Tak naprawdę, to nie wiem czy powinienem to czytać i czy powinienem w to wierzyć. Jest w tym jednak coś niesamowitego. Takie czytanie od drugiej strony - o 1920 roku. Nie wiem jak to porównać - chyba właśnie do orków z "Władcy pierścieni". Miałem też wrażenie jakbym czytał kogoś bardzo cynicznego ...
Niby potępia mordowanie polskich jeńców, ale jakoś nieprzekonująco. Pisze też o torturach i zbrodniach Polaków !!!
O tym że Polaków ponosi ... - to o Zamościu. Pogromach Żydów przez białych kozaków, w polskiej armii. Chociaż fajny był opis czerwonoarmiejskiej paniki w Kiwercach. Polskie aeroplany zabijają ... polskie pociągi pancerne pod Zamościem. Generalnie ma ambiwalentny stosunek do Polski. Kozackie kurhany pod Beresteczkiem. Niesamowity opis samego Beresteczka. Szczególnie mrocznych szop gospodarskich z tajnymi przejściami do piwnic i stajni. Lubiany tam ksiądz Tuzinkiewicz. Żydowskie miasteczka ... żyjemy w innym świecie ...

Tak naprawdę, to nie wiem czy powinienem to czytać i czy powinienem w to wierzyć. Jest w tym jednak coś niesamowitego. Takie czytanie od drugiej strony - o 1920 roku. Nie wiem jak to porównać - chyba właśnie do orków z "Władcy pierścieni". Miałem też wrażenie jakbym czytał kogoś bardzo cynicznego ...
Niby potępia mordowanie polskich jeńców, ale jakoś nieprzekonująco. Pisze...

Ciekawa i różnorodna twórczość Izaaka Babla.
Dokumentalne: Dziennik 1920 i Armia Konna. Autentyczne poprzez osobisty udział autora w wojnie roku 1920. Ale szczególnie cenna i rzadko spotykana szczerość w opisie okrucieństw wojny. Dziś często okrucieństw trudnych do zrozumienia i do uwierzenia.
Dodatkowo sympatyczne opowiadania odeskie, oddające specyficzny humor i sposób widzenia świata, żydowskiej społeczności Odessy.
I zdecydowanie najlepsze opowiadanie: "Moje pierwsze honorarium." Zwróćmy uwagę.

Ciekawa i różnorodna twórczość Izaaka Babla.
Dokumentalne: Dziennik 1920 i Armia Konna. Autentyczne poprzez osobisty udział autora w wojnie roku 1920. Ale szczególnie cenna i rzadko spotykana szczerość w opisie okrucieństw wojny. Dziś często okrucieństw trudnych do zrozumienia i do uwierzenia.
Dodatkowo sympatyczne opowiadania odeskie, oddające specyficzny humor i sposób...

To obszerny zbiór opisujący ,, historię spuszczoną z łańcucha " , ale mnie zainteresowały ,, Wczesne Opowiadania" i ,,Opowiadania Rozproszone".
Autor, znany głównie ze scen ironii i zgrozy, w tych wyjątkowo urzekająco i z tkliwością wspomina marzycielskie wałęsania po głównej ulicy, rojenia o szczęściu ....
( ...) ,,Stylem to się załatwia, stylem, szanowny panie ! Gotów jestem napisać opowiadanie o praniu bielizny i niewykluczone, że zabrzmi jak proza Juliusza Cezara (...) Żadne żelazo nie wchodzi w serce z tak mrożącą siłą jak w porę postawiona kropka."
W opowiadaniu o literackich początkach wspomina swego mentora - Gorkiego :
,, (...) Drzwi się otwarły i wszedł Gorki; zadziwił mnie swoim wysokim wzrostem, chudością, siłą i rozmiarami potężnego kośćca, błękitem małych i twardych oczu, zagranicznym garniturem, który leżał na nim workowato , ale wytwornie (...) Chód miał lekki, bezszelestny, rzec by można - wykwintny (...) Z każdym mówił w skupieniu i długo. Słuchał rozmówcy z natężoną, chciwą uwagą (...) Gorki czytał wszystko, wszystko odrzucał i żądał dalszego ciągu (...) Władała nim niesłabnąca ani na chwilę, niesłychana, bezgraniczna pasja dla ludzkiej twórczości (...)

Wirtuozerski przekład i wstęp Jerzego Pomianowskiego inspiruje do przeczytania Jego książki pt: ,,To proste" .

To obszerny zbiór opisujący ,, historię spuszczoną z łańcucha " , ale mnie zainteresowały ,, Wczesne Opowiadania" i ,,Opowiadania Rozproszone".
Autor, znany głównie ze scen ironii i zgrozy, w tych wyjątkowo urzekająco i z tkliwością wspomina marzycielskie wałęsania po głównej ulicy, rojenia o szczęściu ....
( ...) ,,Stylem to się załatwia, stylem, szanowny panie !...

