Bardzo mądra książka. Czytając wciąż zastanawiałem się, jak bardzo podobny jestem do głównego bohatera. Na szczęście tylko częściowo 😀. Dzięki książce zrozumiałem, że zupełnie nieświadomie od kilku miesięcy wprowadzam w swoje życie podejście stoickie. Z książki dowiedziałem się jak to się fachowo nazywa. Przejęcie sterowania własnym losem poprzez redukcję wyimaginowanych potrzeb. Bingo!!

Bardzo mądra książka. Czytając wciąż zastanawiałem się, jak bardzo podobny jestem do głównego bohatera. Na szczęście tylko częściowo 😀. Dzięki książce zrozumiałem, że zupełnie nieświadomie od kilku miesięcy wprowadzam w swoje życie podejście stoickie. Z książki dowiedziałem się jak to się fachowo nazywa. Przejęcie sterowania własnym losem poprzez redukcję wyimaginowanych...

Myśli Tomasza Mazura są na pewno warte uwagi, jak i sam stoicyzm współczesny, autor wyraża je jednak własciwie tylko we wstępie i posłowiu, a lwią część książki zajmuje historia Tony’ego i jego niepowodzeń. Możemy łatwo się z nim utożsamić ale perypetie i rozterki (oprócz ostatniego rozdziału) są jednak dość banalne.

Myśli Tomasza Mazura są na pewno warte uwagi, jak i sam stoicyzm współczesny, autor wyraża je jednak własciwie tylko we wstępie i posłowiu, a lwią część książki zajmuje historia Tony’ego i jego niepowodzeń. Możemy łatwo się z nim utożsamić ale perypetie i rozterki (oprócz ostatniego rozdziału) są jednak dość banalne.

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, niestety została mi zareklamowana być możę zbyt apetycznie i przez to spodziewałam się czegoś lepszego.
Nie można odmówić Mazurowi satyrycznego humoru. Książka napisana bardzo lekko, każdy rozdział jest poprzedzony wspaniałą przedmową, która stanowi kiwntesencje głównej myśli zawartej w rozdziale.
Chociażby dla tej części warto poświęcić chwilę na zapoznanie się z Fiaskiem Tomasza Mazura.
Jednak sama historia Tony'ego (a raczej brak) mnie nie urzekła, być może (o zgrozo) właśnie dlatego przeczytanie jej od desku do deski zajęło mi CZTERY LATA. Znudzona brakiem wydarzeń odkładałam ją, aby na dłużej zapomieć, a późnie powracałam.
Gdy jednak udało mi się wrócić na dobre, pochłonęłam ją w dwa wieczory.
Trywialne problemy życia codziennego przedstawione w humorystyczny sposób. Czy polecam? Owszem!
Będę wracać do fragmentów, aby poprawić sobie humor.

Bardzo chciałam przeczytać tę książkę, niestety została mi zareklamowana być możę zbyt apetycznie i przez to spodziewałam się czegoś lepszego.
Nie można odmówić Mazurowi satyrycznego humoru. Książka napisana bardzo lekko, każdy rozdział jest poprzedzony wspaniałą przedmową, która stanowi kiwntesencje głównej myśli zawartej w rozdziale.
Chociażby dla tej części warto...

Trudno opiniować książkę, w której autor wydaje się zniechęcić do siebie i do swojego dzieła. Nie dałem się! Nie obrzydziło mnie ani anty-poradnictwo, ani (może gorsze) typowo nowo-polsko-literaturowe przegadywanie.
I bardzo dobrze - bo jak w dobrym deserze: najlepsze jest pod koniec!
Polecam na trudne czasy i burzliwe wieczory (wbrew pozorom)

Trudno opiniować książkę, w której autor wydaje się zniechęcić do siebie i do swojego dzieła. Nie dałem się! Nie obrzydziło mnie ani anty-poradnictwo, ani (może gorsze) typowo nowo-polsko-literaturowe przegadywanie.
I bardzo dobrze - bo jak w dobrym deserze: najlepsze jest pod koniec!
Polecam na trudne czasy i burzliwe wieczory (wbrew pozorom)

Spodobała mi się książka już od pierwszej strony a naprawdę rzadko mi się to zdarza. W większości przypadków muszę się wczytać. Uwielbiam taki cierpki rodzaj humoru. Tak, przede wszystkim książka niezmiernie mnie rozbawiła. Oczywiście zdaję sobie sprawę z jej sensu ale po prostu ja mam tego typu problemy egzystencjalne za sobą. Pewnego dnia po prostu wyrzygałem te wszystkie irracjonalne ambicje, pragnienia, przestałem słuchać dobrych rad, zacząłem cenić spokój ducha, lubić innych a najbardziej siebie:) Złapałem dystans i tyle. Czyli książka nie była skierowana do mnie. Już nie była, przepadło. No tak, ale dowiedziałem się, że jestem stoikiem:)
Polecam wszystkim i wszędzie. Naprawdę świetna książka.

