Hm... Nie wiem co napisać bo nie jestem pewna co przeczytałam 😉 Książka miała być o polsko-rosyjsko-ukraińsko-żydowskiej historii Czarobyla, zanim rok 86 zmienił znaczenie tego słowa na zawsze. A było o wszystkim tylko niewiele na temat. Dużo cytatów z Aleksiejewicz i Andruchowycza, przypisy zajmują 10% książki 🤷‍♀️ książka odtwórcza jak żadna inna. Cóż, nie wszystko dobre co Czarne.

Hm... Nie wiem co napisać bo nie jestem pewna co przeczytałam 😉 Książka miała być o polsko-rosyjsko-ukraińsko-żydowskiej historii Czarobyla, zanim rok 86 zmienił znaczenie tego słowa na zawsze. A było o wszystkim tylko niewiele na temat. Dużo cytatów z Aleksiejewicz i Andruchowycza, przypisy zajmują 10% książki 🤷‍♀️ książka odtwórcza jak żadna inna. Cóż, nie wszystko dobre...

Duże oczekiwania, a spore zawiedzenie. Niestety, dużo tzw. mitów czarnobylskich i co smutne - dość płytki stosunek do obecnej strefy i Czarnobyla.

Duże oczekiwania, a spore zawiedzenie. Niestety, dużo tzw. mitów czarnobylskich i co smutne - dość płytki stosunek do obecnej strefy i Czarnobyla.

Ciekawy esej przez 60% książki, dużo można wynieść ciekawostek na temat etymologii i geografii, trochę historii. Przez pozostałe 40% autor niestety gubi się w meandrach własnych wspomnień i nieuzasadnionych porównań, z których niewiele wynika.

Ciekawy esej przez 60% książki, dużo można wynieść ciekawostek na temat etymologii i geografii, trochę historii. Przez pozostałe 40% autor niestety gubi się w meandrach własnych wspomnień i nieuzasadnionych porównań, z których niewiele wynika.

Nie jest to zła książka. Widać, że autor miał na nią pomysł. Tylko, że brakuje w niej. Nie zapada w pamięć. Każdy wątek jest pobieżnie potraktowany.
Dużym plusem całości jest język i styl narracji. Cudowny, płynny. Naprawdę dobrze się to czyta.

Nie jest to zła książka. Widać, że autor miał na nią pomysł. Tylko, że brakuje w niej. Nie zapada w pamięć. Każdy wątek jest pobieżnie potraktowany.
Dużym plusem całości jest język i styl narracji. Cudowny, płynny. Naprawdę dobrze się to czyta.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony sama dałam się nabrać jak niektórzy - i myślałam, że to pozycja o katastrofie w Czarnobylu, jej następstwach i życiu po. Z drugiej - to świetny pomysł napisać książkę o historii Czarnobyla, która, myślę, niknie przez elektrownię. Sama książka jest dla mnie dość chaotyczna, niektóre wątki (jak np. studia autora czy analiza Mistrza i Małgorzaty) nie były strzałem w dziesiątkę, autor daje też zbiór raczej luźnych tekstów, raz mamy czasy II wojny światowej, potem Wieki Głód, potem elektrownia, a potem pobyt w Polsce, bez większego połączenia między nimi. Szkoda tylko że rozdział poświęcony faktycznie katastrofie w Czarnobylu stanowi cytowanie i parafrazy książki Aleksijewicz.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony sama dałam się nabrać jak niektórzy - i myślałam, że to pozycja o katastrofie w Czarnobylu, jej następstwach i życiu po. Z drugiej - to świetny pomysł napisać książkę o historii Czarnobyla, która, myślę, niknie przez elektrownię. Sama książka jest dla mnie dość chaotyczna, niektóre wątki (jak np. studia autora czy analiza Mistrza i...

