Pomysł pokazania toksycznych relacji nie jest nowy. Często wraca na teralną scenę czy ekran filmowy. Obawiam się, że będzie powtórką któregoś z poprzednich dzieł. Tymczasem autor pokazał temat z innej strony, dołożył kolejny element. Moim zdaniem, warto sięgnąć po książkę. Mi się podobała.

Pomysł pokazania toksycznych relacji nie jest nowy. Często wraca na teralną scenę czy ekran filmowy. Obawiam się, że będzie powtórką któregoś z poprzednich dzieł. Tymczasem autor pokazał temat z innej strony, dołożył kolejny element. Moim zdaniem, warto sięgnąć po książkę. Mi się podobała.

"Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób".
Dzieciaki.
Dzieci, nasze potomstwo. Główny obszar szczęścia, jak i zmartwień.

Powyższy cytat pochodzi z książki "Anna Karenina" Tołstoja, ale główny bohater książki "Kolacja" również widzi w tych słowach odzwierciedlenie sytuacji swojej rodziny.

"Dwa małżeństwa spotykają się w ekskluzywnej restauracji na z pozoru kurtuazyjnej pogawędce. Do omówienia mają jednak bardzo poważny problem dotyczący ich nastoletnich synów. Ten wieczór zaważy na całym ich przyszłym życiu. Przesądzi o szczęściu obu rodzin", czytamy w opisie książki.

Nie mogę napisać za dużo o fabule powieści, żeby nie pozbawić nikogo satysfakcji z czytania. Najpierw pomyślałam, żeby napisać "radości z czytania", ale ta książka nie przysparza radości, zupełnie nie.
Nie będę się silić na zarys fabuły inny niż ten zamieszczony na tylnej stronie okładki, bo on idealnie oddaje jej treść.
Ale nie oddaje klimatu, napięcia w akcji podczas czytania, zadziwienia.
Powoduje natomiast zdumienie nad determinacją zachowania statusu quo rodziny, utrzymania jej w całości.
Myślenie o tym, jak dana decyzja wpłynie na najmniejsza jednostkę społeczną, jaką jest rodzina.

"Zastanawiałem się całkiem poważnie, co by się stało, jeślibym zupełnie nic nie powiedział. Jeślibym zwyczajnie kontynuował życie, jak każdy. Pomyślałem o szczęściu; o szczęśliwych małżeństwach i o oczach mojego syna".

Czy to spowoduje, że będziemy bardziej szczęśliwi - takie pytanie zadaje sobie kilka razy narrator powieści. Ja się jednak zastanawiam, czy wszystkie nasze podejmowane działania powinny być dyktowane szczęśliwością lub nie?
Co jest najwyższym dobrem dla nas ludzi i czy nie zmienia się ono w zależności od kontekstu i sytuacji?
Czy istnieje wytłumaczenie dla bestialstwa, tylko dlatego, że dopuściła się tego osoba nam bliska? Jak wiele jesteśmy wstanie poświęcić dla tej najbliższej osoby, nie tracąc przy tym siebie?

Książka otwiera też oczy na to, jak obserwacja nas dorosłych przez dzieci może mieć niebagatelne znaczenie dla nich w późniejszym, dorosłym życiu. Wiele mówi się, że dzieci nie zachowują się tak, jak im mówimy, aby się zachowywały, ale tak, jak widzą, jak my to robimy. Modelowanie. A może to wszystko jednak geny? Bez względu na naśladowanie, "genów nie wydłubiesz", jak to się czasem mówi.

Niech dowodem na to, że ta książka jest dobra, będzie ten fakt: kupiłam ją kiedyś z polecenia blogerki książkowej, przeczytałam, zaintrygowała mnie bardzo i na tyle, że od razu puściłam ją dalej w obieg. Nie wróciła już do mnie. Mam nadzieję, że krąży gdzieś dalej i jest czytana... Ostatnio znowu do mnie wróciła, ale tym razem we wspomnieniach. Zatem - kupiłam znowu, przeczytałam powtórnie, piszę o niej. Dla mnie o wartości książki stanowi fakt, że nadal ją w sobie nosze i co jakiś czas wraca do mnie wspomnienie o jej czytaniu. Coś we mnie zostawiła. Ta na pewno zdumienie nad naturą ludzką, a także zachwyt nad takim poprowadzeniem akcji książki, który mnie w pewnym momencie zmiótł i spowodował szerokie otwarcie oczu.
Co tu się właściwie wydarzyło?, zadajemy sobie to pytanie w pewnym momencie podczas czytania.
Co się zdarzyło w kontekście zwrotów akcji, ale też myśląc o tym, co ta książki robi nam. Jak wpływa na nas.

