Nieszczelna sieć

Lubię ludzi z poczuciem humoru. Ten Autor je ma. Pisze spokojnie, samą fabułę tkając w niespieszny sposób. Mi to pasuje, więc polecam.

Lubię ludzi z poczuciem humoru. Ten Autor je ma. Pisze spokojnie, samą fabułę tkając w niespieszny sposób. Mi to pasuje, więc polecam.

Pokaż mimo to

Niby ciekawa historia, ale nie było napięcia. Wcześnie można się domyśleć kto jest mordercą. Nie mogłam się wczuć w tą historię.

Niby ciekawa historia, ale nie było napięcia. Wcześnie można się domyśleć kto jest mordercą. Nie mogłam się wczuć w tą historię.

Pokaż mimo to

Zakończenie mnie zaskoczyło. Jestem pozytywnie zaskoczona. Książkę czyta się bardzo szybko, fabuła naprawdę wciąga. Polecam!

Zakończenie mnie zaskoczyło. Jestem pozytywnie zaskoczona. Książkę czyta się bardzo szybko, fabuła naprawdę wciąga. Polecam!

Pokaż mimo to

Przeczytane z przyjemnością. Jedyne co może przeszkadzać w serii o komisarzu van Veeterenie to bliżej nie określone miejsce akcji tej serii gdzie jako główne miejsce akcji autor wybrał fikcyjne miasto Maardam - pojawia się też i Malbork :-) i dziwaczne nazwiska postaci.

Przeczytane z przyjemnością. Jedyne co może przeszkadzać w serii o komisarzu van Veeterenie to bliżej nie określone miejsce akcji tej serii gdzie jako główne miejsce akcji autor wybrał fikcyjne miasto Maardam - pojawia się też i Malbork :-) i dziwaczne nazwiska postaci.

Pokaż mimo to

Zaczyna się mocno. Janek Mitter, nauczyciel historii budzi się z ciężkim kacem. Tak wielkim, że początkowo nie poznaje nawet własnego mieszkania. Otrzeźwienie przychodzi dopiero wtedy, gdy w łazience znajduje ciało własnej żony. Nie potrafi powiedzieć co się wydarzyło, wie jednak, że nie on pozbawił ją życia. Bardzo kiepska linia obrony. Jednak prowadzący śledztwo komisarz Van Veeeteren nie wierzy w jego winę.
Dla opinii publicznej sprawa wydaje się być rozwikłaną do momentu, gdy ofiarą zabójstwa pada sam Janek.
Van Veeteren gorączkowo szuka prawdziwego mordercy. By odkryć prawdę musi spojrzeć w tył, spotkać wiele osób z przeszłości ofiar, zapytać o trudne wspomnienia. Przeszłość wraca, dawne błędy i złe posunięcia wciąż pokutują i nie tracą na aktualności. Bezkompromisowy i obdarzony wyjątkowymi zdolnościami detektywistycznymi komisarz znajduje rozwiązanie. Niewygodne, brudne, odpychające, ale prawdziwe.
Powieść o ciekawej tematyce, z mocno nakreślonym głównym bohaterem, jakim jest komisarz. Może trochę za mało rozbudowana jest jego postać, przydałoby się więcej informacji o nim, jego przemyśleniach, jego życiu, gdyż ta właśnie kreacja bohatera najbardziej przypada do gustu. Być może kolejne książki z Van Veeterenem w roli policyjnego asa dadzą satysfakcję. Chętnie po nie sięgnę.
Sama fabuła, dialogi i tempo książki nie należą do mistrzowskich, aczkolwiek z niejaką ciekawością przewraca się kolejne jej strony. Duży plus to wzmiankowany główny bohater, no i finał książki. Zaskakujący i odpychający.


