W sumie istotne rzeczy zaczynają się od 3/4 książki, początkowa część to przekonywanie do innego spojrzenia na świat i filozofii uczenia i stymulowania dzieci od chwili narodzin. Warto przeczytać i próbować znaleźć czas i entuzjazm do stosowania tej metody na swoim maluszku, jak również mieć nadzieję, że jak dziecko w wieku 6 lat przewyższy rodziców inteligencją i wiedzą to jeszcze będzie się chciało z nimi zadawać ;-)

W sumie istotne rzeczy zaczynają się od 3/4 książki, początkowa część to przekonywanie do innego spojrzenia na świat i filozofii uczenia i stymulowania dzieci od chwili narodzin. Warto przeczytać i próbować znaleźć czas i entuzjazm do stosowania tej metody na swoim maluszku, jak również mieć nadzieję, że jak dziecko w wieku 6 lat przewyższy rodziców inteligencją i wiedzą to...

Już sam tytuł nastawia mnie negatywnie do tej książki, jestem oburzona, bo jak to? Dwunastomiesięczne dziecko mam uczyć czytania? A po co? A gdzie beztroskie chwile dzieciństwa? Już nie wspominając, że ono nie mówi?
Autorzy już na początku przekonują nas, że "na świecie żyją dziesiątki tysięcy dzieci (...),które nauczyły się wczesnego czytania dzięki tej książce". Cieszy mnie to, ponieważ mam dwójkę maluchów w domu i będę ich na pewno musiała nauczyć tej sztuki, jednak wolałabym zrobić to później, moim zdaniem dwa i pół roku to jednak za wcześnie, a tyle ma w tej chwili moje najmłodsze dziecko...
"Wielu rodziców mówi, że przyjemność bycia z ich dzieckiem, uczenia go czytania i obserwowanie jego rozwoju dzień po dniu to najwspanialsze doświadczenie w ich życiu."
W nauce czytania niebywale ważna jest wytrwałość, cierpliwość, konsekwencja, systematyczność. Rodzic powinien być nastawiony do tego optymistycznie, podchodzić do tego z entuzjazmem. To ma być największa przygoda, radość, zabawa, a jednocześnie nauka, nie kara a nagroda, nie obowiązek, lecz przyjemność. Oczywiście im wcześniej zaczniemy naukę, tym lepiej, a do naszego potomka powinniśmy podchodzić z szacunkiem, jeżeli nie mamy humoru, jesteśmy zmęczeni i smutni, lepiej nie uczyć się, poczekać, aż wróci zarówno nam, jak i dziecku dobry nastrój. Ćwiczmy z naszą pociechą regularnie, a jeżeli nie bawimy się dobrze, przerwijmy naukę!

Już sam tytuł nastawia mnie negatywnie do tej książki, jestem oburzona, bo jak to? Dwunastomiesięczne dziecko mam uczyć czytania? A po co? A gdzie beztroskie chwile dzieciństwa? Już nie wspominając, że ono nie mówi?
Autorzy już na początku przekonują nas, że "na świecie żyją dziesiątki tysięcy dzieci (...),które nauczyły się wczesnego czytania dzięki tej książce". Cieszy...

Autorami staje się ojciec z córką, obydwoje angażowali się w pomoc dzieciom z uszkodzeniem mózgu.

Małe dzieci nie mają jeszcze dobrze rozwiniętego wzroku, dlatego podczas nauki czytania należy pamiętać, aby litery były duże. Wyprodukowano nawet specjalne tablice, które można kupić do nauki lub zrobić je samodzielnie. Najpierw powinny być pisane czerwonym pisakiem, z czasem kolor powinien zmieniać się na czarny wraz ze zmniejszaniem się wielkości.

Istnieje wiele obaw rodziców związanych z pójściem dziecka do 1 klasy. Mity utwierdzają rodziców w przekonaniu, że ich dziecko potrafiące czytać będzie się gorzej czuło w szkole. Wcale nie musi tak być, jeśli nauczyciel postąpi mądrze. Maluch nie będzie cofnięty w rozwoju, nie będzie się nudził. Być może nawet będzie się dzielił swoją wiedzą z rówieśnikami.

Dużo łatwiej jest zostawić dziecko w kojcu, aby odpocząć od niego i nie martwić się o jego bezpieczeństwo. Powszechnie wiadomo, że pociechy należą do osób ciekawskich, które muszą wszystkiego dotknąć, powąchać, zjeść. Na tym polega ich nauka, korzystają z 5 zmysłów, które posiadają. Rodzice często utrudniają im kontakt z nowymi rzeczami. Chcą, aby pociesze nic się nie stało.

Należy pamiętać, że nauka ma być dla dziecka zabawą. Nie można zmuszać malucha, aby za wszelką cenę zapamiętywał nowe litery. Gdy matka lub sam zainteresowany jest zmęczony warto sobie odpuścić, zrobić krótką kilkudniową przerwę, niż męczyć się wzajemnie.

Bardzo ważne jest, aby mieć przygotowane dużo plansz, które chcemy przedstawiać brzdącowi. Potomek nie lubi monotonii, dlatego nie jest wskazane pokazywanie po kilka razy tego samego. Dziecko będzie się wtedy niecierpliwić.

Maluch lubi ruch, gdy dana rzecz szybko się odbywa. Podczas pokazywania kart trzeba to robić sprawnie i dość szybko. W przeciwnym wypadku dziecko zacznie się nudzić i irytować. Warto przekładanie kart poćwiczyć z ojcem dziecka, aby nabrać wprawy w tej czynności.

Nie wskazane jest także przepytywanie dziecka ze zdobytej wiedzy. Nauka czytania ma być dla niego zabawą, a nie czymś związanym ze stresem.

Dziecko najlepiej chłonie wiedzę przed ukończeniem 6. roku życia. Nauka języka obcego jest możliwa tylko przed tą datą, później maluch już tak dobrze nie opanuje w pełni zagranicznej mowy.

Droga to czytania jest długa, jednak możliwa do wykonania. Najpierw należy uczyć dziecko pojedynczych słów, następnie pary wyrazów, potem krótkie, długie zdania, a na końcu książki.

Gdy będziemy pokazywać dziecku słowa lepiej robić to z większą ilością wyrazów. Korzystniej będzie, jeśli nauczy się większej ilości, niż wciąż będzie powtarzało te same.

Poradnik napisany jest w sposób prosty, przystępny dla przeciętnego czytelnika. Ja pomimo tego, że nie mam potomka przeczytałam go bardzo szybko i z wielką przyjemnością. Dowiedziałam się wielu dotąd mi nie znanych faktów.

Było to moje pierwsze spotkanie z twórczością tych autorów , a zarazem serią ,,Subtelna rewolucja”. Mam do przeczytania jeszcze 2 pozycje, po które sięgnę niedługo z wielką chęcią.

,,Subtelna rewolucja. Czytanie od pierwszego roku życia” to doskonała pozycja dla rodziców dzieci, którym zależy na ich wczesnej edukacji i rozwoju.

Moja ocena : 6/6

Autorami staje się ojciec z córką, obydwoje angażowali się w pomoc dzieciom z uszkodzeniem mózgu.

Małe dzieci nie mają jeszcze dobrze rozwiniętego wzroku, dlatego podczas nauki czytania należy pamiętać, aby litery były duże. Wyprodukowano nawet specjalne tablice, które można kupić do nauki lub zrobić je samodzielnie. Najpierw powinny być pisane czerwonym pisakiem, z czasem...