Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już sam tytuł nastawia mnie negatywnie do tej książki, jestem oburzona, bo jak to? Dwunastomiesięczne dziecko mam uczyć czytania? A po co? A gdzie beztroskie chwile dzieciństwa? Już nie wspominając, że ono nie mówi? Autorzy już na początku przekonują nas, że "na świecie żyją dziesiątki tysięcy dzieci (...),które nauczyły się wczesnego czytania dzięki tej książce". Cieszy mnie to, ponieważ mam dwójkę maluchów w domu i będę ich na pewno musiała nauczyć tej sztuki, jednak wolałabym zrobić to później, moim zdaniem dwa i pół roku to jednak za wcześnie, a tyle ma w tej chwili moje najmłodsze dziecko... "Wielu rodziców mówi, że przyjemność bycia z ich dzieckiem, uczenia go czytania i obserwowanie jego rozwoju dzień po dniu to najwspanialsze doświadczenie w ich życiu." W nauce czytania niebywale ważna jest wytrwałość, cierpliwość, konsekwencja, systematyczność. Rodzic powinien być nastawiony do tego optymistycznie, podchodzić do tego z entuzjazmem. To ma być największa przygoda, radość, zabawa, a jednocześnie nauka, nie kara a nagroda, nie obowiązek, lecz przyjemność. Oczywiście im wcześniej zaczniemy naukę, tym lepiej, a do naszego potomka powinniśmy podchodzić z szacunkiem, jeżeli nie mamy humoru, jesteśmy zmęczeni i smutni, lepiej nie uczyć się, poczekać, aż wróci zarówno nam, jak i dziecku dobry nastrój. Ćwiczmy z naszą pociechą regularnie, a jeżeli nie bawimy się dobrze, przerwijmy naukę!