Doskonale wpisuje się w ten schemat książka autorstwa Radosława Golca, zatytułowana „General i Diuk” , opatrzona wstępem Piotra Zychowicza, przybliżające nam mało znane (a czasem również bardzo niewygodne – chwała autorowi za to że się przed nimi nie wzbrania) fakty dotyczące Naczelnego Wodza, emigracyjnego rządu i jego polityki w okresie II wojny światowej. Odnosi się to zarówno do samej biografii (bardzo dobrze oddającej ducha czasu i historyczne tło) naszego głównego bohatera i jego funkcjonowania w dwudziestoleciu międzywojennym jak i kulis przejęcia władzy na emigracji, najpierw we Francji a później w Wielkiej Brytanii, bezpardonowej (i często noszącej znamiona osobistej) rozprawy z wyższymi oficerami sanacyjnymi (obóz odosobnienia na Wyspie Węży, ośrodek w Shinafoot) skomplikowanych meandrów w polityce wewnętrznej (cywilnej i wojskowej) i zewnętrznej polskich władz. Zamierzeń federacji z Republiką Czeską a później środkowoeuropejskiej, pomysłów restytucji w powojennej Polsce (na wzór angielski ) monarchii z księciem Kentu, Jerzym Windsorem, prób likwidacji przez naszych oficerów przebywającego w Anglii zastępcy Adolfa Hitlera, Rudolfa Hessa, tajnych układów, umów, operacji wywiadowczych i wielu innych wydarzeń tego okresu. Oczywiście, nie zabraknie, bo i zabraknąć nie może, opisu kilku zamachów na gen. Sikorskiego w tym również wciąż niewyjaśnionej tragedii na giglartarskiej skale. Autor nie przesądza o tym co tak naprawdę stało się owego, feralnego, 4 lipca 1943 roku ( wydaje mi się iż najbliżej prawdy znalazł się polski badacz Władysław Baliszewski-taka dygresja) stawia jednak ciekawe hipotezy i podpiera je zręczną argumentacją.

Książka posiada jeszcze jeden bardzo ważny i szalenie interesujący (przynajmniej dla mnie) atut, a jest nim charakterystyka postaci ( tak ze strony polskiej jak i brytyjskiej),które odegrały ogromną, choć często skrywaną czy nieocenioną, rolę w tych dramatycznych i tragicznych dla Polski i Europy latach. Szczególnie ciekawe jawi się w tym kontekście postać „szarej eminencji ” polskiego rządu i zaufanego Naczelnego Wodza, Józefa Retingera (pisarza, polityka, szpiega, wolnomularza, emisariusza, agenta tajnych służb ( ilu?) doradcy politycznego- i Bóg wie kogo jeszcze),człowieka o tak barwnym, pogmatwanym i osnutym siecią tajemnic i niedomówień życiorysie, iż można by nim obdarzyć, co najmniej, kilka osób. Mam nadzieję że ktoś , kiedyś, pokusi się o napisanie, jeśli jest to, naturalnie, możliwe, jego pełnej biografii.

Radosław Golec jest autorem, który na kartach swoich publikacji niestrudzenie stara się zapełnić wciąż liczne białe plamy historii XX wieku a prezentowana to jego najnowsza książka „Generał i diuk” jest tego najlepszym przykładem. Gorąco polecam.

Dramatyczna i burzliwa biografia Generała Władysława Sikorskiego, rozpatrywana zarówno w kontekście politycznym ( premier rządu, najpierw w kraju a później na obczyźnie ) i wojskowym ( Naczelny Wódz),a zwłaszcza wciąż niewyjaśniona i budząca kontrowersje śmierć w tzw. katastrofie giblartarskiej, powoduje iż jest to w naszej historii XX wieku postać, nad której losem warto...

Wartościowa publikacja. Radosław Golec przypomina wiele faktów związanych z karierą generała Władysława Sikorskiego w latach 30. oraz w okresie II wojny światowej.

Wartościowa publikacja. Radosław Golec przypomina wiele faktów związanych z karierą generała Władysława Sikorskiego w latach 30. oraz w okresie II wojny światowej.

Radosław Golec jest jak wino. Im starszy, tym lepsze książki pisze.

Radosław Golec jest jak wino. Im starszy, tym lepsze książki pisze.

Książka niezła, chociaż nie bardzo wiadomo o czym chciał autor ostatecznie napisać ;)

Książka niezła, chociaż nie bardzo wiadomo o czym chciał autor ostatecznie napisać ;)

Spodziewałem się czegoś innego. Odłożone na kiedyś. Może...
Jednak oddałem do biblioteki. Może komuś innemu się spodoba.

Spodziewałem się czegoś innego. Odłożone na kiedyś. Może...
Jednak oddałem do biblioteki. Może komuś innemu się spodoba.