4/10 – NIJAKI

Scenariusz – 4/10
„Kolektyw” miał potencjał na to, by być naprawdę dobrą, epicką opowieścią superbohaterską. Moim zdaniem został jednak źle skonstruowany fabularnie. Początek robi naprawdę dobre wrażenie. Jest tajemnica, spore zagrożenie niewiadomego pochodzenia, a nawet śmierć grupy superbohaterów [sic!]. Napięcie narasta do granic możliwości, by potem nagle wyhamować i przez dłuższy czas dreptać w miejscu. Tajemnicza postać o wielkiej mocy po prostu zmierza przed siebie, a bohaterowie podążają za nią. Niby dzieje się wiele (trochę młócą się po ryjach),ale tak naprawdę nie dzieje się kompletnie nic. Kiedy w końcu wyjaśniona zostaje tajemnica Kolektywu, nagle zaczyna dziać się aż za dużo i w dodatku w dość bełkotliwym tonie. Odniosłem wrażenie, że Bendis otrzymał zadanie naprostowania kilku wątków powstałych w wyniku „Rodu M”*, ale chciał zrobić to zbyt szybko i po prostu przekombinował. Kulminacją złych wyborów scenarzysty okazała się wieńcząca tę historię akcja w Genoshy. Epizod zamykający ten komiks ma już znacznie lżejszą formę, chociaż bohaterowie zmuszeni są stawić czoła wrogowi, który czekał na swoją zemstę od pierwszego tomu serii. Najważniejszym wydarzeniem tej części jest jednak ślub jednego z członków drużyny. Na koniec nie obyło się więc bez słodko-pierdzącego tekstu o miłości.
*Fabuła tego komiksu toczy się niedługo po wydarzeniach z „Rodu M” i aby w pełni ją zrozumieć, trzeba wpierw zaznajomić się z tą historią.

Ilustracje – 6/10
Pierwszy epizod, będący wstępem do „Kolektywu”, narysował Steve McNiven, który zachwycił mnie już ilustracjami do drugiego tomu serii. Dokładność, szczegółowość, dobrze oddana mimika postaci. Wszystko to jest i tutaj, szkoda jedynie, że w tak krótkim wymiarze. Głównym rysownikiem tej historii jest Mike Deodato jr., który ani mnie nie zachwyca, ani jakoś specjalnie nie drażni. Ot, przeciętny rzemieślnik jakich wielu. Porównując prace obu tych gości, warto zwrócić uwagę na rozdźwięk w precyzji poszczególnych kadrów. Gdy coś jest na drugim planie, lub znajduje się w perspektywie dalszej odległości McNiven nadal rysuje to możliwie najstaranniej, Deodato natomiast byle jak. Niby szczegół, ale dla mnie bardzo istotny. Ostatni epizod tego komiksu narysowany jest przez Olivera Coipela, którego bardzo cenię. Muszę jednak przyznać, że zawartość „The New Avengers Annual” nie jest szczytem jego możliwości. Widziałem sporo lepszych prac tego bardzo utalentowanego Francuza.

Wydanie i dodatki – 7/10
Nie ma się co rozwodzić. „Kolektyw” wydany jest identycznie jak trzy poprzednie tomy. Mucha Comics potwierdza swoją klasę. Niestety bonusów nadal jak na lekarstwo.

Podsumowanie
Komiks pełen akcji, ale paradoksalnie mocno mnie wynudził. Kompletnie nie czułem tej historii. Bardzo dobry początek ostatecznie rozmył się w bylejakości niektórych wątków oraz marnie stopniowanym napięciu. Tempo było rwane, a Bendis zagubił gdzieś pomysł na wykorzystanie niektórych postaci (szczególnie widać to na przykładzie Sentry’ego). Oprawa graficzna stoi na niezłym poziomie. Jest świetny McNiven i przynajmniej dobry Coipel, ale obaj pojawiają się na krótko. Głównym rysownikiem jest Mike Deodato jr., a ja nie potrafię zachwycać się jego pracami. Niestety czwarty tom serii okazał się najsłabszym z dotychczasowych.

***

ZAWARTOŚĆ
New Avengers vol. 1 #16-20 (kwiecień – sierpień 2006)
The New Avengers Annual vol. 1 #1 (czerwiec 2006)

SCENARIUSZ
Brian Michael Bendis

ILUSTRACJE
Szkic: Steve McNiven, Mike Deodato jr., Oliver Coipel
Tusz: Dexter Vines, Joe Pimentel, Drew Geraci, Drew Hennessy, John Livesay, Rick Magyar, Danny Miki, Mark Morales, Mike Perkins, Tim Townsend
Kolor: Morry Hollowell, Dave Stewart, Richard Isanove, June Chung, Jose Villarrubia

DODATKI
Okładki wydań zeszytowych.
Biogram Xorna.

WYDANIE
Wydawca: Mucha Comics
Wydawca oryginału: Marvel Comics
Cykl: -
Seria: The New Avengers
Data wydania: 5 październik 2012
Tłumacz: Tomasz Sidorkiewicz
Format: 176 x 250 mm
Liczba stron: 160
Okładka: Twarda
Papier: Kredowy
Druk: Kolor
ISBN-13: 9788361319313
Cena okładkowa: 79,00 zł

4/10 – NIJAKI

Scenariusz – 4/10
„Kolektyw” miał potencjał na to, by być naprawdę dobrą, epicką opowieścią superbohaterską. Moim zdaniem został jednak źle skonstruowany fabularnie. Początek robi naprawdę dobre wrażenie. Jest tajemnica, spore zagrożenie niewiadomego pochodzenia, a nawet śmierć grupy superbohaterów [sic!]. Napięcie narasta do granic możliwości, by potem nagle...

Witajcie, drodzy przyjaciele, w kolejnym odcinku Sezonu na Bendisa. Tym razem, już po raz czwarty - ależ ten czas popitala, odwiedzamy New Avengers.
Rządy Rodu M zostały obalone z porządnym dupnięciem, które spowodowało iż całe rzesze mutantów straciły swe moce. A po kilku dniach, dziwnym zbiegiem okoliczności pojawił się nowy niemal niezwyciężony super wróg. Super wróg tak potężny, jakby dysponował mocami wszystkich odmutantowanych eksmutantów. Następnie pojawiają się Sentry i niewyobrażalna wręcz napierdzielanka, by na sam koniec wszyscy mogli żyć długo i szczęśliwie (nie licząc oczywiście całych rzesz odmutantowanych eksmutantów) na pocieszenie fundując sobie lekkie zmiany życiowe w postaci nowego mundurku (Spider-Man - Wojna Domowa nadciąga) bądź ślubu (zgadnijcie kto z kim ;) ).
I to w sumie wszystko.
Aaa... zapomniałbym... Napisał to cudo oczywiście miszczu Brajanek Bendis, zaś narysowali panowie McNiven, Deodato Jr. i Coipel. Całość oczywiście trzyma poziom świetnego czytadła, które pochłania się (setnie się przy tym bawiąc) równie szybko, jak i szybko się o nim zapomina. Czyli miszczu Brajanek Bendis w szczytowej formie :)

Witajcie, drodzy przyjaciele, w kolejnym odcinku Sezonu na Bendisa. Tym razem, już po raz czwarty - ależ ten czas popitala, odwiedzamy New Avengers.
Rządy Rodu M zostały obalone z porządnym dupnięciem, które spowodowało iż całe rzesze mutantów straciły swe moce. A po kilku dniach, dziwnym zbiegiem okoliczności pojawił się nowy niemal niezwyciężony super wróg. Super wróg tak...