http://buchbuchbicher.blogspot.com/

Zaczyna się mocno. Janek Mitter, nauczyciel historii budzi się z ciężkim kacem. Tak wielkim, że początkowo nie poznaje nawet własnego mieszkania. Otrzeźwienie przychodzi dopiero wtedy, gdy w łazience znajduje ciało własnej żony. Nie potrafi powiedzieć co się wydarzyło, wie jednak, że nie on pozbawił ją życia. Bardzo kiepska linia obrony. Jednak prowadzący śledztwo komisarz...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i zarwałam noc, bo nie mogłam się od książki oderwać. Mimo że nie do końca jestem do takiej konstrukcji kryminału przekonana. Pisarz nie jest zbyt uczciwy względem czytelnika - nie podaje mu tych samych danych, które w pewnym momencie otrzymuje główny śledczy. Stąd też tylko na ślepo i bez jakichś uzasadnionych logicznie podstaw można się domyślać, kto jest przestępcą (zresztą pan komisarz też bardziej zgaduje niż szuka dowodów. Bardzo intuicyjne to wszystko, absolutnie nie CSI). I drugi zabieg, który się u Nessera powtarza, bardzo leniwe tempo zdarzeń przez jakieś 80% powieści, a potem lekkie przyspieszenie aż do zakończenia. Ciekawe, że jednak takie opowieści wciągają!

No i zarwałam noc, bo nie mogłam się od książki oderwać. Mimo że nie do końca jestem do takiej konstrukcji kryminału przekonana. Pisarz nie jest zbyt uczciwy względem czytelnika - nie podaje mu tych samych danych, które w pewnym momencie otrzymuje główny śledczy. Stąd też tylko na ślepo i bez jakichś uzasadnionych logicznie podstaw można się domyślać, kto jest przestępcą...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W 31

W 31

Pokaż mimo to

Nie mogę powiedzieć, że jestem zawiedziona ale brakowało mi trochę dynamicznej akcji oraz typowej policyjnej roboty. Domyślałam się kto jest mordercą ale nie zrozumiałam dedukcji Van Veeterena. Miałam wrażenie, że wziął swoje wnioski z nikąd. Sam komisarz wzbudził moją sympatię mimo swojego ponurego charakteru. Na pewno sięgnę po kolejne części z tej serii.

Nie mogę powiedzieć, że jestem zawiedziona ale brakowało mi trochę dynamicznej akcji oraz typowej policyjnej roboty. Domyślałam się kto jest mordercą ale nie zrozumiałam dedukcji Van Veeterena. Miałam wrażenie, że wziął swoje wnioski z nikąd. Sam komisarz wzbudził moją sympatię mimo swojego ponurego charakteru. Na pewno sięgnę po kolejne części z tej serii.

Pokaż mimo to

Piękno tkwi w prostocie.
Łatwa i przyjemna lektura,napisana prostym językiem z wieloma dialogami i zabawnymi komentarzami. Przypomina oglądanie serialu typu CSI.
Główny bohater zdecydowanie zachęca do kontynuowania czytania książek z jego udziałem.

Polecam bez skrupułów! :)

Piękno tkwi w prostocie.
Łatwa i przyjemna lektura,napisana prostym językiem z wieloma dialogami i zabawnymi komentarzami. Przypomina oglądanie serialu typu CSI.
Główny bohater zdecydowanie zachęca do kontynuowania czytania książek z jego udziałem.

Polecam bez skrupułów! :)

Pokaż mimo to

Lekki, szybko się czytający, z dużą ilością dialogów kryminał. W sumie nic porywającego, skomplikowanego, wartego zatrzymania się na dłużej. Policjant prowadzący dochodzenie "z lekka" nawiązywał swoją osobowością do jedynego i niepowtarzalnego Kurta Mankellowskiego- do pięt mu jednak nie dorastał i dlatego jeszcze się zastanawiam czy tracić cenny czas na kolejne tomy. Wszystko było zbyt powierzchowne.

Lekki, szybko się czytający, z dużą ilością dialogów kryminał. W sumie nic porywającego, skomplikowanego, wartego zatrzymania się na dłużej. Policjant prowadzący dochodzenie "z lekka" nawiązywał swoją osobowością do jedynego i niepowtarzalnego Kurta Mankellowskiego- do pięt mu jednak nie dorastał i dlatego jeszcze się zastanawiam czy tracić cenny czas na kolejne tomy....

więcej

mniej

Pokaż mimo to