Nieszczelna sieć

Ledwie przebrnęłam przez tę książkę i raczej nie sięgnę po dalsze tomy tej serii. Zero akcji, same rozmowy i przesłuchania, nuda.
Komisarz Veeteren nie grzeszy inteligencją ani charyzmą, jest nudny i obleśny z tymi pogryzionymi wykałaczkami, które rozrzuca wokół siebie. Nie polecam

Ledwie przebrnęłam przez tę książkę i raczej nie sięgnę po dalsze tomy tej serii. Zero akcji, same rozmowy i przesłuchania, nuda.
Komisarz Veeteren nie grzeszy inteligencją ani charyzmą, jest nudny i obleśny z tymi pogryzionymi wykałaczkami, które rozrzuca wokół siebie. Nie polecam

Mimo sześciu ofiar to lekki kryminał, który bardzo szybko się czyta. Komisarz Van Veeteren ma jakieś nagłe przeczucia, olśnienia jakby wróżył z fusów albo szklanej kuli co pozwala naprowadzić śledztwo na właściwy tor. Trochę za mało było dla mnie pracy śledczych, stopniowania napięcia. Kto jest mordercą domyśliłam się w połowie. Czemu policji zajęło to tak dużo czasu? Na plus zapisuję, że życie prywatne komisarza pojawia się w akceptowalnej ilości. Moja biblioteka dysponuje wieloma książkami Nessera więc pewnie jeszcze sięgnę po inne pozycje. Może bardziej mnie wciągną.

Mimo sześciu ofiar to lekki kryminał, który bardzo szybko się czyta. Komisarz Van Veeteren ma jakieś nagłe przeczucia, olśnienia jakby wróżył z fusów albo szklanej kuli co pozwala naprowadzić śledztwo na właściwy tor. Trochę za mało było dla mnie pracy śledczych, stopniowania napięcia. Kto jest mordercą domyśliłam się w połowie. Czemu policji zajęło to tak dużo czasu? Na...

Sięgnęłam po tę pozycję, znając już póżniejszą serię Hakana Nessera o inspektorze Gunarze Barbarottim.
Będąc fanką serii o wspomnianym policjancie, z wielką chęcią sięgnęłam po wcześniejsze dzieło autora.
Cóż, niestety się rozczarowałam. Przypuszczam, że wynika to z faktu, że rzeczywiście jest to jedna z pierwszych powieści Nessera i to niestety widać. Książkę skończyłam zaledwie trzy dni temu i już mało co z niej pamiętam.
Jest napisana bardzo prostym językiem, a zagadki kryminalnej praktycznie nie ma. Rozwiązanie pojawia się nagle i nie wynika właściwie z fabuły; nie jest wynikiem skrupulatnie przedtawionego śledztwa, które podsuwa czytelnikowi podejrzanych gdzie ma mozliwość zapoznania się z ich historiami i prowadzeniu 'własnego dochodzenia'.
Na pewno dam szasnę kolejnej części, licząc w duchu, że będzie lepsza.

Sięgnęłam po tę pozycję, znając już póżniejszą serię Hakana Nessera o inspektorze Gunarze Barbarottim.
Będąc fanką serii o wspomnianym policjancie, z wielką chęcią sięgnęłam po wcześniejsze dzieło autora.
Cóż, niestety się rozczarowałam. Przypuszczam, że wynika to z faktu, że rzeczywiście jest to jedna z pierwszych powieści Nessera i to niestety widać. Książkę skończyłam...

Zapowiada się naprawdę ciekawie - oskarżony, który sam nie jest pewien, czy zabił kobietę nie tylko z przeszłością, ale i po solidnych przejściach. Niestety, fabuła szybko się rozcieńcza i nuży, w dodatku rozwiązanie nie przekonuje, wydaje się wzięte zupełnie "z kapelusza".

Zapowiada się naprawdę ciekawie - oskarżony, który sam nie jest pewien, czy zabił kobietę nie tylko z przeszłością, ale i po solidnych przejściach. Niestety, fabuła szybko się rozcieńcza i nuży, w dodatku rozwiązanie nie przekonuje, wydaje się wzięte zupełnie "z kapelusza".

Czyta się dość lekko, aczkolwiek fabuła mnie nie przekonała. Dla mnie zbyt przekombinowana, biorąc pod uwagę motyw. Plus za postać głównego bohatera, który we mnie wzbudził sympatię.

