Sylvia jest nastolatką chorą na narkolepsję. Ta jej choroba ma niespodziewany efekt uboczny: gdy Sylvia zasypia wchodzi w ciała innych osób, widzi, słyszy i czuje, to co one, wystarczy, że dotknie czyjś przedmiot naładowany emocjonalnie. Ta umiejętność przydaje jej się, gdy zostaje zamordowana przyjaciółka jej siostry.
Bardzo fajny pomysł na thriller. Książka wciągająca, czyta się ją bardzo szybko. Proszę się nie zniechęcać, że o nastolatkach i dla nastolatków. Mi, już dawno nie nastolatce, się bardzo podobała. Polecam!

Sylvia jest nastolatką chorą na narkolepsję. Ta jej choroba ma niespodziewany efekt uboczny: gdy Sylvia zasypia wchodzi w ciała innych osób, widzi, słyszy i czuje, to co one, wystarczy, że dotknie czyjś przedmiot naładowany emocjonalnie. Ta umiejętność przydaje jej się, gdy zostaje zamordowana przyjaciółka jej siostry.
Bardzo fajny pomysł na thriller. Książka wciągająca,...

"Wejście w zbrodnię" to jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem. Fabuła jej jest prosta, aczkolwiek pomysłowo skonstruowana. Czytając ją miałam nieodparte wrażenie, że jest to jednak kryminał dla młodzieży... Pomimo to uważam, że jest to książka warta przeczytania...

"Wejście w zbrodnię" to jedna z tych książek, które czyta się jednym tchem. Fabuła jej jest prosta, aczkolwiek pomysłowo skonstruowana. Czytając ją miałam nieodparte wrażenie, że jest to jednak kryminał dla młodzieży... Pomimo to uważam, że jest to książka warta przeczytania...

Ciekawy pomysł na fabułę ( bo kto by nie chciał na chwilę przenieść się do głowy kogoś znajomego ? ) lecz niestety mam wrażenie, że zakończenie było zbyt szybkie, żeby nie stwierdzić iż na siłę... Być może to tylko mój niedosyt.
Osobiście chętnie przeczytałabym tę książkę z bardziej rozwiniętym wątkiem zbrodni dokonywanych na nastolatkach (nie, nie jestem psychicznie chora ;)),więcej tajemnicy by nie zawadziło - bo jak już pisałam trochę za szybko się to wszystko rozwiązało. Tak czy inaczej polecam - bo wciąga :)

Ciekawy pomysł na fabułę ( bo kto by nie chciał na chwilę przenieść się do głowy kogoś znajomego ? ) lecz niestety mam wrażenie, że zakończenie było zbyt szybkie, żeby nie stwierdzić iż na siłę... Być może to tylko mój niedosyt.
Osobiście chętnie przeczytałabym tę książkę z bardziej rozwiniętym wątkiem zbrodni dokonywanych na nastolatkach (nie, nie jestem psychicznie...

Tytułowa nastolatka Sylvie Bell cierpi na przypadłość narkoplesję, różni się od swoich rówieśników...jest świadkiem morderstwa jak zostaje zamordowana jej przyjaciółka Sophie..chce zbadać to morderstwo i inne mordy na nastolatkach kto ich zabił.
Mocny, intrygujący kryminał trzymający w dobrym napięciu jeżyły mi się włosy na głowie, gęsia skórka przechodziła po mnie.
Zaskoczył niesamowicie mnie, zaintrygował.
Odprężyłam się przy książce dla mnie to miły relaks był.

Tytułowa nastolatka Sylvie Bell cierpi na przypadłość narkoplesję, różni się od swoich rówieśników...jest świadkiem morderstwa jak zostaje zamordowana jej przyjaciółka Sophie..chce zbadać to morderstwo i inne mordy na nastolatkach kto ich zabił.
Mocny, intrygujący kryminał trzymający w dobrym napięciu jeżyły mi się włosy na głowie, gęsia skórka przechodziła po...

Sylvia od 12 roku życia cierpi na narkolepsje. A przynajmniej tak sądzi jej rodzina, przyjaciel, lekarze, znajomi i nauczyciele. Nikt nie wie, że za jej utratami przytomności kryje się coś więcej... Wtedy dziewczyna przenosi się bowiem do głów innych osób. Spogląda na świat ich oczyma. Wie, co robią, choć osoby, w których umysły się przenosi, nie odczuwają żadnej różnicy.
Pewnego dnia Sylvia przenosi się do umysłu mordercy, który upozorował samobójstwo swojej ofiary... Robi się gorąco!

