Uwielbiam Matysiaków. Nie słuchałam ich w radiu, chociaż byłam zachęcana przez babcię, która urodziła się w 1945 roku. Teraz żałuję, że mnie nudziło, ale zdecydowanie nie było to słuchowisko dla przedszkolaka czy ucznia podstawówki. Do tych powojennych lat należy dorosnąć. Trzeba być spragnionym wiedzy, trzeba chcieć wiedzieć więcej. Teraz cieszę się, że udało nabyć mi się trzy części książki. Druga część "Matysiaków" jest świetną kontynuacją pierwszego tomu. Warto mieć dłuższą chwilę, aby ugrzać miejsce z książką w ręku, ponieważ ciężko czytać ją na wyrywki. Dłuży się i nie jest wtedy taka interesująca, bo nie jesteśmy w stanie oderwać się od rzeczywistego świata. Polecam serdecznie. Jeżeli słuchowisko nie przypadło Wam do gustu to może w książce jest nadzieja.

Uwielbiam Matysiaków. Nie słuchałam ich w radiu, chociaż byłam zachęcana przez babcię, która urodziła się w 1945 roku. Teraz żałuję, że mnie nudziło, ale zdecydowanie nie było to słuchowisko dla przedszkolaka czy ucznia podstawówki. Do tych powojennych lat należy dorosnąć. Trzeba być spragnionym wiedzy, trzeba chcieć wiedzieć więcej. Teraz cieszę się, że udało nabyć mi się...