W esejach o Czarnobylu Autor zaskoczył mnie (właściwie oczywistą i genialną w swej prostocie) refleksją, iż awaria reaktora i jej skutki zupełnie wymazały w powszechnej świadomości historię tego miejsca - będzie ono prawdopodobnie już zawsze kojarzone bowiem z katastrofą. Autor odtworzył dzieje tych okolic, historyczne zawiłości oraz zawirowania związane z niegdysiejszą wielokulturową społecznością. Nie jest to kompendium wiedzy na temat katastrofy (wielu czytelników chyba jest tym faktem rozczarowanych, ale wpadają oni we wspomnianą na początku mojej recenzji pułapkę myślenia o Czarnobylu wyłącznie jako miejscu katastrofy). Oczywiście nie brakuje wątków poświęconych tragicznym wydarzeniom, niemniej jednak ciężar uwagi przesunięty jest na wszystko, co wokół i nieco obok.

W esejach o Czarnobylu Autor zaskoczył mnie (właściwie oczywistą i genialną w swej prostocie) refleksją, iż awaria reaktora i jej skutki zupełnie wymazały w powszechnej świadomości historię tego miejsca - będzie ono prawdopodobnie już zawsze kojarzone bowiem z katastrofą. Autor odtworzył dzieje tych okolic, historyczne zawiłości oraz zawirowania związane z niegdysiejszą...

Książka to jeden wielki chaos, który miejscami niewiele wspólnego ma z Czarnobylem - jest tu np część o studiach autora czy analiza "Mistrza i Małgorzaty". Kto chce się dowiedzieć czegoś na temat wybuchu reaktora na pewno z tej książki się tego nie dowie, bowiem dość pobieżnie ona o tym opowiada i to wyłącznie cytując "Czarnobylską modlitwę" Swietłany Aleksiejewicz-lepiej więc sięgnąć po tę pozycję, zresztą bardzo ciekawą.

Książka to jeden wielki chaos, który miejscami niewiele wspólnego ma z Czarnobylem - jest tu np część o studiach autora czy analiza "Mistrza i Małgorzaty". Kto chce się dowiedzieć czegoś na temat wybuchu reaktora na pewno z tej książki się tego nie dowie, bowiem dość pobieżnie ona o tym opowiada i to wyłącznie cytując "Czarnobylską modlitwę" Swietłany Aleksiejewicz-lepiej...

Pomysł na książkę bardzo fajny, żeby opowiedzieć o mieście Czarnobyl, poprzez historie ludzi, którzy byli z nim związani, poprzez wydarzenia, które miały w nim miejsce i oczywiście nawiązać do katastrofy, która się w nim wydarzyła.
Tyle tylko, że książka jest pełna chaosu i żaden z wątków nie jest porządnie poprowadzony.
Nagromadzenie faktów, nazwisk i cytatów, mają nam chyba udowodnić, że autor przyłożył się do pracy. Niestety, ja miałam poczucie, że nic z tego nadmiaru nie wynika. Jestem za to przekonana, że inni napisali już o tym miejscu, z o wiele lepszym skutkiem.
Dodatkowo, przeszkadzał mi wątek autobiograficzny - gdzie autor był w czasie katastrofy, jak ją przeżył i jak martwiła się o niego rodzina. Po raz kolejny, nic z tego nie wynika, choć oczywiście, dobrze jest przypomnieć atmosferę zaprzeczania i grozy z tamtych czasów.
Myślę, że ta książka ma jedną dobrą zaletę - długą bibliografię, do której warto sięgnąć, gdyby ktoś naprawdę chciał poszerzyć wiedzę na temat Czarnobyla.

Pomysł na książkę bardzo fajny, żeby opowiedzieć o mieście Czarnobyl, poprzez historie ludzi, którzy byli z nim związani, poprzez wydarzenia, które miały w nim miejsce i oczywiście nawiązać do katastrofy, która się w nim wydarzyła.
Tyle tylko, że książka jest pełna chaosu i żaden z wątków nie jest porządnie poprowadzony.
Nagromadzenie faktów, nazwisk i cytatów, mają nam...

Książka wspaniała. Napisana z erudycją i jednocześnie osobiście, wciągająca i dająca szerszy obraz dziejów Czarnobyla. Jako pełnokrwisty esej, zawiera wiele interesujących połączeń przytaczanych informacji w postaci oryginalnych i przekonująco przedstawionych myśli odautorskich. Narzekania, że książka jest słaba, bo opiera się w części na cytatach z Aleksijewicz, zawiera (pozornie!) niezwiązane z głównym tematem wątki, czy za mało opisów samej awarii i reaktora są zupełnie chybione - po prostu nie o to w niej chodziło. Polecam wszystkim ludziom myślącym.