Ta kolacja to bitwa. Na gęsty, słowa, na zamiary i decyzje.
To gra o kształt i przyszłość rodziny, o polityczne umocowanie w tle również. To akt desperacji w myśleniu o dorosłości dziecka i wszelakich konsekwencjach ich czynów.

Ciągle następuje zmiana tego, kto na wierzchu, kto pod spodem, czyje na górze a czyje na dole. Zmiana percepcji powoduje, że ciągle komuś innemu sprzyjamy, żeby za chwilę się zdziwić i przytaknąć innej osobie, z nią się zgodzić.
Nie da się przy tej książce znużyć ani zasnąć.
Od pewnego momentu lecimy z czytaniem na przyspieszonym pulsie i goniąc przez strony, bo jakoś nie możemy uwierzyć w to, jak rozwija się akcja. Ja przynajmniej nie mogłam.
Do ostatniego akapitu mamy szansę przeżyć tornado zmiennych emocji, w tym konsternację, niedowierzanie czy głębokiego zażenowanie.

Przeczytaj tę książkę a potem odpowiedz, głównie sobie, na pytania.
Kto jest największym wygranym, a kto przegranym?
I czy na pewno ta osoba?
Zastanów się jeszcze raz.
Twoja ocena, myślę, jak i moja, w głównej mierze zależy od tego, jakimi kryteriami moralnymi się kierujesz.
To co, może jednak zmienisz zdanie?

FB: Ostatni akapit. Ostatnie zdanie - Natalia Leszka

"Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób".
Dzieciaki.
Dzieci, nasze potomstwo. Główny obszar szczęścia, jak i zmartwień.

Powyższy cytat pochodzi z książki "Anna Karenina" Tołstoja, ale główny bohater książki "Kolacja" również widzi w tych słowach odzwierciedlenie sytuacji swojej rodziny.

"Dwa...

Czytadło na nudny wieczór, gdzie 9 z jakiegoś powodu) brak innej lektury.

Czytadło na nudny wieczór, gdzie 9 z jakiegoś powodu) brak innej lektury.

Emocje, emocje, emocje, EMOCJE. Polecam bardzo, współczułam bohaterom tego, przez co musieli przejść. Jednak posiadanie dzieci to jest wielka loteria.

Emocje, emocje, emocje, EMOCJE. Polecam bardzo, współczułam bohaterom tego, przez co musieli przejść. Jednak posiadanie dzieci to jest wielka loteria.

Klimat filmu ,,Rzeź” Polańskiego.

Klimat filmu ,,Rzeź” Polańskiego.

Seria "Gorzka czekolada" jest dokładnie taka, jak ten przysmak - nie za słodka, a jednak wyśmienicie oddaje smaki życia!

Seria "Gorzka czekolada" jest dokładnie taka, jak ten przysmak - nie za słodka, a jednak wyśmienicie oddaje smaki życia!

Życiowa, wstrząsają i dająca do myślenia powieść.

Życiowa, wstrząsają i dająca do myślenia powieść.

Rewelacyjne studium ludzkich relacji rodzinnych, również tych toksycznych. Polecam gorąco!

Rewelacyjne studium ludzkich relacji rodzinnych, również tych toksycznych. Polecam gorąco!

Tytułowa kolacja jest kulminacją kilku wydarzeń sprzed niej. Dwa małżeństwa, sprawa, w którą zamieszani są ich nastoletni synowie oraz próba dojścia do porozumienia w kwestii rozwiązania. Dość dobrze skonstruowana historia do końca trzymająca w napięciu.

Tytułowa kolacja jest kulminacją kilku wydarzeń sprzed niej. Dwa małżeństwa, sprawa, w którą zamieszani są ich nastoletni synowie oraz próba dojścia do porozumienia w kwestii rozwiązania. Dość dobrze skonstruowana historia do końca trzymająca w napięciu.

Taka niepozorna książka, a wrażenie, które po sobie pozostawia jest gigantyczne.

Przyznaję że zaczęłam czytać tę książkę bez żadnych oczekiwań i jak możecie się spodziewać wzięła mnie zupełnie z zaskoczenia!

Nie chcę zdradzać za dużo z fabuły ale wydaje mi się że nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak toksycznymi relacjami w książce i tak zaskakującą fabułą. Dodatkowo książka trzyma w napięciu do ostatniej strony i czyta się ją jak thriller, mimo że thrillerem nie jest.

Polecam!

Taka niepozorna książka, a wrażenie, które po sobie pozostawia jest gigantyczne.

Przyznaję że zaczęłam czytać tę książkę bez żadnych oczekiwań i jak możecie się spodziewać wzięła mnie zupełnie z zaskoczenia!

Nie chcę zdradzać za dużo z fabuły ale wydaje mi się że nigdy wcześniej nie spotkałam się z tak toksycznymi relacjami w książce i tak zaskakującą fabułą. Dodatkowo...