Pan Białczyński tworzy własną mitologie, ale zapomniał, że nauka obroni się sama, a z nim zostaną takie same oszołomy jak on.

Pan Białczyński tworzy własną mitologie, ale zapomniał, że nauka obroni się sama, a z nim zostaną takie same oszołomy jak on.

Nie gniewałbym się na autora, że te opowiastki sobie wymyślił. Gniewam się, bo kłamie on bezczelnie, że nie są to jego własne inwencje bajarza, lecz owoce badań nad podaniami. Kłamstwo to nikczemne, ale nie dla tego tylko, że wiedza na ten temat w Polsce jest tak słaba, że ktoś może się nabrać. Kłamstwo to nikczemne, bo ośmiesza badaczy tematu i rodzimowierców. Bo jest tak głupie, że aż człowiek oddycha z ulgą, że to tylko bełkot bajarza psychotronika.

Nie gniewałbym się na autora, że te opowiastki sobie wymyślił. Gniewam się, bo kłamie on bezczelnie, że nie są to jego własne inwencje bajarza, lecz owoce badań nad podaniami. Kłamstwo to nikczemne, ale nie dla tego tylko, że wiedza na ten temat w Polsce jest tak słaba, że ktoś może się nabrać. Kłamstwo to nikczemne, bo ośmiesza badaczy tematu i rodzimowierców. Bo jest tak...

Nigdy nie dałem rady przebrnąć przez więcej niż 2-3 strony Księgi Tura. Dla mnie to lektura psychoaktywna. Czytam, czytam i czuję, że światopogląd mi się zmienia jak po THC. Po Księgę Tura sięgnąłem chyba na 2 roku studiów i potem do niej nie wracałem. Książka zdecydowanie dla NewAge'owców, których nie interesuje prawdziwa Słowiańszczyzna, tylko jakiś miks ezoteryki, nauk tajemnych, i fantazji autora. Jeśli ktoś szuka informacji, zrobi sobie tą książki (jak i innymi CB) krzywdę.

Nigdy nie dałem rady przebrnąć przez więcej niż 2-3 strony Księgi Tura. Dla mnie to lektura psychoaktywna. Czytam, czytam i czuję, że światopogląd mi się zmienia jak po THC. Po Księgę Tura sięgnąłem chyba na 2 roku studiów i potem do niej nie wracałem. Książka zdecydowanie dla NewAge'owców, których nie interesuje prawdziwa Słowiańszczyzna, tylko jakiś miks ezoteryki, nauk...

Księga Tura jest pierwszym tomem Mitologii słowiańskiej Czesława Białczyńskiego .
Ta niezwykła publikacja stanowi najobszerniejszą jak dotąd literacką prezentację kultury duchowej Słowiańszczyzny .Kilka lat temu- po wydaniu leksykonu Stworze i zdusze – jej autor został przez krytyków nazwany polskim Tolkienem.
Księga Tura potwierdza , że w pełni zasłużył na to miano. Zawiera ona mity o powstaniu świata, narodzinach bogów i toczonych między nimi wojnach. W fascynujący sposób przedstawia także historię pojawienia się ludzi na ziemi. Książka zadowoli najbardziej wytrawnych miłośników kultury słowiańskiej . W następnych latach ukażą się kolejne tomy czworoksięgu Białczyńskiego : Księga Ruty, Księga Tanów i Księga Wiedzy.

Książka dostępna w regularnej sprzedaży na stronie www.artbooks.pl

Księga Tura jest pierwszym tomem Mitologii słowiańskiej Czesława Białczyńskiego .
Ta niezwykła publikacja stanowi najobszerniejszą jak dotąd literacką prezentację kultury duchowej Słowiańszczyzny .Kilka lat temu- po wydaniu leksykonu Stworze i zdusze – jej autor został przez krytyków nazwany polskim Tolkienem.
Księga Tura potwierdza , że w pełni zasłużył na to miano....

Bardzo ciężko było mi ocenić tę książkę. I też bardzo długo ją czytałem. To nie jest książką do której można usiąść i przeczytać kilka rozdziałów. Żeby ją zrozumieć trzeba mieć odrobinę czasu i potrzeba wyciszenia. Na pewno jest to książka ważna bo nie ma zbyt wielu dostępnych książek traktujących o naszej, słowiańskiej, mitologii. I dlatego daję tyle gwiazdek. Szkoda trochę, że została napisana takim a nie innym językiem. Jest bardzo trudny, przypisy czasami są dłuższe od samego tekstu. Ale gdyby nie one książka byłaby niemożliwa do zrozumienia. Dlatego wielkie wyrazy szacunku dla autora, który widać, że poświęcił dla tej pozycji wiele serca, czasu i zdrowia. Moim małym marzeniem jest to aby ktoś kompetentny podjął się zadania opisania mitologii słowiańskiej w formie fabularnej. A może ktoś już to zrobił, ale nie wiem o tym. Jeśli tak to proszę o informacje. Książka nie dla każdego, ale dla osób interesujących się to co nasze, naszą historią nieznaną, pozycja obowiązkowa.