Książka wspaniała. Napisana z erudycją i jednocześnie osobiście, wciągająca i dająca szerszy obraz dziejów Czarnobyla. Jako pełnokrwisty esej, zawiera wiele interesujących połączeń przytaczanych informacji w postaci oryginalnych i przekonująco przedstawionych myśli odautorskich. Narzekania, że książka jest słaba, bo opiera się w części na cytatach z Aleksijewicz, zawiera...

Od jakiegoś czasu siedzę w temacie Czarnobyla, czy to przez książki, czy różne artykuły i filmy. Jeśli jesteście ciekawi awarii reaktora nr 4 w Czarnobylu i ewakuacji Prypeci to… źle trafiliście.

Cóż, tytuł książki może nieco zmylić. O samej katastrofie autor pisze dopiero po jakichś 80 stronach tekstu. Co jest wcześniej? Esej. Tak mi się to skojarzyło i nawet z tyłu na okładce sugerują, że jest to esej historyczny. Autor lawiruje pomiędzy różnymi tematami, dotykając przeróżnych kwestii i taka mieszanka zaowocowała sporą niestrawnością.

Na początku autor przedstawia swoje życie we Włoszech (bo to Włoch, który studiował filologię polską),to jak kończył studia i jak został powołany do służby wojskowej. O tej służbie było dość dużo, ale wg mnie do tematu głównego, czyli Czarnobyla czy też jego okolic, niespecjalnie się to miało. Jednak te jego wojskowe przygody były całkiem ciekawe i niekiedy zabawne.
Następnie nadchodzi część historyczna o okolicach Czarnobyla. Powstanie Chmielnickiego, sprawy żydów, chasydów, hołodomor, II Wojna Światowa - wszystkiego po trochu, ale wszystko opisane bardzo pobieżnie i nieco po macoszemu.

Kiedy nareszcie doszłam do awarii elektrowni, poczułam się trochę skonsternowana. Rozdziały o niej zawierają relacje ludzi zamieszkujących zonę, które są cytatami z książki Swietłany Aleksijewicz Czarnobylska Modlitwa (są przypisy przy każdym). Tak więc znowu czytałam to samo i nie ukrywam, że poczułam się trochę oszukana. Jedyne fragmenty w których autor opowiada o swoich przeżyciach w czasie katastrofy to fragmenty z dzienników autora z czasów, kiedy mieszkał w Warszawie. Czyli, że w okolice Czarnobyla nie zaglądał. W dziennikach tych mówi jak ludzie ze stolicy zachowywali się tuż po opublikowaniu informacji o wybuchu reaktora.

To jeszcze się jako tako kleiło, ale jak nadeszły rozważania o złu i diable w Mistrzu i Małgorzacie Michaiła Bułhakowa i powieściach Fiodora Dostojewskiego, to wymiękłam. Szwarc, mydło i powidło. Jak dla mnie ta książka jest za bardzo rozstrzelana tematycznie. A wszystko to na, uwaga, 145 stronach!
Jest napisana naprawdę rzetelnie i ciekawie, ale bardzo pobieżnie. Polecam ją głównie wielbicielom historii. Ale jeśli jesteście ciekawi katastrofy, to na rynku znajdą się ciekawsze pozycje.

https://latajace-ksiazki.blogspot.com/2018/06/czarnobyl-francesco-m-cataluccio.html

Od jakiegoś czasu siedzę w temacie Czarnobyla, czy to przez książki, czy różne artykuły i filmy. Jeśli jesteście ciekawi awarii reaktora nr 4 w Czarnobylu i ewakuacji Prypeci to… źle trafiliście.

Cóż, tytuł książki może nieco zmylić. O samej katastrofie autor pisze dopiero po jakichś 80 stronach tekstu. Co jest wcześniej? Esej. Tak mi się to skojarzyło i nawet z tyłu na...