"Dziennik 1920" jest najbardziej nieuporządkowany, pojawiają sią oderwane równoważniki zdań, mimo to czyta się dobrze i ma się wrażenie obcowania z prawdziwą myślą autora. Jest to zapewne antywojenny i głęboko humanistyczny tekst. Autor zachwyca się końmi, światem przyrody np. wołyńskimi dębami, jest i podziw dla Polaków czy osadników niemieckich i spostrzeżenia niezależne od propagandy.

"Armia konna" dla której kupiłem ten zbiór nieco mnie zawiodła, choć poziom pisarstwa Babla jest zachwycający. Po dzienniku jednak ma się wrażenie kagańca nałożonego przez siebie samego. Tym niemniej klimat bardzo ciekawy.

"Opowiadania odeskie" to perły, które świat szemranych interesów żydowskich przedstawia z wdziękiem większym choćby od Damona Runyona bądź Rich'a Cohena. Odescy żydzi są tak doskonałym, a nieznanym tematem, że sam opis obyczajów wystarczyłby do podjęcia tematu. Dodajmy do tego krwiste postacie i mamy zbiór opowiadań jedyny w swoim rodzaju, który trzeba przeczytać.

Do tego jeszcze dwa dramaty (smakowite! raczej nie na scenę) i rozproszone opowiadania (wśród których zdarzają się klimatyczne, zdarzają się świetne) i mamy przegląd twórczości literackiej Babla. Tłumaczem większości był znawca J. Pomianowski. Warto zdecydowanie.

"Dziennik 1920" jest najbardziej nieuporządkowany, pojawiają sią oderwane równoważniki zdań, mimo to czyta się dobrze i ma się wrażenie obcowania z prawdziwą myślą autora. Jest to zapewne antywojenny i głęboko humanistyczny tekst. Autor zachwyca się końmi, światem przyrody np. wołyńskimi dębami, jest i podziw dla Polaków czy osadników niemieckich i spostrzeżenia niezależne...

Książka zawiera wszystkie przetłumaczone na język polski dzieła Izaaka Babla. Autor był komunistą pochodzenia żydowskiego z Odessy, trzeba przyznać to dość karkołomne połączenie, stworzyło pisarza ciekawego choć w naszym kraju nie do końca znanego. Jest to o tyle dziwne, że jego opisy i dzienniki z wojny polsko - bolszewickiej są chyba jednymi z najciekawszych tekstów źródłowych z tego konfliktu, a może i z całego okresu. W trakcie swoich opisów, potrafi być zaskakująco neutralny ganiąc bezsensowne okrucieństwo zarówno polaków jak i komunistów (w obu wypadkach często wymierzoną bezpośrednio w cywili żydowskiego pochodzenia w miejscach gdzie przechodził front). Historie dotyczące wojny to dwie pierwsze części książki: lakoniczny notatnik, jakby szkic do właściwych barwnych opowiadań pisanych zapewne nieco później. W dalszej części dochodzimy do zebranych opowiadań, mi najbardziej przypadły do gustu te które opisywały półświatek odesskich bandytów. Na koniec zostają dwa dramaty, przygotowane tak żeby można było bez problemu wystawić je na deskach teatru. Rzecz ciekawa ale do poziomu opowiadań nie dorasta. Babel pisał ciekawie i barwnie, niech za przykład posłuży jeden z moich ulubionych cytatów, obficie występujący też reportażach Hugo Badera: "... i oplata mnie jedwabnymi rzemykami przydymionych swoich spojrzeń... Polecam.

Książka zawiera wszystkie przetłumaczone na język polski dzieła Izaaka Babla. Autor był komunistą pochodzenia żydowskiego z Odessy, trzeba przyznać to dość karkołomne połączenie, stworzyło pisarza ciekawego choć w naszym kraju nie do końca znanego. Jest to o tyle dziwne, że jego opisy i dzienniki z wojny polsko - bolszewickiej są chyba jednymi z najciekawszych tekstów...

"Izaak Babel to rosyjski Żyd. Przechodzi przeze mnie dreszcz podniecenia. Dziedzic jednych z największych potęg literackich świata. Żył krótko, w wieku czterdziestu sześciu lat władze sowieckie skazały go na śmierć. Jak napisano w posłowiu, obyło się bez obrońcy. Dla pisarza wiek 46 lat jest wiekiem młodzieńczym. Jego ostatnie słowa brzmiały "że też nie dali mi dokończyć..."

Zapraszam na bloga Listy do Pani M.
http://listydopanim.blogspot.com/2015/06/oslepic-okularami-za-po-rubla-izaak.html

"Izaak Babel to rosyjski Żyd. Przechodzi przeze mnie dreszcz podniecenia. Dziedzic jednych z największych potęg literackich świata. Żył krótko, w wieku czterdziestu sześciu lat władze sowieckie skazały go na śmierć. Jak napisano w posłowiu, obyło się bez obrońcy. Dla pisarza wiek 46 lat jest wiekiem młodzieńczym. Jego ostatnie słowa brzmiały "że też nie dali mi...