Bardzo ciężko było mi ocenić tę książkę. I też bardzo długo ją czytałem. To nie jest książką do której można usiąść i przeczytać kilka rozdziałów. Żeby ją zrozumieć trzeba mieć odrobinę czasu i potrzeba wyciszenia. Na pewno jest to książka ważna bo nie ma zbyt wielu dostępnych książek traktujących o naszej, słowiańskiej, mitologii. I dlatego daję tyle gwiazdek. Szkoda...

Religia i zwyczaje Słowian są bardzo mało znane – nawet badaczom kultury. Do naszych czasów nie zachowało się żadne bezpośrednie źródło, z opisem zwyczajów czy wierzeń. Badania opierają się, więc na źródłach pośrednich, gdzie obraz religii może być znacznie przeinaczony poprzez stopniową chrystianizację społeczeństwa przez chrzest Polski w 966 roku. Rodzi się wiele koncepcji i domysłów, które nadal są sprawdzane i konfrontowane ze sobą. Pewną wskazówką jest obraz folkloru zachowany w pewnym zwyczajach (np. widocznych w obchodach Wielkanocy) czy inspiracjach literackich („Dziady” A. Mickiewicza). Generalnie przyjmuje się zasadę politeizmu i axis mundi, czyli w dużym skrócie, wyobrażenie Wszechświata jako mitycznego drzewa.
Czesław Białczyński jest kojarzony jako pisarz SF i scenarzysta. Jego dokonania są imponujące, zwłaszcza jeśli chodzi o produkcje telewizyjne. Coś co szczególnie wyróżnia tego autora to miłość do wszystkiego co słowiańskie. Od ponad 20 lat studiuje prehistorię Słowian, czego wynikiem był pomysł na czterotomowy zbiór legend o ich wierzeniach. Jak dotąd nakładem wydawniczym wyszła pierwsza część cyklu „Mitologia słowiańska. Księga Tura”, która już na starcie wzbudziła ogromne kontrowersje, zarówno w świecie naukowym, jak i pośród zwykłych czytelników.
Pozycja jest podzielona na kilkanaście rozdziałów, zwanych tajami, mających w pewien sposób usystematyzować i w przystępny sposób przedstawić mitologię i kulturę naszych przodków. W praktyce okazuje się, że ten zabieg poniekąd zmusza czasami do kilkukrotnych powrotów do opisu konkretnego bożka czy wydarzenia, co bywa niekiedy nużące. Głównym źródłem krytyki są przypisy do tekstu oraz treść. Dopiski są umieszczone na końcach rozdziałów i mają charakter trójstopniowy (informacje ogólne – treści dodatkowe – bibliografia),co wbrew pozorom nie daje całkowitej wiarygodności materiałowi wykorzystanemu w książce. Nawet ktoś mało zorientowany może chwilami odnieść wrażenie, iż autor idzie za daleko w swoich tezach. Zwraca na to również uwagę środowisko zajmujące się istotą religii naturalnej. W trakcie czytania targało mną mnóstwo wątpliwości. Być może, gdyby autor skupił się bardziej na wąskim spektrum omawianych zagadnień, nie czułoby się tych wątpliwości, a tak poza treścią zasadniczą, mamy również jej alternatywne wersje. Odnośniki historyczne były dla mnie całkowicie przydatne, ale już lingwistyczne tłumaczenie konkretnych rzeczowników na wszystkie języki słowiańskie, wydało mi się całkowicie bezzasadne. Duża ilość informacji zawartych na nieco ponad trzystu stronach, zmusza do maksymalnego wytężenia wzroku, co stanowi spory mankament.
Generalnie różnie można ocenić publikację Białczyńskiego. Ci, którzy szukają rzetelnych faktów, będą musieli przebić się przez gąszcz przypuszczeń, jednak dla przeciętnego czytelnika, który potraktuje tę książkę wyłącznie jako powieść fantastyczną, inspirowaną podaniami słowiańskimi, może się to okazać wartościowa lektura.

*http://inna-perspektywa.blogspot.com/2013/08/czesaw-biaczynski-mitologia-sowianska.html*

Religia i zwyczaje Słowian są bardzo mało znane – nawet badaczom kultury. Do naszych czasów nie zachowało się żadne bezpośrednie źródło, z opisem zwyczajów czy wierzeń. Badania opierają się, więc na źródłach pośrednich, gdzie obraz religii może być znacznie przeinaczony poprzez stopniową chrystianizację społeczeństwa przez chrzest Polski w 966 roku. Rodzi się wiele...

Opisy w książce są godne uwagi. Ale dlaczego taka słaba ocena? Ponieważ autor w recenzji pisze że jest to zbiór prawdziwych informacji na temat mitologii słowiańskiej. Zagłebiając się w lekturę znajdujemy sporo błędów oraz pomysłów nie popartych żadnymi badaniami. Ot, taka sobie historyjka. Wielki minus za wprowadzanie czytelnika w błąd - jest to powieść fabularna a nie książka naukowa, historyczna.

Opisy w książce są godne uwagi. Ale dlaczego taka słaba ocena? Ponieważ autor w recenzji pisze że jest to zbiór prawdziwych informacji na temat mitologii słowiańskiej. Zagłebiając się w lekturę znajdujemy sporo błędów oraz pomysłów nie popartych żadnymi badaniami. Ot, taka sobie historyjka. Wielki minus za wprowadzanie czytelnika w błąd - jest to powieść fabularna a nie...