Czyta się dość lekko, aczkolwiek fabuła mnie nie przekonała. Dla mnie zbyt przekombinowana, biorąc pod uwagę motyw. Plus za postać głównego bohatera, który we mnie wzbudził sympatię.

Nienajgorsza. Niemniej jak na 1 książkę z cyklu nie wciąga tak bardzo. Po sadze z Walanderem Van Veerten był lekko nijaki. Fikcyjne miasto również nie pomaga. Nie ma jak się wczuć w okolicę (w przypadku Ystadu wchodziłem na mapę google i szukałem ulicy, komisariatu itp. ;) ). Może kolejne części wciągną bardziej. Fabuła książki - całkiem ciekawa.

Nienajgorsza. Niemniej jak na 1 książkę z cyklu nie wciąga tak bardzo. Po sadze z Walanderem Van Veerten był lekko nijaki. Fikcyjne miasto również nie pomaga. Nie ma jak się wczuć w okolicę (w przypadku Ystadu wchodziłem na mapę google i szukałem ulicy, komisariatu itp. ;) ). Może kolejne części wciągną bardziej. Fabuła książki - całkiem ciekawa.

Zwyczajny kryminał, a przez zabawę z wymyślonym krajem nie czuć nawet tego specyficznego, skandynawskiego klimatu, za który cenimy książki z tej części świata. Ot jakiś tam detektyw z manią wielkości siedzi i duma niczym Hercules Poirot (do którego bardzo mu daleko, nawiasem mówiąc). Nie specjalnie polecam, ale nie jest tak źle by żałować zainwestowanego czasu.

Zwyczajny kryminał, a przez zabawę z wymyślonym krajem nie czuć nawet tego specyficznego, skandynawskiego klimatu, za który cenimy książki z tej części świata. Ot jakiś tam detektyw z manią wielkości siedzi i duma niczym Hercules Poirot (do którego bardzo mu daleko, nawiasem mówiąc). Nie specjalnie polecam, ale nie jest tak źle by żałować zainwestowanego czasu.

Ostry kac. Migawki dotyczące minionego wieczoru i nocy. Trup w wannie. To poranek jak z koszmaru. A jeśli trupem okazuje się bliska osoba, a mąż, który ją odnajduje nie jest w stanie odtworzyć przebiegu zdarzeń i staje się głównym podejrzanym, a w końcu skazanym?! Chyba trudno sobie wyobrazić, co rzeczywiście przeżywa. A może jednak jest sprawcą, tak jak orzekł sąd?! I tylko to przeświadczenie głównego bohatera (komisarza Van Veeterena), że „winny” nie jest winny. Gdy dodatkowo ten winny-niewinny staje się kolejną ofiarą sytuacja staje się jeszcze bardziej skomplikowana. Sprawcą obu morderstw może okazać się każdy, kto znał ofiary, pod warunkiem, że nie ma alibi na czas obu zabójstw, jest mężczyzną choć przez chwilę udawał kobietę. Przyznam, że choć nabrałam podejrzeń co do rzeczywistego zabójcy, do końca nie domyśliłam się jego motywów działania.

Ostry kac. Migawki dotyczące minionego wieczoru i nocy. Trup w wannie. To poranek jak z koszmaru. A jeśli trupem okazuje się bliska osoba, a mąż, który ją odnajduje nie jest w stanie odtworzyć przebiegu zdarzeń i staje się głównym podejrzanym, a w końcu skazanym?! Chyba trudno sobie wyobrazić, co rzeczywiście przeżywa. A może jednak jest sprawcą, tak jak orzekł sąd?! I...

Lubię ludzi z poczuciem humoru. Ten Autor je ma. Pisze spokojnie, samą fabułę tkając w niespieszny sposób. Mi to pasuje, więc polecam.

Lubię ludzi z poczuciem humoru. Ten Autor je ma. Pisze spokojnie, samą fabułę tkając w niespieszny sposób. Mi to pasuje, więc polecam.

Niby ciekawa historia, ale nie było napięcia. Wcześnie można się domyśleć kto jest mordercą. Nie mogłam się wczuć w tą historię.

Niby ciekawa historia, ale nie było napięcia. Wcześnie można się domyśleć kto jest mordercą. Nie mogłam się wczuć w tą historię.