Książka, choć ciekawa, nie zrobiła na mnie wielkiego wrażenia. Rozkręciła się od około 50 strony, ale amatorom wartkiej akcji jej nie polecam. Wszystko toczyło się raczej wolno, a czasem myślałam: "Czemu ta bohaterka jest taka tępa?". Już dawno bowiem wpadałam na rozwiązania, które dopiero potem stosowała Sylvia.
Niestety, choć zazwyczaj nie czytam kryminałów i nie jestem jak policjant, gdzieś w połowie powieści wiedziałam już, kto zabił, kto jest niewinny, a kto zamieszany w sprawę. Ogólnie łatwo było rozgryźć całą sytuację.
Choć książka niewątpliwie jest raczej przeciętna, muszę przyznać, że bardzo podobało mi się jej zakończenie. Z tym akurat autorka poradziła sobie znakomicie. Nie było cukierkowo (no, może trochę, ale bez przesady),nie było też w stylu emo, a do tego gdy przeczytałam epilog zrobiło mi się tak ciepło na sercu... Pod tym względem książka zasługuje na dużego plusa.
Podsumowując, "Wejście w zbrodnię" można przeczytać, ale zdecydowanie nie jest to arcydzieło.

Sylvia od 12 roku życia cierpi na narkolepsje. A przynajmniej tak sądzi jej rodzina, przyjaciel, lekarze, znajomi i nauczyciele. Nikt nie wie, że za jej utratami przytomności kryje się coś więcej... Wtedy dziewczyna przenosi się bowiem do głów innych osób. Spogląda na świat ich oczyma. Wie, co robią, choć osoby, w których umysły się przenosi, nie odczuwają żadnej...

Nigdy nie ukrywałam, że nie przepadam za kryminałami. Czytuję od czasu do czasu, jednak to nie jest mój kierunek. Żebym już siadła i wczytała się tak jak w tę oto historię przed Waszymi oczami, musi ona mieć to COŚ. Właśnie, tylko skąd wiedzieć, że to coś to właśnie to, czego szukam. Może fakt, że krew nie bryzgała mi z kartek książki? Może fakt, że główna bohaterka miała naprawdę czadowy kolor włosów? Nie, to nie. Może fakt, że dzieje się dużo, a główna bohaterka jest nastolatką? Unosząc ironicznie brew muszę powiedzieć… coś tak jakby.

Czy zastanawiałeś się kiedykolwiek, drogi Czytelniku, co by było, gdybyś miał jakieś niecodzienne moce? Nie mówię o lataniu. O niewidzialności też nie. Ani o żadnych zdolnościach rodem z książek o błyszczących wampirach. Główna bohaterka, Sylvia Bell ma unikalną i bardzo ciekawą zdolność. Otoczenie bierze to za narkolepsję (dla niezorientowanych medycznym bełkotem: potrafi zasnąć w środku zdania i nic jej nie dobudzi, dopóki sama nie zechce – technicznie rzecz ujmując),co za bardzo nikogo już nie dziwi, kiedy Vee zaczyna przysypiać w środku lekcji i nagle BUM, śpi na podłodze. W sumie… niezbyt fajne. Lecisz jak kłoda, można się nieźle poobijać. Wracając. Tak naprawdę przypadłość Sylvii jest nieco bardziej unikatowa i skomplikowana. Dziewczyna odbiera bodźce emocjonalne z przedmiotów i kiedy zapada w sen, „wchodzi do głowy” osoby, która zostawiła na danym przedmiocie ślad emocji. Widzi wszystko oczami tej osoby. Sylvia oczywiście chowa tę zdolność, jednak podczas któregoś napadu „snu” widzi morderstwo przyjaciółki jej siostry. Dziewczyna jest rozdarta. Co ma robić? Przecież nikt jej nie uwierzy. Nastolatka postanawia działać na własną rękę.

Pełna recenzja książki na:
http://moznaprzeczytac.pl/wejscie-w-zbrodnie-jill-hathaway/

Nigdy nie ukrywałam, że nie przepadam za kryminałami. Czytuję od czasu do czasu, jednak to nie jest mój kierunek. Żebym już siadła i wczytała się tak jak w tę oto historię przed Waszymi oczami, musi ona mieć to COŚ. Właśnie, tylko skąd wiedzieć, że to coś to właśnie to, czego szukam. Może fakt, że krew nie bryzgała mi z kartek książki? Może fakt, że główna bohaterka miała...

Pomysł na fabułę dobry, ale gorzej z jego realizacją. Autorka się powtarza, jakby nie mogła wymyślić nic ciekawszego do napisania. postacie są infantylne i jednowymiarowe, a akcja ciągnie się jak krówka mordoklejka. Pozycja niezbyt godna polecenia.

Pomysł na fabułę dobry, ale gorzej z jego realizacją. Autorka się powtarza, jakby nie mogła wymyślić nic ciekawszego do napisania. postacie są infantylne i jednowymiarowe, a akcja ciągnie się jak krówka mordoklejka. Pozycja niezbyt godna polecenia.

Jest to romans kryminalny.

Jest to romans kryminalny.

"Jakie to niesprawiedliwe, przez kilka sekund mieć matkę we śnie, tylko po to, żeby ją utracić w chwili przebudzenia. Poduszka jest mokra od łez."

"Jakie to niesprawiedliwe, przez kilka sekund mieć matkę we śnie, tylko po to, żeby ją utracić w chwili przebudzenia. Poduszka jest mokra od łez."

Prosta młodzieżówka. Co prawda była przewidywalna ale fajnie się ją czytało i pomysł też był ciekawy.

Prosta młodzieżówka. Co prawda była przewidywalna ale fajnie się ją czytało i pomysł też był ciekawy.