Książka ta została wydana w 2006 roku i niestety nie została przetłumaczona z języka angielskiego na polski. Przyznaję, że sama chętnie podjęłabym się tego zadania, zwłaszcza, że w Polsce mówi się o zespole Aspergera, diagnozuje go i są tłumaczone przeznaczone do tego kwestionariusze. Dużą zaletą książki jest to, że została napisana przez osobę znającą się na rzeczy, mającą bogate doświadczenie klinicznej. Czyni to tą pozycję bardzo przystępną i łatwą do przyswojenia zarówno dla osób interesujących się całościowymi zaburzeniami rozwoju jak i seksualnością.
Książka została podzielona na dwie części: teoretyczną oraz praktyczną zawierającą scenariusz 12 zajęć warsztatowych adresowanych do osób z zespołem Aspergera i dotyczących seksualności. Scenariusze te zostały sprawdzone w praktyce przez autorkę i wydają się możliwe do zastosowania również w polskich realiach.
Część teoretyczna była dla mnie bardzo ważna, być może także dlatego, że niewiele (poza kryteriami diagnostycznymi) wcześniej wiedziałam o zespole Aspergera. Według danych przedstawionych przez autorkę, osoby z takim rozpoznaniem, mimo ogólnej ciekawości i zdolności intelektualnych mieszczących się w normie, zaskakująco niewiele wiedzą o seksualności. My, osoby zdrowe, pewnie równie niewiele wiemy o ich seksualności, która rozwija się przecież specyficznie. Zapoznanie się z danymi zawartymi w książce było dla mnie bardzo pouczające. Szczególnie zaskakujące były dla mnie informacje dotyczące tego, że osoby z zespołem Aspergera bardzo często mają problem z określeniem własnej tożsamości seksualnej, czyli takiej charakterystyki, która jest przecież bardzo fundamentalna dla funkcjonowania seksualnego.
Bardzo rozsądnie wygląda dla mnie projekt warsztatu dotyczącego seksualności opracowanego przez autorkę dla osób z zespołem Aspergera. Obejmuje on 12 tematów do zrealizowania w 90-minutowych spotkaniach. Czytając materiały warsztatowe niejednokrotnie miałam wrażenie, że na udziale w takich zajęciach mogliby skorzystać także zdrowi adolescenci i inne grupy pacjentów. Rewolucyjne dla mnie było umieszczenie w programie zagadnień związanych z homoseksualizmem czy homofobią, co jednak wydaje się uzasadnione w kontekście wcześniej przytaczanych szczegółów dotyczących rozwoju seksualnego osób z zespołem Aspergera. Jednocześnie nie mam poczucia, że uczestnicy takich warsztatów mogliby się poczuć przytłoczeni czy nadmiernie skrępowani ich tematyką. Wcale nieczęsto zdarza mi się podchodzić do jakiegoś warsztatu bez takich obaw.
W przedmowie zawarto ostrzeżenie, by ostrożnie tą książkę wypożyczać innym, bo mogą nie chcieć jej zwrócić. Po lekturze czuję, że nie jest to stwierdzenie na wyrost. Ciekawa jestem, czy ktoś z Was czytał może tą książkę lub korzystał w swojej pracy z materiałów w niej zawartych. Chętnie usłyszałabym o doświadczeniach innych osób z tym materiałem.

Książka ta została wydana w 2006 roku i niestety nie została przetłumaczona z języka angielskiego na polski. Przyznaję, że sama chętnie podjęłabym się tego zadania, zwłaszcza, że w Polsce mówi się o zespole Aspergera, diagnozuje go i są tłumaczone przeznaczone do tego kwestionariusze. Dużą zaletą książki jest to, że została napisana przez osobę znającą się na rzeczy, mającą...