Spodobała mi się książka już od pierwszej strony a naprawdę rzadko mi się to zdarza. W większości przypadków muszę się wczytać. Uwielbiam taki cierpki rodzaj humoru. Tak, przede wszystkim książka niezmiernie mnie rozbawiła. Oczywiście zdaję sobie sprawę z jej sensu ale po prostu ja mam tego typu problemy egzystencjalne za sobą. Pewnego dnia po prostu wyrzygałem te wszystkie...

czytając ją byłam pewna że marnuję swój czas. Sama książka nie jest ani odkrywcza, ani zabawna. Niczym się nie wyróżnia, ot kilka rad jak być nieszczęśliwym wplątane w historię życia pewnego faceta. Takie jest większość książki. Jednak ko0ńcówka mnie zaskoczyła i powiem szczerze wciągnęła. Myślę że ta książka jest jak życie, ciągła beznadziejność i nic nie wnosząca przeciętność z chwilami przyjemności i radości które muszą nam starczyć aż do następnego razu.

czytając ją byłam pewna że marnuję swój czas. Sama książka nie jest ani odkrywcza, ani zabawna. Niczym się nie wyróżnia, ot kilka rad jak być nieszczęśliwym wplątane w historię życia pewnego faceta. Takie jest większość książki. Jednak ko0ńcówka mnie zaskoczyła i powiem szczerze wciągnęła. Myślę że ta książka jest jak życie, ciągła beznadziejność i nic nie wnosząca...

Gdy zaczęłam czytać tę książkę, miałam wrażenie, że jest na przedstawieniu jakieś stand-upera, z gatunku tych, co to potrafi brutalnie wykpić grubasa w pierwszym rzędzie. Książka podzielona na sekcje. Pierwsza - zabawna, przewrotna, ironiczna - o tym, jak się zachowywać i co robić, żeby nam się w życiu nic nie udało, bo i po co to wszystko? Kolejna sekcja - perypetie głównego bohatera, antypatycznego, egoistycznego typa, którego raczej trudno polubić. Taki był zresztą cel autora. Czytając o życiu głównego bohatera, miałam ochotę omijać kilka kartek. Jedyne co mi przychodziło do głowy, to "naprawdę, guzik mnie chłopie obchodzisz i Twoje dziwaczne przeżycia". Doszłam do wniosku, że to wszystko jest celowym zabiegiem. Jakby autor chciał powiedzieć: "taki się właśnie staniesz i tak będziesz odbierany, gdy zastosujesz się do wszystkich zaleceń niniejszego poradnika". Sprytne ;)
Końcówka książki, to wielki "zwrot akcji". Świetny. "Coelho-wy" trochę, ale ja takie lubię. Warto przeczytać.

Gdy zaczęłam czytać tę książkę, miałam wrażenie, że jest na przedstawieniu jakieś stand-upera, z gatunku tych, co to potrafi brutalnie wykpić grubasa w pierwszym rzędzie. Książka podzielona na sekcje. Pierwsza - zabawna, przewrotna, ironiczna - o tym, jak się zachowywać i co robić, żeby nam się w życiu nic nie udało, bo i po co to wszystko? Kolejna sekcja - perypetie...

Momentami dobra, spostrzeżenia, doświadczenia autora niemal 1:1 spójne z moimi. Problem polega na tym, że - jakże mądry i treściwy - koniec (ca. 3 strony!) ma się nijak do uprzedniej rozwlekłości formy i - niekiedy - nieznośnej banalności treści...

Momentami dobra, spostrzeżenia, doświadczenia autora niemal 1:1 spójne z moimi. Problem polega na tym, że - jakże mądry i treściwy - koniec (ca. 3 strony!) ma się nijak do uprzedniej rozwlekłości formy i - niekiedy - nieznośnej banalności treści...

Nie spodziewałam się wiele, ale urzekło mnie poczucie humoru i dystansu autora. Nie wiem, czy ją zapamiętam, niewątpliwie na pewno chętnie kiedyś wrócę i przyjrzę się jeszcze nie raz stoickim wartościom.

Nie spodziewałam się wiele, ale urzekło mnie poczucie humoru i dystansu autora. Nie wiem, czy ją zapamiętam, niewątpliwie na pewno chętnie kiedyś wrócę i przyjrzę się jeszcze nie raz stoickim wartościom.

Przebrnełam przez pierwsze 20 stron.
Fajnie napisana, ale równie strasznie dobijająca.

Przebrnełam przez pierwsze 20 stron.
Fajnie napisana, ale równie strasznie dobijająca.